Ο περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμος του 2000 (95(I)/2000)

5.—(1) Φόρος προστιθέμενης αξίας επιβάλλεται, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου—

(α) Επί της παράδοσης αγαθών και της παροχής υπηρεσιών στο εσωτερικό της Δημοκρατίας (συμπεριλαμβανομένου οτιδήποτε θεωρείται ως τέτοια συναλλαγή), και

(β) επί της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία,

και αναφορές στον παρόντα Νόμο σε Φ.Π.Α. είναι αναφορές στο φόρο προστιθέμενης αξίας.

(2) Ο φόρος επί οποιασδήποτε παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών είναι υποχρέωση του προσώπου που πραγματοποιεί την παράδοση ή παροχή και (τηρουμένων των διατάξεων για απόδοση λογαριασμού και καταβολή) καθίσταται οφειλόμενος κατά το χρόνο της συναλλαγής.

(3) Ο φόρος επί της εισαγωγής αγαθών επιβάλλεται και καταβάλλεται ως να ήταν τελωνειακός δασμός.

6.—(1) Υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο είναι κάθε πρόσωπο που είναι εγγεγραμμένο ή που απαιτείται να είναι εγγεγραμμένο με βάση τον παρόντα Νόμο.

(2) Για τους σκοπούς της εγγραφής τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του Πρώτου Παραρτήματος.

(3) Πρόσωπα που εγγράφονται δυνάμει των διατάξεων του Πρώτου Παραρτήματος, εγγράφονται σε Μητρώο Φ.Π.Α. που τηρείται από τον Έφορο για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου· και αναφορές του παρόντος Νόμου σε εγγεγραμμένο πρόσωπο αποτελούν αναφορές σε πρόσωπο εγγεγραμμένο δυνάμει των διατάξεων του Πρώτου Παραρτήματος.

(4) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν τη συμπερίληψη ή και διόρθωση πληροφοριών και στοιχείων που περιέχονται στο Μητρώο Φ.Π.Α.

7.—(1) Φ.Π.Α. επιβάλλεται επί οποιασδήποτε παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών που πραγματοποιείται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας, όταν είναι φορολογητέα συναλλαγή που πραγματοποιείται από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί.

(2) Φορολογητέα συναλλαγή είναι κάθε παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών που πραγματοποιείται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας και δεν είναι εξαιρούμενη.

8.—(1) Το Δεύτερο Παράρτημα εφαρμόζεται για να καθορίζεται το τι είναι, ή το τι θεωρείται ότι είναι, παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών.

(2) Τηρουμένων των διατάξεων του Δεύτερου Παραρτήματος και οποιωνδήποτε κανονισμών εκδίδονται δυνάμει των εδαφίων (3) μέχρι (6) πιο κάτω-

(α) Ο όρος "συναλλαγή" στον παρόντα Νόμο περιλαμβάνει όλα τα είδη παράδοσης ή παροχής, όχι όμως οτιδήποτε πραγματοποιείται χωρίς αντιπαροχή·

(β) οτιδήποτε δεν αποτελεί παράδοση αγαθών, αλλά πραγματοποιείται έναντι αντιπαροχής (συμπεριλαμβανομένης της παραχώρησης ή εκχώρησης οποιουδήποτε δικαιώματος που πραγματοποιείται έναντι αντιπαροχής), αποτελεί παροχή υπηρεσιών.

(3) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να προβλέπουν σε σχέση με οποιαδήποτε πράξη ότι—

(α) Θεωρείται ως παράδοση αγαθών, και όχι ως παροχή υπηρεσιών· ή

(β) θεωρείται ως παροχή υπηρεσιών και όχι ως παράδοση αγαθών· ή

(γ) δε θεωρείται ούτε ως παράδοση αγαθών, ούτε ως παροχή υπηρεσιών·

και χωρίς επηρεασμό των προηγούμενων διατάξεων, οι Κανονισμοί αυτοί μπορούν να προβλέπουν ότι η παράγραφος 4(4) του Δεύτερου Παραρτήματος δεν εφαρμόζεται, σε σχέση με αγαθά οποιασδήποτε περιγραφής που χρησιμοποιούνται ή που καθίστανται διαθέσιμα για χρήση κάτω από καθορισμένες περιστάσεις, έτσι ώστε να καθίσταται αυτή η πράξη παροχή υπηρεσιών δυνάμει της εν λόγω παραγράφου.

(4) Χωρίς επηρεασμό του εδαφίου (3) πιο πάνω, Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν, σε σχέση με υπηρεσίες οποιασδήποτε περιγραφής που καθορίζονται στους Κανονισμούς, ότι-

(α) Όταν πρόσωπο που ασκεί επιχείρηση πραγματοποιεί οτιδήποτε που δεν είναι παροχή υπηρεσιών αλλά θα ήταν, αν πραγματοποιείτο έναντι αντιπαροχής, παροχή υπηρεσιών που περιγράφονται στους Κανονισμούς· και

(β) όταν τέτοιοι άλλοι όροι, που μπορεί να καθορίζονται στους Κανονισμούς, ικανοποιούνται,

τέτοιες υπηρεσίες θεωρούνται για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ότι παρέχονται από εκείνο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση αυτής της επιχείρησης.

(5) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν ότι, υπό ορισμένες προϋποθέσεις που καθορίζονται στους Κανονισμούς, αγαθά που αναφέρονται στους Κανονισμούς τα οποία κατέχονται ή παράγονται από πρόσωπο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση επιχείρησης που ασκεί· και—

(α) Ούτε παραδίδονται σε άλλο πρόσωπο ούτε ενσωματώνονται σε άλλα αγαθά που παράγονται μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση αυτής της επιχείρησης, αλλά

(β) χρησιμοποιούνται από εκείνο για τους σκοπούς της επιχείρησης που ασκεί,

θεωρούνται για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ότι παραδίδονται σε εκείνο το πρόσωπο για τους σκοπούς της επιχείρησής του και συγχρόνως ότι παραδίδονται από το ίδιο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση της επιχείρησής του.

(6) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν, σε σχέση με υπηρεσίες που περιγράφονται στους Κανονισμούς, ότι—

(α) Όταν πρόσωπο, μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση της επιχείρησης που ασκεί, πραγματοποιεί οτιδήποτε για τους σκοπούς εκείνης της επιχείρησης το οποίο δεν αποτελεί παροχή υπηρεσιών αλλά θα ήταν, αν πραγματοποιείτο έναντι αντιπαροχής, παροχή υπηρεσιών που περιγράφονται στους Κανονισμούς· και

(β) όταν τέτοιοι άλλοι όροι, που μπορεί να καθορίζονται στους Κανονισμούς, ικανοποιούνται,

τέτοιες υπηρεσίες θεωρούνται για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ότι παρέχονται σε εκείνο το πρόσωπο για τους σκοπούς εκείνης της επιχείρησης και συγχρόνως ότι παρέχονται από εκείνο μέσα στα πλαίσια ή για προώθησή της.

(7) Για τους σκοπούς του παρόντος εδαφίου, όταν αγαθά κατασκευάζονται ή παράγονται από οποιαδήποτε άλλα αγαθά, αυτά τα άλλα αγαθά θεωρούνται ως ενσωματωμένα στα προαναφερθέντα αγαθά.

(8) Κανονισμοί δυνάμει του εδαφίου (4) ή (6) πιο πάνω μπορούν να προβλέπουν τη μέθοδο με την οποία υπολογίζεται η αξία οποιασδήποτε παροχής υπηρεσιών που θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα δυνάμει των Κανονισμών.

9.—(1) Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται για να καθορίζεται ο χρόνος που μια παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα για τους σκοπούς επιβολής του Φ.Π.Α.

(2) Τηρουμένων των διατάξεων των εδαφίων (4) μέχρι (12) πιο κάτω, μια παράδοση αγαθών θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα—

(α) Αν τα αγαθά πρόκειται να μεταφερθούν, κατά το χρόνο της μεταφοράς·

(β) αν τα αγαθά δεν πρόκειται να μεταφερθούν, κατά το χρόνο που τίθενται στη διάθεση του προσώπου προς το οποίο παραδίδονται·

(γ) αν τα αγαθά (που αποστέλλονται ή λαμβάνονται για έγκριση, ή "για σκοπούς πώλησης ή επιστροφής" ή για άλλους παρόμοιους όρους) μεταφέρονται πριν να γίνει γνωστό κατά πόσο θα λάβει χώρα παράδοση, κατά το χρόνο που καθίσταται βέβαιο ότι η παράδοση έχει λάβει χώρα ή δώδεκα μήνες μετά τη μεταφορά, οποιοδήποτε είναι νωρίτερα.

(3) Τηρουμένων των διατάξεων των εδαφίων (4) μέχρι (12) πιο κάτω, μια παροχή υπηρεσιών θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα κατά το χρόνο που εκτελούνται οι υπηρεσίες.

(4) Αν, πριν από το χρόνο που καθορίζεται δυνάμει του εδαφίου (2) ή (3) πιο πάνω, το πρόσωπο που πραγματοποιεί τη συναλλαγή εκδίδει τιμολόγιο Φ.Π.Α. σε σχέση με αυτή ή αν, πριν από το χρόνο που καθορίζεται δυνάμει του εδαφίου 2(α) ή (β) ή (3) πιο πάνω, λαμβάνει πληρωμή σε σχέση με αυτή, η συναλλαγή, κατά την έκταση που καλύπτεται από το τιμολόγιο ή την πληρωμή, θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα κατά το χρόνο που εκδίδεται το τιμολόγιο ή που λαμβάνεται η πληρωμή.

(5) Αν, μέσα σε δεκατέσσερις ημέρες από το χρόνο που καθορίζεται δυνάμει του εδαφίου (2) ή (3) πιο πάνω, το πρόσωπο που πραγματοποιεί τη συναλλαγή εκδίδει τιμολόγιο Φ.Π.Α. σε σχέση με αυτή, τότε, εκτός αν έχει ειδοποιήσει τον Έφορο γραπτώς ότι επιλέγει να μην εφαρμόζεται στην περίπτωσή του το παρόν εδάφιο, η συναλλαγή (κατά την έκταση που δε θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα κατά το χρόνο που αναφέρεται στο εδάφιο (4) πιο πάνω) θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα κατά το χρόνο που εκδίδεται το τιμολόγιο.

(6) Ο Έφορος δύναται, ύστερα από αίτημα υποκειμένου στο φόρο προσώπου, να ορίσει με εντολή του ότι το εδάφιο (5) πιο πάνω εφαρμόζεται σε παραδόσεις ή παροχές που πραγματοποιούνται από αυτό (ή σε τέτοιες παραδόσεις ή παροχές που πραγματοποιούνται από αυτό όπως μπορεί να προσδιορίζονται στην εντολή) ωσάν να αντικαθίστατο η περίοδος των δεκατεσσάρων ημερών με μακρύτερη περίοδο που μπορεί να προσδιορίζεται στην εντολή.

(7) Όταν υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο εκδίδει έγγραφο προς τον εαυτόν του το οποίο—

(α) Φέρεται ως τιμολόγιο Φ.Π.Α. σε σχέση με παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών προς αυτό από άλλο υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο· και

(β) θεωρείται, σύμφωνα με Κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει της παραγράφου 1 του Δέκατου Παραρτήματος, ως το τιμολόγιο Φ.Π.Α. που απαιτείται από τους Κανονισμούς να εκδοθεί από τον προμηθευτή, τα εδάφια (5) και (6) πιο πάνω ισχύουν σε σχέση με αυτή τη συναλλαγή ως αν—

(i) η έκδοση του εγγράφου προς τον εαυτό του να ήταν έκδοση τιμολογίου Φ.Π.Α. από τον προμηθευτή σε σχέση με τη συναλλαγή- και

(ii) οποιαδήποτε ειδοποίηση επιλογής που δόθηκε ή αίτημα που υποβλήθηκε από το ίδιο για τους σκοπούς αυτών των διατάξεων να είχε δοθεί ή υποβληθεί από τον προμηθευτή.

(8) Ο Έφορος δύναται, ύστερα από αίτημα υποκείμενου στο φόρο προσώπου, με εντολή του να τροποποιήσει το χρόνο κατά τον οποίο συναλλαγές που πραγματοποιούνται από αυτό (ή τέτοιες συναλλαγές που πραγματοποιούνται από αυτό που μπορεί να προσδιορίζονται στην εντολή) θεωρούνται ότι λαμβάνουν χώρα, είτε—

(α) Ορίζοντας ότι εκείνες οι συναλλαγές θεωρούνται ότι λαμβάνουν χώρα—

(i) Σε χρόνο ή ημερομηνίες που καθορίζονται από, ή με αναφορά προς, την επέλευση κάποιου γεγονότος που περιγράφεται στην εντολή- ή

(ii) σε χρόνο ή ημερομηνίες που καθορίζονται από, ή με αναφορά προς, το χρόνο που κάποιο γεγονός που περιγράφεται τοιουτοτρόπως θα επερχόταν κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, έτσι ώστε σε κάθε περίπτωση ο χρόνος ή οι ημερομηνίες που προκύπτουν να είναι προγενέστερα εκείνων που διαφορετικά θα ίσχυαν· ή

(β) ορίζοντας ότι, ανεξάρτητα από τα εδάφια (5) και (6) πιο πάνω, εκείνες οι συναλλαγές θεωρούνται, κατά την έκταση που δε θεωρούνται ότι λαμβάνουν χώρα κατά το χρόνο που αναφέρεται στο εδάφιο (4) πιο πάνω, ότι λαμβάνουν χώρα—

(i) κατά την έναρξη της σχετικής περιόδου εργασίας (όπως ορίζεται στην περίπτωσή του στην εντολή και για τους σκοπούς της)· ή

(ii) κατά το τέλος της σχετικής περιόδου εργασίας (όπως καθορίζεται τοιουτοτρόπως).

(9) Όταν αγαθά θεωρούνται ότι παραδίδονται δυνάμει Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 8(5), η παράδοση θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα όταν υπαχθούν στη χρήση που αναφέρεται στο άρθρο αυτό.

(10) Όταν υπάρχει παράδοση αγαθών δυνάμει μόνο της παραγράφου 4(1) του Δεύτερου Παραρτήματος, η παράδοση θεωρείται ότι λαμβάνει χώραν όταν μεταβιβάζονται ή διατίθενται τα αγαθά όπως αναφέρεται στην παράγραφο αυτή.

(11)Όταν υπάρχει παροχή υπηρεσιών δυνάμει μόνο της παραγράφου 4(4) του Δεύτερου Παραρτήματος, η παροχή θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα όταν τα αγαθά υπαχθούν στη χρήση που αναφέρεται σε εκείνη την παράγραφο.

(12)Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν ότι σε σχέση με το χρόνο κατά τον οποίο (ανεξάρτητα από τα εδάφια (2) μέχρι (6) και (9) μέχρι (11) πιο πάνω) μια συναλλαγή θεωρείται ότι λαμβάνει χώραν σε περιπτώσεις που—

(α) Είναι παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών έναντι αντιπαροχής το όλον ή μέρος της οποίας προσδιορίζεται ή είναι πληρωτέο περιοδικά, ή από χρόνο σε χρόνο, ή κατά το τέλος οποιασδήποτε περιόδου, ή

(β) είναι παράδοση αγαθών έναντι αντιπαροχής το όλον ή μέρος της οποίας προσδιορίζεται κατά το χρόνο που τα αγαθά υπάγονται σε οποιοδήποτε σκοπό, ή

(γ) υπάρχει παροχή υπηρεσιών δυνάμει της παραγράφου 4(4) του Δεύτερου Παραρτήματος ή Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 8(4)·

και για οποιαδήποτε τέτοια περίπτωση που αναφέρεται στο παρόν εδάφιο οι Κανονισμοί μπορούν να προβλέπουν ότι αγαθά ή υπηρεσίες θεωρούνται ότι παραδίδονται ή παρέχονται χωριστά και διαδοχικά σε καθορισμένους χρόνους ή διαστήματα.

(13) Στον παρόντα Νόμο "τιμολόγιο Φ.Π.Α." σημαίνει τιμολόγιο που απαιτείται δυνάμει της παραγράφου 1(1) του Δέκατου Παραρτήματος , ή θα απαιτείτο τοιουτοτρόπως αν το πρόσωπο προς το οποίο πραγματοποιείται η συναλλαγή ήταν το πρόσωπο προς το οποίο τέτοιο τιμολόγιο έπρεπε να εκδοθεί.

10.—(1) Το παρόν άρθρο εφαρμόζεται για να καθορίζεται, για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, κατά πόσο αγαθά παραδίδονται ή υπηρεσίες παρέχονται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας.

(2) Τηρουμένων των επόμενων διατάξεων του παρόντος άρθρου, αν η παράδοση οποιωνδήποτε αγαθών δε συνεπάγεται τη μεταφορά τους από ή προς τη Δημοκρατία, θεωρούνται ότι παραδίδονται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας αν βρίσκονται στη Δημοκρατία και διαφορετικά θεωρούνται ότι παραδίδονται εκτός της Δημοκρατίας.

(3) Αγαθά θεωρούνται—

(α) Ότι παραδίδονται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας όταν η παράδοση τους συνεπάγεται και την εγκατάσταση ή συναρμολόγησή τους σε τόπο στη Δημοκρατία στον οποίο μεταφέρονται· και

(β) ότι παραδίδονται εκτός της Δημοκρατίας όταν η παράδοση τους συνεπάγεται την εγκατάσταση ή συναρμολόγησή τους σε τόπο εκτός της Δημοκρατίας στον οποίο μεταφέρονται.

(4) Αγαθά των οποίων ο τόπος της παράδοσης δεν καθορίζεται δυνάμει οποιωνδήποτε από τις προηγούμενες διατάξεις του παρόντος άρθρου αλλά των οποίων η παράδοση συνεπάγεται τη μεταφορά τους προς ή από τη Δημοκρατία θεωρούνται—

(α) Ότι παραδίδονται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας αν βρίσκονται στη Δημοκρατία κατά το χρόνο που αρχίζει η μεταφορά τους· και

(β) ότι παραδίδονται εκτός της Δημοκρατίας σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.

(5) Παροχή υπηρεσίας θεωρείται ότι πραγματοποιείται—

(α) Στο εσωτερικό της Δημοκρατίας αν εκείνος που την παρέχει ανήκει στη Δημοκρατία· και

(β) σε άλλη χώρα (και όχι στο εσωτερικό της Δημοκρατίας) αν εκείνος που την παρέχει ανήκει σε εκείνη την άλλη χώρα.

(6) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν, αναφορικά με αγαθά ή υπηρεσίες γενικά ή αναφορικά με συγκεκριμένα αγαθά ή υπηρεσίες που προσδιορίζονται στους Κανονισμούς, τη διαφοροποίηση των διατάξεων του παρόντος άρθρου που καθορίζουν τον τόπο όπου πραγματοποιείται μια παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών.

11.—(1) Τηρουμένου του εδαφίου (3) πιο κάτω, όταν σχετικές υπηρεσίες—

(α) Παρέχονται από πρόσωπο που ανήκει σε χώρα άλλη από τη Δημοκρατία, και

(β) λαμβάνονται από πρόσωπο ("το λήπτη") που ανήκει στη Δημοκρατία για τους σκοπούς οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί,

τότε οι διατάξεις του παρόντος Νόμου εφαρμόζονται (και ειδικά εκείνες που επιβάλλουν Φ.Π.Α. επί των παροχών υπηρεσιών και εκείνες που παρέχουν στα υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα δικαίωμα προς έκπτωση του φόρου εισροών) ωσάν ο λήπτης να είχε ο ίδιος παράσχει τις υπηρεσίες στο εσωτερικό της Δημοκρατίας μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση της επιχείρησής του, και ωσάν εκείνη η παροχή να ήταν φορολογητέα παροχή.

(2) Στο παρόν άρθρο "σχετικές υπηρεσίες" σημαίνει υπηρεσίες που περιγράφονται στο Τρίτο Παράρτημα και δεν εμπίπτουν στο Έβδομο Παράρτημα.

(3) Παροχές που δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω θεωρούνται ότι πραγματοποιούνται από το λήπτη δε λαμβάνονται υπόψη ως παροχές που πραγματοποιήθηκαν από αυτόν όταν καθορίζεται οποιαδήποτε έκπτωση φόρου εισροών στην περίπτωσή του δυνάμει του άρθρου 21(1).

(4) Κατά την εφαρμογή του εδαφίου (1) πιο πάνω, η παροχή υπηρεσιών που θεωρείται ότι πραγματοποιείται από το λήπτη λογίζεται ότι έχει πραγματοποιηθεί σε χρόνο που καθορίζεται σύμφωνα με Κανονισμούς για τον προσδιορισμό του χρόνου της παροχής σε περιπτώσεις που εμπίπτουν σε εκείνο το εδάφιο.

(5) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται με διάταγμα που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας να τροποποιεί το Τρίτο Παράρτημα.

12.—(1) Το εδάφιο (2) πιο κάτω εφαρμόζεται για να καθορίζεται, σε σχέση με οποιαδήποτε παροχή υπηρεσιών, κατά πόσο ο παρέχων ανήκει σε μια χώρα ή άλλη και τα εδάφια (3) και (4) πιο κάτω εφαρμόζονται για να καθορίζεται, σε σχέση με οποιαδήποτε παροχή υπηρεσιών, κατά πόσο ο λήπτης ανήκει σε μια χώρα ή άλλη.

(2) Ο παρέχων υπηρεσίες θεωρείται ότι ανήκει σε μια χώρα αν—

(α) Έχει εκεί επιχειρηματική εγκατάσταση ή κάποια άλλη μόνιμη εγκατάσταση και δεν έχει τέτοια εγκατάσταση αλλού- ή

(β) δεν έχει τέτοια εγκατάσταση (εκεί ή αλλού) αλλά ο συνηθισμένος τόπος της διαμονής του είναι εκεί- ή

(γ) έχει τέτοιες εγκαταστάσεις και σε εκείνη τη χώρα και αλλού και η εγκατάστασή του η οποία συνδέεται πιο άμεσα με την παροχή βρίσκεται εκεί.

(3) Αν η παροχή υπηρεσιών πραγματοποιείται προς φυσικό πρόσωπο και λαμβάνεται από αυτό για σκοπούς άλλους από τους σκοπούς οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί, το πρόσωπο αυτό θεωρείται ότι ανήκει σε οποιαδήποτε χώρα έχει το συνηθισμένο τόπο της διαμονής του.

(4) Όταν δεν εφαρμόζεται το εδάφιο (3) πιο πάνω, το πρόσωπο προς το οποίο πραγματοποιείται η παροχή θεωρείται ότι ανήκει σε μια χώρα αν—

(α) Ικανοποιείται οποιοσδήποτε από τους όρους που αναφέρονται στις παραγράφους (α) και (β) του εδαφίου (2) πιο πάνω- ή

(β) έχει τέτοιες εγκαταστάσεις όπως αναφέρονται στο εδάφιο (2) πιο πάνω και σε εκείνη τη χώρα και αλλού και η εγκατάστασή του στην οποία, ή για τους σκοπούς της οποίας, χρησιμοποιούνται ή πρόκειται να χρησιμοποιηθούν πιο άμεσα οι υπηρεσίες βρίσκεται σε εκείνη τη χώρα.

(5) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου (αλλά για όχι οποιουσδήποτε άλλους σκοπούς)—

(α) πρόσωπο που ασκεί επιχείρηση μέσω υποκαταστήματος ή αντιπροσωπείας σε οποιαδήποτε χώρα θεωρείται ότι έχει επιχειρηματική εγκατάσταση εκεί- και

(β) "συνηθισμένος τόπος της διαμονής", σε σχέση με νομικό πρόσωπο, σημαίνει τον τόπο όπου έχει νόμιμα συσταθεί.

13.—(Ι)Τηρουμένων τέτοιων εξαιρέσεων και προσαρμογών που μπορούν να θεσπιστούν με Κανονισμούς που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο και εξαιρουμένων των περιπτώσεων στις οποίες προκύπτει αντίθετη πρόθεση, οι διατάξεις του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου και των άλλων νομοθετημάτων και δευτερογενούς νομοθεσίας που εκάστοτε ισχύουν γενικά σε σχέση με τελωνειακούς δασμούς και φόρους κατανάλωσης οι οποίοι επιβάλλονται επί της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία εφαρμόζονται (στην έκταση που είναι σχετικές) σε σχέση με οποιοδήποτε Φ.Π.Α. επιβλητέο επί της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία όπως εφαρμόζονται σε σχέση με οποιοδήποτε τέτοιο τελωνειακό δασμό ή φόρο κατανάλωσης.

(2) Οι ακόλουθες διατάξεις εξαιρούνται από εκείνες που ισχύουν όπως αναφέρεται στο εδάφιο (1) πιο πάνω, δηλαδή—

(α) Οποιεσδήποτε διατάξεις του εκάστοτε ισχύοντος περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου που προβλέπουν απαλλαγή ή επιστροφή τελωνειακών δασμών ή φόρων κατανάλωσης·

(β) οποιαδήποτε διάταξη οποιουδήποτε νόμου που παρέχει απαλλαγή από την πληρωμή δασμών ή φόρων επί της εισαγωγής αγαθών σε οργανισμούς δημόσιου δικαίου, δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς ή κατόχους αδειών δυνάμει του περί Σκυροκονιάματος (Ενθάρρυνση και Έλεγχος Βιομηχανιών) Νόμου·

(γ) οποιαδήποτε διάταξη ή διευθέτηση που παρέχει απαλλαγή από την πληρωμή δασμών και φόρων επί της εισαγωγής αγαθών σε οποιοδήποτε εργολήπτη δημόσιων έργων.

(3) Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 19 του περί Ταχυδρομείων Νόμου (το οποίο προβλέπει την εφαρμογή των τελωνειακών νομοθετημάτων στα ταχυδρομικά δέματα) μπορούν να προβλέπουν ειδικές ρυθμίσεις σε σχέση με το Φ.Π.Α.

14.—(1) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου η αξία οποιασδήποτε παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών καθορίζεται, εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά από ή με βάση τον παρόντα Νόμο, σύμφωνα με το παρόν άρθρο και το Τέταρτο Παράρτημα, και για εκείνους τους σκοπούς τα εδάφια (2) μέχρι (4) πιο κάτω ισχύουν τηρουμένων των διατάξεων εκείνου του Παραρτήματος.

(2) Αν η συναλλαγή πραγματοποιείται έναντι χρηματικής αντιπαροχής, η αξία της λαμβάνεται ότι είναι τόσο ποσό όσο, με την πρόσθεση του επιβλητέου Φ.Π.Α., είναι ίσο προς την αντιπαροχή, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε επιδότησης που συνδέεται άμεσα με την τιμή της συναλλαγής.

(3) Αν η συναλλαγή πραγματοποιείται έναντι αντιπαροχής μη χρηματικής ή μη εξ ολοκλήρου χρηματικής, η αξία της λαμβάνεται ότι είναι τόσο χρηματικό ποσό όσο, με την πρόσθεση του επιβλητέου Φ.Π.Α., είναι αντίστοιχο προς την αντιπαροχή.

(4) Όταν μια παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών δεν είναι το μόνο πράγμα με το οποίο σχετίζεται μια χρηματική αντιπαροχή, η συναλλαγή θεωρείται ότι πραγματοποιείται έναντι τόσου μέρους της αντιπαροχής, όσο κανονικά αποδίδεται σε αυτή.

(5) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου η αξία στην ελεύθερη αγορά παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών λαμβάνεται ότι είναι το ποσό που θα θεωρείτο ως η αξία της δυνάμει του εδαφίου (2) πιο πάνω αν η συναλλαγή πραγματοποιείτο έναντι τόσης χρηματικής αντιπαροχής, όση θα ήταν πληρωτέα από πρόσωπο που δεν έχει τέτοια σχέση με οποιοδήποτε πρόσωπο η οποία θα επηρέαζε εκείνη την αντιπαροχή.

15.—(1) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, η αξία αγαθών που εισάγονται στη Δημοκρατία καθορίζεται (τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (2) πιο κάτω και του άρθρου 16) σύμφωνα με τους κανόνες που εφαρμόζονται για τους τελωνειακούς δασμούς, ανεξάρτητα από το αν τα εν λόγω αγαθά υπόκεινται σε οποιουσδήποτε τέτοιους δασμούς ή όχι.

(2) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου η αξία αγαθών που εισάγονται στη Δημοκρατία λαμβάνεται ότι περιλαμβάνει τα ακόλουθα κατά την έκταση που δεν έχουν ήδη συμπεριληφθεί σε εκείνη την αξία σύμφωνα με τους κανόνες που αναφέρονται στο εδάφιο (1) πιο πάνω, ήτοι—

(α) Όλους τους φόρους, δασμούς και άλλες επιβαρύνσεις που επιβάλλονται είτε εκτός της Δημοκρατίας είτε, λόγω της εισαγωγής, στο εσωτερικό της Δημοκρατίας (εκτός του Φ.Π.Α.)· και

(β) όλα τα παρεπόμενα έξοδα όπως προμήθεια, συσκευασία, μεταφορά και ασφάλιση, μέχρι το λιμάνι ή τον τόπο της εισαγωγής.

16.—(1) Χωρίς επηρεασμό του εδαφίου (2) του άρθρου 15, όταν αγαθά που εισάγονται στη Δημοκρατία παραδίδονται, πριν τον τελωνισμό τους για εσωτερική κατανάλωση, η αξία τους για σκοπούς επιβολής Φ.Π.Α. επί της εισαγωγής τους καθορίζεται σύμφωνα με την αξία της παράδοσης προς το πρόσωπο που καταθέτει τη σχετική διασάφηση για εσωτερική κατανάλωση στον αρμόδιο τελωνειακό λειτουργό.

(2) Η αξία της παράδοσης που λαμβάνεται υπόψη σύμφωνα με το εδάφιο (1) του παρόντος άρθρου δεν μπορεί να είναι μικρότερη από την αξία που καθορίζεται σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 15.

17. Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 18 και οποιωνδήποτε διαταγμάτων που εκδίδονται δυνάμει αυτού, Φ.Π.Α. επιβάλλεται με συντελεστή δέκα τοις εκατόν (10%) και επιβάλλεται—

(α) Επί της παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών, με αναφορά στην αξία της συναλλαγής όπως καθορίζεται δυνάμει του παρόντος Νόμου· και

(β) επί της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία, με αναφορά στην αξία των αγαθών όπως καθορίζεται δυνάμει του παρόντος Νόμου.

18.—(1) Ο Φ.Π.Α. που επιβάλλεται επί—

(α) Οποιασδήποτε συναλλαγής που εκάστοτε εμπίπτει στο Πέμπτο Παράρτημα· ή

(β) οποιασδήποτε αντίστοιχης εισαγωγής, επιβάλλεται με συντελεστή πέντε τοις εκατόν (5%).

(2) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται με διάταγμα που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας να τροποποιεί το Πέμπτο Παράρτημα προσθέτοντας ή διαγράφοντας από αυτό οποιαδήποτε περιγραφή ή τροποποιώντας οποιαδήποτε περιγραφή που εκάστοτε προσδιορίζεται σε αυτό.

19.—(1) Τηρουμένων των ακόλουθων διατάξεων του παρόντος άρθρου, "φόρος εισροών", σε σχέση με υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, σημαίνει:

(α) Το Φ.Π.Α. επί της παράδοσης προς αυτό οποιωνδήποτε αγαθών ή της παροχής προς αυτό οποιωνδήποτε υπηρεσιών· και

(β) το Φ.Π.Α. που καταβλήθηκε ή είναι καταβλητέος από εκείνο επί της εισαγωγής οποιωνδήποτε αγαθών στη Δημοκρατία, τα οποία είναι (σε κάθε περίπτωση) αγαθά ή υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται ή πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για τους σκοπούς οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκείται ή που πρόκειται να ασκηθεί από εκείνο το πρόσωπο.

(2) Τηρουμένων των ακόλουθων διατάξεων του παρόντος άρθρου, "φόρος εκροών", σε σχέση με υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, σημαίνει Φ.Π.Α. επί των συναλλαγών που πραγματοποιεί.

(3) Για τους σκοπούς των εδαφίων (1) και (2) πιο πάνω, όταν αγαθά παραδίδονται ή υπηρεσίες παρέχονται σε εταιρεία, ή αγαθά εισάγονται από εταιρεία στη Δημοκρατία, και τα αγαθά ή οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται ή πρόκειται να χρησιμοποιηθούν σε σχέση με την παροχή στέγασης από την εταιρεία, δε θεωρούνται ότι χρησιμοποιούνται ή ότι πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για τους σκοπούς οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκείται από την εταιρεία κατά την έκταση που η στέγαση χρησιμοποιείται ή πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία από—

(α) Σύμβουλο της εταιρείας, ή

(β) πρόσωπο που είναι συνδεδεμένο με σύμβουλο της εταιρείας.

(4) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν σε σχέση με οποιαδήποτε περιγραφή αγαθών ή υπηρεσιών ότι, όταν αγαθά ή υπηρεσίες εκείνης της περιγραφής παραδίδονται ή παρέχονται σε πρόσωπο που δεν είναι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, θεωρούνται, κάτω από τις περιστάσεις που μπορεί να καθορίζονται στους Κανονισμούς, για τους σκοπούς των εδαφίων (1) και (2) πιο πάνω, ότι παραδίδονται ή παρέχονται σε κάποιο άλλο πρόσωπο όπως μπορεί να καθορίζεται στους Κανονισμούς.

(5) Όταν αγαθά που παραδίδονται ή υπηρεσίες που παρέχονται σε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο ή αγαθά που εισάγονται στη Δημοκρατία από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, χρησιμοποιούνται ή πρόκειται να χρησιμοποιηθούν μερικώς για τους σκοπούς επιχείρησης που ασκείται ή που πρόκειται να ασκηθεί από αυτό το πρόσωπο και μερικώς για άλλους σκοπούς, ο Φ.Π.Α. επί των συναλλαγών και εισαγωγών επιμερίζεται έτσι ώστε μόνο τόσος Φ.Π.Α. όσος αφορά τους επιχειρηματικούς του σκοπούς να υπολογίζεται ως φόρος εισροών του.

(6) Κανονισμοί μπορούν να προβλέπουν ότι—

(α) Ο Φ.Π.Α. επί της παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών σε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο και ο Φ.Π.Α. που καταβλήθηκε ή είναι καταβλητέος από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο επί της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία θεωρείται ως φόρος εισροών του μόνο αν και κατά την έκταση που η επιβολή του Φ.Π.Α. αποδεικνύεται και προσδιορίζεται ποσοτικά με αναφορά σε τέτοια έγγραφα που μπορεί να καθορίζονται στους Κανονισμούς ή που δύναται να καθορίσει ο Έφορος είτε γενικά είτε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ή κατηγορίες περιπτώσεων·

(β) υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο υπολογίζει ως φόρο εισροών του, κάτω από τέτοιες περιστάσεις, σε τέτοια έκταση και τηρουμένων τέτοιων όρων που μπορεί να καθοριστούν, το Φ.Π.Α. επί της παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών προς αυτό ή που καταβλήθηκε από αυτό επί της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία έστω και αν δεν ήταν υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο κατά το χρόνο της συναλλαγής ή της καταβολής·

(γ) υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο που είναι νομικό πρόσωπο υπολογίζει ως φόρο εισροών του, κάτω από τέτοιες περιστάσεις, σε τέτοια έκταση και τηρουμένων τέτοιων όρων που μπορεί να καθορίζονται, το Φ.Π.Α. επί της παράδοσης ή εισαγωγής αγαθών που πραγματοποιήθηκε πριν τη σύστασή του με σκοπό να αποδοθούν σ' αυτό ή την επιχείρησή του ή επί της παροχής υπηρεσιών πριν από εκείνο το χρόνο προς όφελος του ή σε σχέση με τη σύστασή του·

(δ) στην περίπτωση προσώπου που ήταν, αλλά δεν είναι πλέον, υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, καταβάλλεται σε αυτό από τον Έφορο το ποσό οποιουδήποτε Φ.Π.Α. επί της παροχής υπηρεσιών που πραγματοποιήθηκε προς αυτό για τους σκοπούς της επιχείρησης που το πρόσωπο αυτό ασκούσε όταν ήταν υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο.

(7) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου "σύμβουλος" σημαίνει—

(α) Σε σχέση με εταιρεία της οποίας οι υποθέσεις διευθύνονται από διοικητικό συμβούλιο ή παρόμοιο σώμα, μέλος εκείνου του συμβουλίου ή παρόμοιου σώματος·

(β) σε σχέση με εταιρεία της οποίας οι υποθέσεις διευθύνονται από ένα σύμβουλο μόνο του ή παρόμοιο πρόσωπο, εκείνο το σύμβουλο ή πρόσωπο·

(γ) σε σχέση με εταιρεία της οποίας οι υποθέσεις διευθύνονται από τα ίδια τα μέλη της, μέλος της εταιρείας, και ένα πρόσωπο είναι συνδεδεμένο με το σύμβουλο αν εκείνο το πρόσωπο είναι σύζυγος του συμβούλου, ή είναι συγγενής, ή σύζυγος συγγενή, του συμβούλου ή του ή της συζύγου του συμβούλου.

20.—(1) Κάθε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο αποδίδει λογαριασμό και καταβάλλει Φ.Π.Α., σε σχέση με τις συναλλαγές που πραγματοποιεί, αναφορικά με τέτοιες περιόδους (που στον παρόντα Νόμο αναφέρονται ως "καθορισμένες φορολογικές περίοδοι") σε τέτοιο χρόνο και με τέτοιο τρόπο που μπορεί να καθορίζεται από ή με βάση Κανονισμούς και τέτοιοι Κανονισμοί μπορούν να προβλέπουν διαφορετικά για διαφορετικές περιστάσεις.

(2) Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος άρθρου, κάθε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο δικαιούται κατά το τέλος κάθε καθορισμένης φορολογικής περιόδου να εκπέσει τόσο ποσό του φόρου εισροών του, όσο είναι επιτρεπόμενο δυνάμει του άρθρου 21, και ύστερα να αφαιρέσει το ποσό αυτό από οποιοδήποτε φόρο εκροών που είναι οφειλόμενος από αυτό.

(3) Αν δεν υπάρχει φόρος εκροών οφειλόμενος κατά το τέλος της καθορισμένης φορολογικής περιόδου, ή αν το εκπιπτόμενο ποσό υπερβαίνει εκείνο του φόρου εκροών τότε, τηρουμένων των εδαφίων (4) και (5) πιο κάτω, το ποσό της έκπτωσης ή, ανάλογα με την περίπτωση, το ποσό της διαφοράς καταβάλλεται στο υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο από τον Έφορο· και ποσό που είναι οφειλόμενο δυνάμει του παρόντος εδαφίου αναφέρεται στον παρόντα Νόμο ως "πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α.".

(4) Το όλον ή μέρος του πιστωτικού υπολοίπου μπορεί, σύμφωνα με γενικές ή ειδικές οδηγίες που εκδίδονται από τον Έφορο από καιρό σε καιρό να μεταφερθεί σε πίστη του εν λόγω προσώπου σε μεταγενέστερη περίοδο.

(5) Όταν κατά το τέλος οποιασδήποτε περιόδου πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α. είναι οφειλόμενο σε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο που έχει παραλείψει να υποβάλει δηλώσεις για οποιαδήποτε προηγούμενη περίοδο όπως απαιτείται από τον παρόντα Νόμο, ο Έφορος δύναται να αναστείλει την καταβολή του πιστωτικού υπολοίπου μέχρι να συμμορφωθεί το πρόσωπο αυτό με την εν λόγω υποχρέωσή του.

(6) Αφαίρεση δυνάμει του εδαφίου (2) πιο πάνω και καταβολή πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. δε γίνεται παρά μόνο με απαίτηση που υποβάλλεται με τέτοιο τρόπο και σε τέτοιο χρόνο όπως μπορεί να καθορίζονται από ή με βάση Κανονισμούς· και, στην περίπτωση προσώπου που δεν έχει πραγματοποιήσει φορολογητέες συναλλαγές κατά την εν λόγω περίοδο ή σε προηγούμενη περίοδο, η καταβολή του πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. γίνεται τηρουμένων τέτοιων όρων (αν υπάρχουν) που ο Έφορος θεωρεί σκόπιμο να επιβάλει, περιλαμβανομένων όρων για επιστροφή σε καθορισμένες περιστάσεις.

(7) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν ότι, σε σχέση με ορισμένες συναλλαγές και εισαγωγές που μπορεί να καθορίζουν οι Κανονισμοί, ο Φ.Π.Α που επιβλήθηκε σε αυτές θα εξαιρείται από οποιαδήποτε έκπτωση δυνάμει του παρόντος άρθρου· και οποιαδήποτε τέτοια διάταξη μπορεί να διατυπωθεί με αναφορά στην περιγραφή των αγαθών που παραδίδονται ή των υπηρεσιών που παρέχονται ή των αγαθών που εισάγονται, στο πρόσωπο από το οποίο παραδίδονται ή παρέχονται ή εισάγονται, στους σκοπούς για τους οποίους παραδίδονται ή παρέχονται ή εισάγονται, ή σε οποιεσδήποτε περιστάσεις.

21.—(1) Το ποσό του φόρου εισροών το οποίο δικαιούται υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο να εκπέσει κατά το τέλος οποιασδήποτε περιόδου είναι τόσο ποσό του φόρου εισροών του για την περίοδο (δηλαδή του φόρου εισροών επί συναλλαγών και εισαγωγών που πραγματοποιήθηκαν από το πρόσωπο αυτό κατά την περίοδο) όσο είναι επιτρεπόμενο από ή με βάση Κανονισμούς ως αποδιδόμενο σε συναλλαγές που εμπίπτουν στο εδάφιο (2) πιο κάτω.

(2) Οι συναλλαγές που αναφέρονται στο εδάφιο (1) είναι οι ακόλουθες συναλλαγές που πραγματοποιούνται ή πρόκειται να πραγματοποιηθούν από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση της επιχείρησής του:

(α) Φορολογητέες συναλλαγές·

(β) συναλλαγές εκτός της Δημοκρατίας που θα ήταν φορολογητέες συναλλαγές αν πραγματοποιούνταν στο εσωτερικό της Δημοκρατίας.

(3) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν την εξασφάλιση δίκαιης και λογικής απόδοσης φόρου εισροών σε συναλλαγές που εμπίπτουν στο εδάφιο (2) πιο πάνω, και τέτοιοι Κανονισμοί μπορεί να προβλέπουν—

(α) Καθορισμό μιας αναλογίας με αναφορά στην οποία ο φόρος εισροών για οποιαδήποτε καθορισμένη φορολογική περίοδο αποδίδεται προσωρινά σε εκείνες τις συναλλαγές·

(β) αναπροσαρμογή του φόρου που αποδόθηκε προσωρινά για οποιεσδήποτε καθορισμένες φορολογικές περιόδους ή μέρη τους, σύμφωνα με αναλογία που καθορίζεται με παρόμοιο τρόπο για οποιαδήποτε μακρύτερη περίοδο αποτελούμενη από εκείνες τις περιόδους ή μέρη τους·

(γ) την καταβολή πληρωμών σε σχέση με φόρο εισροών, από τον Έφορο σε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο (ή σε πρόσωπο που ήταν υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο) ή από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο (ή πρόσωπο που ήταν υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο) στον Έφορο, σε περιπτώσεις που τα γεγονότα αποδεικνύουν ανακριβή τον υπολογισμό με βάση τον οποίο έγινε η απόδοση· και

(δ) αποκλεισμό του φόρου εισροών επί συναλλαγής την οποία, δυνάμει οποιασδήποτε διάταξης του παρόντος Νόμου, πρόσωπο πραγματοποιεί προς τον εαυτό του από το να είναι επιτρεπόμενος επειδή αποδίδεται σε εκείνη τη συναλλαγή.

(4) Κανονισμοί δυνάμει του εδαφίου (3) πιο πάνω μπορεί να προβλέπουν διαφορετικά για διαφορετικές περιστάσεις και, ιδιαίτερα (αλλά χωρίς επηρεασμό της γενικότητας εκείνου του εδαφίου) για διαφορετικές περιγραφές αγαθών ή υπηρεσιών· και μπορεί να περιέχουν παρεμπίπτουσες και συμπληρωματικές διατάξεις που κρίνει το Υπουργικό Συμβούλιο αναγκαίες ή σκόπιμες.

22.—(1)Όταν αγαθά εισάγονται από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο στη Δημοκρατία και—

(α) Κατά το χρόνο της εισαγωγής ανήκουν πλήρως ή μερικώς σε άλλο πρόσωπο· και

(β) οι σκοποί για τους οποίους πρόκειται να χρησιμοποιηθούν περιλαμβάνουν ιδιωτικούς σκοπούς είτε του ιδίου είτε του άλλου,

ο Φ.Π.Α. που καταβλήθηκε ή είναι καταβλητέος από το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο επί της εισαγωγής των αγαθών δε θεωρείται ως φόρος εισροών που αφαιρείται ή εκπίπτει δυνάμει του άρθρου 20· αλλά το πρόσωπο αυτό δύναται να υποβάλει χωριστή απαίτηση στον Έφορο για να του τον επιστρέψει.

(2) Ο Έφορος εγκρίνει την απαίτηση που αναφέρεται στο εδάφιο (1) αν ικανοποιηθεί ότι η απόρριψή της θα είχε ως αποτέλεσμα διπλή επιβολή του Φ.Π.Α. και όταν την εγκρίνει, θα την εγκρίνει μόνο κατά την έκταση που είναι αναγκαία για να αποφευχθεί η διπλή επιβολή.

(3) Κατά την εξέταση απαίτησης δυνάμει του παρόντος άρθρου, ο Έφορος λαμβάνει υπόψη τις περιστάσεις της εισαγωγής και, κατά την έκταση που τα θεωρεί σχετικά, τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα ή που επέρχονται σε σχέση με τα αγαθά σε οποιοδήποτε μεταγενέστερο χρόνο.

(4) Οποιοδήποτε ποσό της απαίτησης εγκρίνεται από τον Έφορο, καταβάλλεται στο υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο.

(5) Η αναφορά πιο πάνω σε ιδιωτικούς σκοπούς ενός προσώπου αφορά σκοπούς που δεν είναι εκείνοι της επιχείρησης που ασκείται από εκείνο το πρόσωπο.

23.—(1) Το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί, αν κρίνει σκόπιμο, να εκδίδει διάταγμα δυνάμει του παρόντος άρθρου για το συμφέρον της εθνικής οικονομίας.

(2) Διάταγμα δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορεί να προβλέπει ότι ορισμένες κατηγορίες υποκείμενων στο φόρο προσώπων που καθορίζονται στο διάταγμα έχουν καθήκον—

(α) Να καταβάλλουν, έναντι οποιουδήποτε ποσού Φ.Π.Α. που μπορεί να καταστούν υπόχρεες να καταβάλουν σε σχέση με καθορισμένη φορολογική περίοδο, ποσά που καθορίζονται σύμφωνα με το διάταγμα, και

(β) να τα καταβάλλουν σε χρόνους που καθορίζονται στο διάταγμα.

(3) Όταν εκδοθεί διάταγμα δυνάμει του παρόντος άρθρου, ο Έφορος δύναται να εκδίδει γνωστοποιήσεις που περιέχουν οποιεσδήποτε συμπληρωματικές, παρεμπίπτουσες ή συνεπακόλουθες διατάξεις που κρίνει ότι είναι αναγκαίες ή σκόπιμες.

(4) Διάταγμα ή γνωστοποίηση δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορεί να προβλέπει διαφορετικά για διαφορετικές περιστάσεις.

24. Όταν—

(α) Υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο ("ο λήπτης") εκδίδει έγγραφο προς τον εαυτό του που υπέχει θέση τιμολογίου σε σχέση με φορολογητέα παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών προς αυτό από άλλο υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο ("ο προμηθευτής")· και

(β) στο εν λόγω έγγραφο δηλώνεται λιγότερος Φ.Π.Α. από εκείνο που είναι επιβλητέος στη συναλλαγή,

ο Έφορος δύναται, με γνωστοποίηση που επιδίδεται στο λήπτη και στον προμηθευτή, να ορίσει ότι το ποσό του Φ.Π.Α. που δηλώθηκε λιγότερο στο έγγραφο θεωρείται για όλους τους σκοπούς ως Φ.Π.Α. οφειλόμενος από το λήπτη και όχι από τον προμηθευτή.

25.—(1) Όταν υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο παραδίδει αγαθά ή παρέχει υπηρεσίες και η συναλλαγή υπόκειται στο μηδενικό συντελεστή τότε, ανεξάρτητα από το αν θα ήταν επιβλητέος Φ.Π.Α. επί της συναλλαγής χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το παρόν εδάφιο ή όχι—

(α) Δεν επιβάλλεται Φ.Π.Α. επί της συναλλαγής· αλλά

(β) από όλες τις άλλες απόψεις θεωρείται ως φορολογητέα συναλλαγή· και αναλόγως ο συντελεστής με τον οποίο θεωρείται ότι επιβάλλεται Φ.Π.Α. επί της συναλλαγής είναι μηδέν.

(2) Παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών υπόκειται στο μηδενικό συντελεστή δυνάμει του παρόντος εδαφίου αν τα αγαθά ή οι υπηρεσίες ή η συναλλαγή περιγράφονται στο Έκτο Παράρτημα.

(3) Όταν αγαθά που περιγράφονται στο Έκτο Παράρτημα, ή αγαθά που αποτελούν μέρος περιγραφόμενης στο Έκτο Παράρτημα συναλλαγής, εισάγονται στη Δημοκρατία, δεν επιβάλλεται Φ.Π.Α. επί της εισαγωγής τους, εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά στο εν λόγω Παράρτημα.

(4) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται με διάταγμα που δημοσιεύεται στην επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας να τροποποιεί το Έκτο Παράρτημα προσθέτοντας ή αφαιρώντας από αυτό οποιαδήποτε περιγραφή ή τροποποιώντας οποιαδήποτε περιγραφή που εκάστοτε προσδιορίζεται σε αυτό.

(5) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν την υπαγωγή στο μηδενικό συντελεστή ή την επιστροφή όλου ή μέρους του Φ.Π.Α. του επιβλητέου επί παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών σε ορισμένα σώματα ή πρόσωπα, τηρουμένων τέτοιων όρων (περιλαμβανομένων όρων που απαγορεύουν ή περιορίζουν τη διάθεση ή την εμπορία των αγαθών) που μπορεί να επιβάλλονται με βάση τους Κανονισμούς, αν κρίνει και στην έκταση που κρίνει το Υπουργικό Συμβούλιο ότι η υπαγωγή στο μηδενικό συντελεστή ή η επιστροφή είναι αναγκαία ή σκόπιμη, λαμβάνοντας υπόψη οποιαδήποτε διεθνή συμφωνία.

(6) Παράδοση αγαθών υπόκειται στο μηδενικό συντελεστή δυνάμει του παρόντος εδαφίου αν ο Έφορος ικανοποιηθεί ότι το πρόσωπο που παραδίδει τα αγαθά—

(α) Τα έχει εξαγάγει σε τόπο εκτός της Δημοκρατίας· ή

(β) τα έχει φορτώσει για χρήση ως εφόδια για θαλάσσια διαδρομή ή αεροπορική πτήση με τελικό προορισμό τόπο εκτός της Δημοκρατίας ή ως εμπορεύματα προς πώληση λιανικώς σε πρόσωπα που μεταφέρονται στην εν λόγω διαδρομή ή πτήση σε πλοίο ή αεροπλάνο,

και νοουμένου ότι ικανοποιούνται οποιοιδήποτε άλλοι όροι που δυνατό να καθορίζονται σε Κανονισμούς ή να επιβάλλονται από τον Έφορο.

(7) Το εδάφιο 6(β) πιο πάνω δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση αγαθών που φορτώνονται για χρήση ως εφόδια σε θαλάσσια διαδρομή ή αεροπορική πτήση που πραγματοποιείται από το πρόσωπο προς το οποίο παραδίδονται τα αγαθά και η εν λόγω διαδρομή ή πτήση πραγματοποιείται για ιδιωτικούς σκοπούς.

(8) Κανονισμοί μπορούν να προβλέπουν την επιβολή μηδενικού συντελεστή σε παραδόσεις ορισμένων αγαθών που μπορεί να καθορίζονται στους Κανονισμούς, σε περιπτώσεις όπου—

(α) Ο Έφορος ικανοποιείται ότι τα αγαθά έχουν εξαχθεί ή πρόκειται να εξαχθούν σε τόπο εκτός της Δημοκρατίας· και

(β) ικανοποιούνται τέτοιοι άλλοι όροι, αν υπάρχουν, που μπορεί να καθορίζονται στους Κανονισμούς ή να επιβάλλονται από τον Έφορο.

(9) Κανονισμοί μπορούν να προβλέπουν την επιβολή μηδενικού συντελεστή σε παροχή υπηρεσιών η οποία πραγματοποιείται όταν αγαθά εκμισθώνονται και ο Έφορος ικανοποιείται ότι τα αγαθά έχουν μεταφερθεί ή πρόκειται να μεταφερθούν από τη Δημοκρατία κατά την περίοδο της μίσθωσης, και νοουμένου ότι τέτοιοι άλλοι όροι ικανοποιούνται, αν υπάρχουν, που μπορεί να καθορίζονται στους Κανονισμούς ή να επιβάλλονται από τον Έφορο.

(10) Όταν η παράδοση οποιωνδήποτε αγαθών που υπόκειται σε μηδενικό συντελεστή δυνάμει του εδαφίου (6) πιο πάνω ή με βάση Κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει του εδαφίου (8) ή (9) πιο πάνω και—

(α) Τα αγαθά βρίσκονται στη Δημοκρατία μετά την ημερομηνία κατά την οποία υπήρχε ισχυρισμός ότι είχαν εξαχθεί ή φορτωθεί ή επρόκειτο να εξαχθούν ή να φορτωθούν· ή

(β) οποιοσδήποτε όρος που καθορίζεται στους σχετικούς Κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει των εδαφίων (6), (8) ή (9) πιο πάνω ή που επιβάλλεται από τον Έφορο δεν ικανοποιείται,

και η παρουσία των αγαθών στη Δημοκρατία ύστερα από την εν λόγω ημερομηνία ή η μη εκπλήρωση του όρου δεν είχε εγκριθεί για τους σκοπούς του παρόντος εδαφίου από τον Έφορο, τα αγαθά υπόκεινται σε δήμευση δυνάμει του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου και ο Φ.Π.Α. που θα ήταν επιβλητέος επί της παράδοσης αν δεν υπήρχε ο μηδενικός συντελεστής, καθίσταται αμέσως καταβλητέος από το πρόσωπο προς το οποίο παραδίδονται τα αγαθά ή από οποιοδήποτε πρόσωπο στην κατοχή του οποίου ανευρίσκονται στη Δημοκρατία· αλλά ο Έφορος δύναται, αν το θεωρεί σκόπιμο, να μην απαιτήσει την καταβολή ολόκληρου ή μέρους του ποσού του Φ.Π.Α.

26.—(1) Παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών είναι εξαιρούμενη συναλλαγή αν περιγράφεται στο Έβδομο Παράρτημα και η εισαγωγή αγαθών είναι εξαιρούμενη εισαγωγή αν η παράδοση των αγαθών αυτών στο εσωτερικό της Δημοκρατίας σε όλες τις περιπτώσεις είναι εξαιρούμενη.

(2) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται με διάταγμα που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας να τροποποιεί το Έβδομο Παράρτημα προσθέτοντας ή διαγράφοντας από αυτό οποιαδήποτε περιγραφή συναλλαγής ή τροποποιώντας οποιαδήποτε περιγραφή συναλλαγής που εκάστοτε προσδιορίζεται σε αυτό, και το Παράρτημα μπορεί να τροποποιηθεί έτσι ώστε να περιγράφει παράδοση αγαθών με αναφορά στη χρήση τους ή σε άλλα θέματα που δε σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά των ίδιων των αγαθών.

27.—(1) Το εδάφιο (2) πιο κάτω εφαρμόζεται όταν—

(α) Πρόσωπο έχει παραδώσει αγαθά ή έχει παράσχει υπηρεσίες και έχει αποδώσει και καταβάλει Φ.Π.Α. επί της συναλλαγής,

(β) το όλον ή οποιοδήποτε μέρος της αντιπαροχής για τη συναλλαγή έχει διαγραφεί στα λογιστικά του βιβλία ως επισφαλές χρέος,

(γ) έχει λάβει τα αναγκαία υπό τις περιστάσεις για την είσπραξή της μέτρα, και

(δ) έχει παρέλθει περίοδος δώδεκα μηνών (που αρχίζει την ημερομηνία της συναλλαγής).

(2) Τηρουμένων των επόμενων διατάξεων του παρόντος άρθρου και Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του, το πρόσωπο που αναφέρεται στο εδάφιο (1) δικαιούται, αφού υποβάλει απαίτηση στον Έφορο, σε επιστροφή του ποσού του Φ.Π.Α. που είναι επιβλητέος με αναφορά στο οφειλόμενο ποσό.

(3) Στο εδάφιο (2) πιο πάνω "οφειλόμενο ποσό" σημαίνει—

(α) Αν κατά το χρόνο της απαίτησης το πρόσωπο δεν έλαβε πληρωμή ως μέρος της αντιπαροχής που διαγράφηκε στα λογιστικά του βιβλία ως επισφαλές χρέος, ποσό ίσο προς το ποσό της αντιπαροχής που διαγράφηκε-

(β) αν κατά το χρόνο της απαίτησης έχει λάβει πληρωμή ή πληρωμές ως μέρος της αντιπαροχής που διαγράφηκε, ποσό κατά το οποίο το ποσό της αντιπαροχής που διαγράφηκε υπερβαίνει την πληρωμή (ή το άθροισμα των πληρωμών).

(4) Κανένα πρόσωπο δε δικαιούται επιστροφή δυνάμει του εδαφίου (2) πιο πάνω εκτός αν η αξία της συναλλαγής είναι ίση προς, ή. λιγότερη από, την αξία της στην ελεύθερη αγορά.

(5) Όταν—

(α) Πρόσωπο δικαιούται δυνάμει του εδαφίου (2) πιο πάνω να του επιστραφεί ποσό Φ.Π.Α., και

(β) εκείνος ο Φ.Π.Α. έχει σε οποιοδήποτε χρόνο περιληφθεί στο φόρο εισροών άλλου προσώπου,

εκείνο το άλλο πρόσωπο θεωρείται, από το χρόνο που υποβάλλεται η απαίτηση για επιστροφή φόρου, ότι δεν εδικαιούτο οποιαδήποτε έκπτωση φόρου εισροών σε σχέση με Φ.Π.Α. που πρέπει να επιστραφεί σύμφωνα με εκείνη την απαίτηση.

(6) Κανονισμοί δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορούν—

(α) Να απαιτούν να υποβάλλεται απαίτηση σε τέτοιο χρόνο και με τέτοιο τύπο και τρόπο που μπορεί να καθορίζεται στους εν λόγω Κανονισμούς-

(β) να απαιτούν να αποδεικνύεται και να προσδιορίζεται ποσοτικά η απαίτηση με αναφορά σε αρχεία και άλλα έγγραφα που δυνατό να καθορίζονται με τους εν λόγω Κανονισμούς-

(γ) να απαιτούν να διατηρεί ο αιτητής, για τόση περίοδο και με τέτοιο τύπο και τρόπο που μπορεί να καθορίζεται στους Κανονισμούς, τα εν λόγω αρχεία και έγγραφα καθώς και αρχείο πληροφοριών που σχετίζονται με την απαίτηση και με μεταγενέστερες πληρωμές ως μέρος της αντιπαροχής-

(δ) να απαιτούν την επανακαταβολή των χρημάτων που επιτράπηκε να επιστραφούν δυνάμει του παρόντος άρθρου όταν δεν υπάρχει συμμόρφωση με οποιαδήποτε διάταξη των Κανονισμών-

(ε) να απαιτούν την επανακαταβολή του όλου ή, ανάλογα με την περίπτωση, ανάλογου μέρους των χρημάτων που επιτράπηκε να επιστραφούν δυνάμει του παρόντος άρθρου όταν ο αιτητής λαμβάνει εκ των υστέρων πληρωμή (ή περαιτέρω πληρωμή) ως μέρος της αντιπαροχής που διαγράφηκε στα λογιστικά του βιβλία ως επισφαλές χρέος·

(στ) να περιλαμβάνουν συμπληρωματικές, παρεμπίπτουσες, παρεπόμενες ή μεταβατικές διατάξεις που το Υπουργικό Συμβούλιο κρίνει ότι είναι αναγκαίες ή σκόπιμες για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου·

(ζ) να προβλέπουν διαφορετικά για διαφορετικές καταστάσεις.

(7) Οι διατάξεις που μπορούν να περιληφθούν σε Κανονισμούς δυνάμει του εδαφίου (6)(στ) πιο πάνω μπορούν να περιλαμβάνουν κανόνες για εξακρίβωση—

(α) Κατά πόσο, πότε και σε ποιά έκταση εκλαμβάνεται ότι αντιπαροχή έχει διαγραφεί στα λογιστικά του βιβλία ως επισφαλές χρέος·

(β) κατά πόσο εκλαμβάνεται πληρωμή ότι έχει ληφθεί ως μέρος της αντιπαροχής για συγκεκριμένη συναλλαγή·

(γ) κατά πόσο, και σε ποια έκταση, εκλαμβάνεται πληρωμή ότι έχει ληφθεί ως μέρος αντιπαροχής που έχει διαγραφεί στα λογιστικά βιβλία ως επισφαλές χρέος.

(8) Οι διατάξεις που μπορούν να περιληφθούν σε Κανονισμούς δυνάμει του εδαφίου (6) (στ) πιο πάνω μπορούν να περιλαμβάνουν κανόνες που διέπουν συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως εκείνες που αφορούν μερικές πληρωμές ή αμοιβαίες οφειλές· και ιδιαίτερα τέτοιοι κανόνες-μπορούν να τροποποιούν τον τρόπο με τον οποίο τα ακόλουθα ποσά υπολογίζονται—

(α) Το οφειλόμενο ποσό που αναφέρεται στο εδάφιο (2) πιο πάνω, και

(β) το ποσό οποιασδήποτε επανακαταβολής όταν έχει επιτραπεί επιστροφή χρημάτων δυνάμει του παρόντος εδαφίου.

(9) Για να προσδιορίζεται ο χρόνος που θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα μια συναλλαγή για τους σκοπούς ερμηνείας του παρόντος άρθρου, εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 9.

28.—(1) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν την παραχώρηση απαλλαγής από το όλον ή μέρος του Φ.Π.Α. του επιβλητέου επί της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία, τηρουμένων οποιωνδήποτε όρων (περιλαμβανομένων όρων που απαγορεύουν ή περιορίζουν τη διάθεση ή την εμπορία των αγαθών) που μπορεί να επιβάλλονται με βάση τους Κανονισμούς, αν και στην έκταση που το Υπουργικό Συμβούλιο κρίνει ότι είναι αναγκαίο ή σκόπιμο, λαμβάνοντας υπόψη οποιαδήποτε διεθνή συμφωνία ή συμφωνίες.

(2) Σε οποιαδήποτε περίπτωση κατά την οποία—

(α) Υπάρχει πρόθεση αγαθά που έχουν εισαχθεί στη Δημοκρατία από οποιοδήποτε πρόσωπο ("τον αρχικό εισαγωγέα") με απαλλαγή από το Φ.Π.Α. δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω, να μεταβιβαστούν σε άλλο πρόσωπο ("τον εκδοχέα"), και

(β) ύστερα από αίτηση του εκδοχέα, ο Έφορος αποφασίζει ότι για την περίπτωση αυτή θα τύχει εφαρμογής το παρόν άρθρο,

εφαρμόζεται ο παρών Νόμος ως εάν, κατά την ημερομηνία της μεταβίβασης των αγαθών (και στη θέση της μεταβίβασης), τα αγαθά εξήχθησαν από τον αρχικό εισαγωγέα και εισήχθησαν από τον εκδοχέα και, ανάλογα, όπου είναι πρέπον, οτιδήποτε προβλέπεται δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω ισχύει σε σχέση με το Φ.Π.Α. τον επιβλητέο επί της εισαγωγής των αγαθών από τον εκδοχέα.

(3) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν την επιστροφή ή απαλλαγή του όλου ή μέρους του Φ.Π.Α. του επιβλητέου επί της εισαγωγής οποιωνδήποτε αγαθών στη Δημοκρατία για τα οποία ικανοποιείται ο Έφορος ότι είχαν προηγουμένως εξαχθεί από τη Δημοκρατία.

(4) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν την επιστροφή ή απαλλαγή του όλου ή μέρους του Φ.Π.Α. του επιβλητέου επί της εισαγωγής οποιωνδήποτε αγαθών στη Δημοκρατία αν ο Έφορος ικανοποιείται ότι τα αγαθά είχαν επανεξαχθεί ή πρόκειται να επανεξαχθούν από τη Δημοκρατία και το θεωρεί σκόπιμο να ενεργήσει τοιουτοτρόπως σε όλες τις περιπτώσεις και λαμβάνοντας υπόψη το Φ.Π.Α. τον επιβλητέο επί της παράδοσης όμοιων αγαθών στο εσωτερικό της Δημοκρατίας.

29. Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν την παράδοση ή μεταφορά αγαθών που εισάγονται στη Δημοκρατία από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση οποιασδήποτε επιχείρησης ασκείται από αυτό, τηρουμένων τέτοιων όρων και περιορισμών που μπορεί να επιβάλει ο Έφορος για την προστασία των δημόσιων εσόδων, χωρίς την καταβολή του Φ.Π.Α. του επιβλητέου επί της εισαγωγής, και την απόδοση λογαριασμού για εκείνο το Φ.Π.Α. μαζί με το Φ.Π.Α. τον επιβλητέο επί της παράδοσης αγαθών ή της παροχής υπηρεσιών από αυτό το πρόσωπο.

30.—(1) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν σχέδιο για επιστροφή, σε πρόσωπα στα οποία το παρόν άρθρο εφαρμόζεται, του Φ.Π.Α. επί συναλλαγών προς αυτά στο εσωτερικό της Δημοκρατίας ή επί της εισαγωγής αγαθών από αυτά στη Δημοκρατία ο οποίος θα ήταν φόρος εισροών αν ήταν υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα στη Δημοκρατία.

(2) Το παρόν άρθρο—

(α) Εφαρμόζεται σε πρόσωπα που ασκούν επιχείρηση σε οποιοδήποτε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και

(β) εφαρμόζεται επίσης σε πρόσωπα που ασκούν επιχείρηση σε άλλες χώρες υπό τον όρο της αμοιβαιότητας,

αλλά δεν εφαρμόζεται σε πρόσωπα που ασκούν επιχείρηση στη Δημοκρατία.

(3) Η επιστροφή που αναφέρεται στο εδάφιο (1) γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο, και τηρουμένων τέτοιων όρων, όπως καθορίζει το σχέδιο (που είναι όροι που καθορίζονται σε Κανονισμούς ή επιβάλλονται από τον Έφορο είτε γενικά είτε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις)· και το σχέδιο μπορεί να προβλέπει—

(α) Οι απαιτήσεις και οι επιστροφές να γίνονται μόνο μέσω αντιπροσώπων στη Δημοκρατία·

(β) είτε γενικά είτε για καθορισμένους σκοπούς—

(i) οι αντιπρόσωποι να θεωρούνται δυνάμει του παρόντος Νόμου ως να ήταν υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα· και

(ii) ότι οι απαιτήσεις θα θεωρούνται ως να ήταν δηλώσεις δυνάμει του παρόντος Νόμου και οι επιστροφές ως να ήταν επιστροφές φόρου εισροών και

(γ) γενικά τη ρύθμιση των μεθόδων με τις οποίες καθορίζεται το ποσό οποιασδήποτε επιστροφής και ο τρόπος επιστροφής.

31.—(1) Τηρουμένων των εδαφίων (2) και (3) πιο κάτω οι κρατικές αρχές, οι αρχές τοπικής διοίκησης και οι άλλοι οργανισμοί δημόσιου δικαίου δε θεωρούνται υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα για τις πράξεις ή συναλλαγές που ενεργούν κατά την άσκηση δημόσιας εξουσίας, έστω και αν εισπράττουν τέλη, συνεισφορές ή άλλες επιβαρύνσεις σε σχέση με αυτές τις πράξεις ή συναλλαγές.

(2) Ο Έφορος δύναται να θεωρήσει οποιαδήποτε κρατική αρχή, αρχή τοπικής διοίκησης ή οργανισμό δημόσιου δικαίου ως υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο αν οι συναλλαγές τέτοιας αρχής ή οργανισμού μπορούν να δημιουργήσουν κίνδυνο στρέβλωσης των όρων του ανταγωνισμού.

(3) Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε άλλη διάταξη του παρόντος Νόμου ή οποιουδήποτε άλλου νόμου, οι κρατικές αρχές, οι αρχές τοπικής διοίκησης και οι άλλοι οργανισμοί δημόσιου δικαίου θεωρούνται υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα σε σχέση με τις συναλλαγές που περιγράφονται στο Ένατο Παράρτημα, εκτός αν είναι αμελητέες.

(4) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται με διάταγμα που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας να τροποποιεί το Ένατο Παράρτημα προσθέτοντας ή αφαιρώντας από αυτό οποιαδήποτε περιγραφή ή τροποποιώντας οποιαδήποτε περιγραφή που εκάστοτε προσδιορίζεται σε αυτό.

32.—(1) Όταν δυνάμει των επόμενων διατάξεων του παρόντος άρθρου οποιαδήποτε νομικά πρόσωπα θεωρούνται ως μέλη συγκροτήματος, οποιαδήποτε επιχείρηση που ασκείται από μέλος του συγκροτήματος θεωρείται ότι ασκείται από το αντιπροσωπεύον μέλος, και—

(α) Οποιαδήποτε παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών από ένα μέλος του συγκροτήματος σε άλλο μέλος του συγκροτήματος αγνοείται· και

(β) οποιαδήποτε συναλλαγή που είναι συναλλαγή στην οποία η παράγραφος (α) πιο πάνω δεν εφαρμόζεται και είναι παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών από ή προς μέλος του συγκροτήματος θεωρείται ως συναλλαγή από ή προς το αντιπροσωπεύον μέλος- και

(γ) οποιοσδήποτε Φ.Π.Α. που καταβλήθηκε ή που είναι καταβλητέος από μέλος του συγκροτήματος επί της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία θεωρείται ότι καταβλήθηκε ή ότι είναι καταβλητέος από το αντιπροσωπεύον μέλος και τα αγαθά θεωρούνται για τους σκοπούς των άρθρων 49(6) και 29 ότι εισήχθηκαν από το αντιπροσωπεύον μέλος-

και όλα τα μέλη του συγκροτήματος είναι από κοινού και κεχωρισμένως υπεύθυνα για την καταβολή οποιουδήποτε Φ.Π.Α. οφειλόμενου από το αντιπροσωπεύον μέλος.

(2) Η παράγραφος (α) του εδαφίου (1) πιο πάνω δεν εφαρμόζεται σε σχέση με οποιαδήποτε παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών από ένα μέλος σε άλλο εκτός αν τόσο το πρόσωπο που πραγματοποιεί τη συναλλαγή όσο και το πρόσωπο προς το οποίο πραγματοποιείται η συναλλαγή συνεχίζουν να είναι μέλη του εν λόγω συγκροτήματος—

(α) Στην περίπτωση παράδοσης αγαθών τα οποία πρόκειται να μεταφερθούν σε εκτέλεση της παράδοσης, σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο μεταγενέστερο της μεταφοράς-

(β) στην περίπτωση οποιασδήποτε άλλης παράδοσης αγαθών, σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο ύστερα από εκείνο κατά το οποίο τα αγαθά είχαν καταστεί διαθέσιμα, σε εκτέλεση της παράδοσης, στο πρόσωπο προς το οποίο πραγματοποιείται η παράδοση- ή

(γ) στην περίπτωση παροχής υπηρεσιών, σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο ύστερα από την εκτέλεση των υπηρεσιών.

(3) Οποιοιδήποτε κανονισμοί εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 8(5) ή (6) δύναται να προβλέπουν ότι οποιαδήποτε αγαθά ή υπηρεσίες τα οποία, αν και τα μέλη του συγκροτήματος ήταν ένα πρόσωπο, θα θεωρούνταν δυνάμει εκείνου του άρθρου ότι παραδόθηκαν ή παρασχέθηκαν προς και από εκείνο το πρόσωπο, θεωρούνται ότι παραδίδονται ή παρέχονται προς και από το αντιπροσωπεύον μέλος.

(4) Δύο ή περισσότερα νομικά πρόσωπα μπορούν να θεωρηθούν μέλη συγκροτήματος αν καθένα από αυτά έχει συσταθεί στη Δημοκρατία και—

(α) Ένα από αυτά ελέγχει καθένα από τα άλλα· ή

(β) ένα πρόσωπο (είτε νομικό πρόσωπο είτε φυσικό πρόσωπο) ελέγχει όλα αυτά· ή

(γ) δύο ή περισσότερα φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχείρηση ως συνεταιρισμός ελέγχουν όλα αυτά.

(5) Όταν υποβάλλεται αίτηση στον Έφορο σε σχέση με δύο ή περισσότερα νομικά πρόσωπα ικανά να θεωρηθούν ως μέλη συγκροτήματος, τότε, θεωρούνται ως τέτοια από την έναρξη μιας καθορισμένης φορολογικής περιόδου, και ένα από αυτά είναι το αντιπροσωπεύον μέλος, εκτός αν ο Έφορος απορρίψει την αίτηση για σκοπούς προστασίας των δημόσιων εσόδων.

(6) Όταν οποιαδήποτε νομικά πρόσωπα θεωρούνται ως μέλη συγκροτήματος και υποβάλλεται σχετική αίτηση στον Έφορο, τότε, από την έναρξη μιας καθορισμένης φορολογικής περιόδου—

(α) Ένα ακόμη νομικό πρόσωπο υποψήφιο να θεωρηθεί ως τέτοιο περιλαμβάνεται ανάμεσα στα πρόσωπα που θεωρούνται ως μέλη του συγκροτήματος· ή

(β) ένα νομικό πρόσωπο παύει να περιλαμβάνεται ανάμεσα στα πρόσωπα που θεωρούνται ως μέλη του συγκροτήματος· ή

(γ) το αντιπροσωπεύον μέλος αντικαθίσταται από άλλο μέλος του συγκροτήματος· ή

(δ) τα νομικά πρόσωπα δε θεωρούνται πλέον ως μέλη συγκροτήματος, εκτός αν ο Έφορος απορρίψει την αίτηση δυνάμει του εδαφίου (7) πιο κάτω.

(7) Αν ο Έφορος το κρίνει απαραίτητο για την προστασία των δημόσιων εσόδων, δύναται—

(α) Να απορρίψει οποιαδήποτε αίτηση υποβάλλεται για το σκοπό που αναφέρεται στην παράγραφο (α) ή (γ) του εδαφίου (6) πιο πάνω· ή

(β) να απορρίψει οποιαδήποτε αίτηση υποβάλλεται για το σκοπό που αναφέρεται στην παράγραφο (β) ή (δ) του εν λόγω εδαφίου σε περίπτωση που κρίνει ότι δεν εμπίπτει στο εδάφιο (8) πιο κάτω.

(8) Όταν νομικό πρόσωπο θεωρείται ως μέλος συγκροτήματος που ελέγχεται από άλλο πρόσωπο και ο Έφορος κρίνει ότι έπαυσε να ελέγχεται τοιουτοτρόπως, με γνωστοποίηση που επιδίδεται σε εκείνο το πρόσωπο τερματίζει τη συμπερίληψή του στο συγκρότημα από την ημερομηνία που καθορίζει στη γνωστοποίηση.

(9) Αίτηση δυνάμει του παρόντος άρθρου σε σχέση με οποιαδήποτε νομικά πρόσωπα υποβάλλεται από ένα από εκείνα τα πρόσωπα ή από το πρόσωπο που τα ελέγχει και υποβάλλεται σε χρόνο όχι λιγότερο από 90 μέρες πριν την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της έγκρισής της, ή σε τέτοιο μεταγενέστερο χρόνο που μπορεί να επιτρέψει ο Έφορος.

(10) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, νομικό πρόσωπο λογίζεται ότι ελέγχει άλλο νομικό πρόσωπο αν έχει νομική εξουσία να ελέγχει τις δραστηριότητες εκείνου του προσώπου ή αν είναι μητρική εταιρεία εκείνου του προσώπου κατά την έννοια του άρθρου 148 του περί Εταιρειών Νόμου· και φυσικό πρόσωπο ή φυσικά πρόσωπα λογίζονται ότι ελέγχουν νομικό πρόσωπο αν το φυσικό ή τα φυσικά πρόσωπα σε περίπτωση που ήταν εταιρεία, θα ήταν η μητρική εταιρεία του νομικού προσώπου κατά την έννοια του εν λόγω Νόμου.

33. Η εγγραφή δυνάμει του παρόντος Νόμου νομικού προσώπου που ασκεί επιχείρηση με χωριστά τμήματα μπορεί, αν το επιθυμεί το νομικό πρόσωπο και το κρίνει κατάλληλο ο Έφορος, να είναι στο όνομα εκείνων των τμημάτων.

34.—(1) Η εγγραφή δυνάμει του παρόντος Νόμου προσώπων που ασκούν επιχείρηση ως συνεταιρισμός, μπορεί να γίνει στην επωνυμία του οίκου· και δε λαμβάνεται υπόψη οποιαδήποτε αλλαγή στο συνεταιρισμό, όταν καθορίζεται για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου κατά πόσο αγαθά παραδίδονται ή υπηρεσίες παρέχονται προς ή από τα εν λόγω πρόσωπα.

(2) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 38 του περί Ομορρύθμων και Ετερορρύθμων Εταιρειών και Εμπορικών Επωνυμιών Νόμου (δικαιώματα προσώπων που συναλλάσσονται με οίκο εναντίον προσώπων που εμφανίζονται ως μέλη του οίκου), μέχρι την ημερομηνία κατά την οποία ειδοποιείται ο Έφορος για αλλαγή στο συνεταιρισμό πρόσωπο που έπαυσε να είναι μέλος του συνεταιρισμού θεωρείται ότι συνεχίζει να είναι συνέταιρος για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου και, ιδιαίτερα, για τους σκοπούς οποιασδήποτε ευθύνης γιά την καταβολή Φ.Π.Α. επί παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών από το συνεταιρισμό.

(3) Όταν πρόσωπο παύει να είναι μέλος συνεταιρισμού κατά τη διάρκεια καθορισμένης φορολογικής περιόδου (ή θεωρείται ότι ενεργεί έτσι δυνάμει του εδαφίου (2) πιο πάνω) οποιαδήποτε γνωστοποίηση, είτε βεβαίωση φόρου είτε άλλη, η οποία επιδίδεται στο συνεταιρισμό και σχετίζεται με εκείνη την περίοδο, ή με οποιοδήποτε θέμα που προκύπτει από εκείνη την περίοδο ή με οποιαδήποτε προηγούμενη περίοδο κατά τη διάρκεια του όλου ή μέρους της οποίας ήταν μέλος του συνεταιρισμού θεωρείται ότι επιδίδεται και σε αυτό.

(4) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 19 του περί Ομορρύθμων και Ετερορρύθμων Εταιρειών και Εμπορικών Επωνυμιών Νόμου (ειδοποίηση σε συνέταιρο που εκτελεί εργασίες του συνεταιρισμού συνιστά ειδοποίηση στον οίκο) οποιαδήποτε γνωστοποίηση, είτε βεβαίωση φόρου είτε άλλη, η οποία απευθύνεται σε συνεταιρισμό με την επωνυμία με την οποία είναι εγγεγραμμένος δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω και επιδίδεται σύμφωνα με τον παρόντα Νόμο θεωρείται για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ότι επιδίδεται στο συνεταιρισμό και, αναλόγως, όταν εφαρμόζεται το εδάφιο (3) πιο πάνω, ότι επιδίδεται επίσης στον πρώην συνέταιρο.

(5) Τα εδάφια (1) και (3) πιο πάνω δεν επηρεάζουν την έκταση κατά την οποία, δυνάμει του άρθρου 9 του περί Ομορρύθμων και Ετερορρύθμων Εταιρειών και Εμπορικών Επωνυμιών Νόμου, συνέταιρος έχει ευθύνη καταβολής του Φ.Π.Α. του οφειλόμενου από τον οίκο· αλλά όταν πρόσωπο είναι συνέταιρος σε οίκο κατά τη διάρκεια μόνο μέρους της καθορισμένης φορολογικής περιόδου, η ευθύνη του για την καταβολή Φ.Π.Α. επί της παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών από τον οίκο κατά τη διάρκεια εκείνης της φορολογικής περιόδου είναι σε τέτοια αναλογία της ευθύνης του οίκου, όσο αυτή μπορεί να είναι δίκαιη.

35.—(1) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν από ποια πρόσωπα διενεργείται οτιδήποτε απαιτείται από ή με βάση τον παρόντα Νόμο να διενεργηθεί από πρόσωπο που ασκεί επιχείρηση όταν η επιχείρηση ασκείται από συνεταιρισμό ή από λέσχη ή από άλλη ένωση προσώπων χωρίς νομική προσωπικότητα και οι υποθέσεις της οποίας διευθύνονται από τα μέλη ή από επιτροπή ή επιτροπές των μελών της.

(2) Η εγγραφή δυνάμει του παρόντος Νόμου οποιασδήποτε τέτοιας λέσχης ή άλλης ένωσης προσώπων χωρίς νομική προσωπικότητα μπορεί να είναι στο όνομα της λέσχης ή της ένωσης προσώπων· και όταν καθορίζεται κατά πόσο αγαθά παραδίδονται ή υπηρεσίες παρέχονται προς ή από τέτοια λέσχη ή ένωση προσώπων, δε λαμβάνεται υπόψη οποιαδήποτε αλλαγή στα μέλη της.

(3) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν ότι πρόσωπα που ασκούν την επιχείρηση υποκειμένου στο φόρο προσώπου που έχει αποβιώσει ή κηρυχθεί σε πτώχευση ή του οποίου η ιδιοκτησία τέθηκε υπό μεσεγγύηση ή που έχει κηρυχθεί ανίκανο να διαχειρίζεται την περιουσία του θεωρούνται για περιορισμένο χρόνο ως υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα, και ότι εξασφαλίζεται η συνέχεια στην εφαρμογή του παρόντος Νόμου σε περιπτώσεις που πρόσωπα θεωρούνται ως τέτοια.

(4) Σε σχέση με εταιρεία που είναι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, η αναφορά του εδαφίου (3) πιο πάνω σε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο που έχει κηρυχθεί σε πτώχευση ή του οποίου η περιουσία τέθηκε υπό μεσεγγύηση ή που έχει κηρυχθεί ανίκανο, ερμηνεύεται ως αναφορά σε εταιρεία για την οποία διορίστηκε παραλήπτης ή διαχειριστής ή η οποία τέθηκε υπό εκκαθάριση.

36.—(1) Όταν αγαθά εισάγονται στη Δημοκρατία από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο που τα παραδίδει ως αντιπρόσωπος προσώπου που δεν είναι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, τότε, αν το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο ενεργεί σε σχέση με την παράδοση στο δικό του όνομα, τα αγαθά θεωρούνται για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ότι εισάγονται και παραδίδονται από το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο ως αντιπροσωπευόμενο.

(2) Για τους σκοπούς του εδαφίου (1) πιο πάνω πρόσωπο που δε διαμένει στη Δημοκρατία και του οποίου η έδρα ή η κύρια έδρα της επιχείρησης είναι εκτός της Δημοκρατίας μπορεί να θεωρείται ότι δεν είναι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο αν ως αποτέλεσμα του εδαφίου (1) πιο πάνω δεν απαιτείται να εγγραφεί στο Μητρώο Φ.Π.Α. δυνάμει του παρόντος Νόμου.

(3) Όταν, στην περίπτωση οποιασδήποτε παράδοσης αγαθών για την οποία δεν εφαρμόζεται το εδάφιο (1) πιο πάνω, αγαθά παραδίδονται μέσω αντιπροσώπου που ενεργεί στο δικό του όνομα, η παράδοση θεωρείται τόσο ως παράδοση προς τον αντιπρόσωπο όσο και ως παράδοση από τον αντιπρόσωπο.

(4) Όταν υπηρεσίες παρέχονται μέσω αντιπροσώπου που ενεργεί στο δικό του όνομα η παροχή θεωρείται τόσο ως παροχή προς τον αντιπρόσωπο όσο και ως παροχή από τον αντιπρόσωπο.

37.—(1) Όταν οποιοδήποτε πρόσωπο—

(α) Είναι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ή, χωρίς να είναι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, είναι πρόσωπο που πραγματοποιεί φορολογητέες συναλλαγές·

(β) δεν έχει οποιαδήποτε επιχειρηματική εγκατάσταση ή άλλη μόνιμη εγκατάσταση στη Δημοκρατία· και

(γ) στην περίπτωση φυσικού προσώπου, δεν έχει το συνηθισμένο τόπο διαμονής του στη Δημοκρατία,

τότε ο Έφορος μπορεί να δώσει εντολή σε εκείνο το πρόσωπο να διορίσει άλλο πρόσωπο (που στον παρόντα Νόμο αναφέρεται ως "αντιπρόσωπος Φ.Π.Α.") να ενεργεί εκ μέρους του σε σχέση με το Φ.Π.Α.

(2) Με τη συμφωνία του Εφόρου, οποιοδήποτε πρόσωπο από το οποίο δεν έχει απαιτηθεί να διορίσει αντιπρόσωπο Φ.Π.Α. δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω μπορεί να διορίσει τέτοιο αντιπρόσωπο αν είναι πρόσωπο σε σχέση με το οποίο οι όροι που καθορίζονται στις παραγράφους (α) μέχρι (γ) εκείνου του εδαφίου ικανοποιούνται.

(3) Όταν οποιοδήποτε πρόσωπο διορίζεται δυνάμει του παρόντος άρθρου αντιπρόσωπος Φ.Π.Α. άλλου ("του αντιπροσωπευομένου"), τότε, τηρουμένων των εδαφίων (4) μέχρι (6) πιο κάτω, ο αντιπρόσωπος Φ.Π.Α.—

(α) Δικαιούται να ενεργεί εκ μέρους του αντιπροσωπευομένου για οποιοδήποτε από τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, οποιουδήποτε άλλου νόμου μεταγενέστερου που σχετίζεται με το Φ.Π.Α. ή οποιασδήποτε δευτερογενούς νομοθεσίας θεσπίζεται δυνάμει του παρόντος Νόμου ή οποιουδήποτε μεταγενέστερου νόμου·

(β) τηρουμένων τέτοιων Κανονισμών που το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να εκδίδει, διασφαλίζει (ενεργώντας εκ μέρους του αντιπροσωπευομένου όταν πρέπει) τη συμμόρφωση του αντιπροσωπευομένου και την εκπλήρωση των υποχρεώσεων και ευθυνών που έχει ο αντιπροσωπευόμενος δυνάμει του παρόντος Νόμου, οποιουδήποτε άλλου τέτοιου νόμου και οποιασδήποτε δευτερογενούς νομοθεσίας· και

(γ) είναι προσωπικά υπεύθυνος σε σχέση με—

(i) οποιαδήποτε παράλειψη να εξασφαλίσει τη συμμόρφωση ή εκπλήρωση τέτοιων υποχρεώσεων ή ευθυνών από τον αντιπροσωπευόμενο· και

(ii) οτιδήποτε που πραγματοποιείται για σκοπούς που συνδέονται με ενέργειες εκ μέρους του αντιπροσωπευομένου, ωσάν οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες που επιβάλλονται στον αντιπροσωπευόμενο να επιβάλλονταν από κοινού και κεχωρισμένως στον αντιπρόσωπο Φ.Π.Α. και στον αντιπροσωπευόμενο.

(4) Αντιπρόσωπος Φ.Π.Α. δεν έχει ευθύνη δυνάμει του εδαφίου (3) πιο πάνω να εγγραφεί ο ίδιος δυνάμει του παρόντος Νόμου, αλλά Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται—

(α) Να απαιτούν την εγγραφή των ονομάτων των αντιπροσώπων Φ.Π.Α. έναντι των ονομάτων των αντιπροσωπευομένων σε οποιοδήποτε μητρώο που τηρείται για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου· και

(β) να καθιστούν καθήκον του αντιπροσώπου Φ.Π.Α., για τους σκοπούς εγγραφής, να ειδοποιεί τον Έφορο, μέσα σε τέτοια περίοδο που μπορεί να καθορίζεται, ότι ο διορισμός του άρχισε να ισχύει ή έπαυσε να ισχύει.

(5) Αντιπρόσωπος Φ.Π.Α. δεν είναι ένοχος οποιουδήποτε αδικήματος δυνάμει του εδαφίου (3) πιο πάνω εκτός εάν και στην έκταση στην οποία—

(α) Έχει συναινέσει ή συγκατανεύσει στη διάπραξη του αδικήματος από τον αντιπροσωπευόμενο·

(β) η διάπραξη του αδικήματος από τον αντιπροσωπευόμενο αποδίδεται σε οποιαδήποτε αμέλεια του αντιπροσώπου Φ.Π.Α.· ή

(γ) το αδίκημα συνίσταται σε παράβαση από τον αντιπρόσωπο Φ.Π.Α. υποχρέωσης η οποία, δυνάμει του εδαφίου (3), επιβάλλεται τόσο στον αντιπρόσωπο Φ.Π.Α. όσο και στον αντιπροσωπευόμενο.

(6) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν τον τρόπο και τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες πρόσωπο διορίζεται, ή θεωρείται ότι έχει παύσει να είναι, αντιπρόσωπος Φ.Π.Α. άλλου προσώπου· και Κανονισμοί δυνάμει του παρόντος εδαφίου μπορούν να περιλαμβάνουν διατάξεις που το Υπουργικό Συμβούλιο κρίνει σκόπιμες για τους σκοπούς του εδαφίου (4) πιο πάνω σε σχέση με την καταχώρηση ή διαγραφή οποιωνδήποτε στοιχείων σε οποιοδήποτε μητρώο.

(7) Όταν πρόσωπο παραλείπει να διορίσει αντιπρόσωπο Φ.Π.Α. σύμφωνα με οποιαδήποτε εντολή δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω, ο Έφορος δύναται να απαιτήσει από αυτό να παράσχει εγγύηση, ή περαιτέρω εγγύηση, την οποία κρίνει κατάλληλη για την καταβολή οποιουδήποτε Φ.Π.Α. που είναι ή που μπορεί να καταστεί καταβλητέος από αυτό.

(8) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου πρόσωπο δε θεωρείται ότι έχει λάβει εντολή να διορίσει αντιπρόσωπο Φ.Π.Α., ή ότι έχει απαιτηθεί από αυτό να παράσχει εγγύηση, δυνάμει του εδαφίου (7) πιο πάνω, εκτός αν ο Έφορος-

(α) Έχει επιδώσει γνωστοποίηση της εντολής ή απαίτησης στο πρόσωπο αυτό· ή

(β) έχει λάβει όλα τα άλλα μέτρα που κρίνει εύλογα για να φέρει σε γνώση του την εντολή ή απαίτηση.

38.—(1) Όταν επιχείρηση που ασκείται από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μεταβιβάζεται σε άλλο πρόσωπο ως δρώσα οικονομική μονάδα, τότε—

(α) Για το σκοπό καθορισμού κατά πόσο ο εκδοχεύς είναι υπόχρεος να εγγραφεί δυνάμει του παρόντος Νόμου θεωρείται ότι έχει ασκήσει την επιχείρηση τόσο πριν όσο και μετά τη μεταβίβαση και συναλλαγές από το μεταβιβάζοντα τυγχάνουν ανάλογου χειρισμού· και

(β) οποιαδήποτε αρχεία που σχετίζονται με την επιχείρηση τα οποία δυνάμει της παραγράφου 5 του Δέκατου Παραρτήματος, απαιτείται να διατηρούνται για οποιαδήποτε περίοδο μετά τη μεταβίβαση, διατηρούνται από τον εκδοχέα αντί από το μεταβιβάζοντα, εκτός αν ο Έφορος, ύστερα από αίτηση του μεταβιβάζοντος, δώσει διαφορετικές εντολές.

(2) Χωρίς επηρεασμό του εδαφίου (1) πιο πάνω, Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν τη συνέχεια στην εφαρμογή του παρόντος Νόμου σε περιπτώσεις που επιχείρηση που ασκείται από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μεταβιβάζεται σε άλλο πρόσωπο ως δρώσα οικονομική μονάδα και ο εκδοχέας εγγράφεται στο Μητρώο Φ.Π.Α. δυνάμει του παρόντος Νόμου σε αντικατάσταση του μεταβιβάζοντος.

(3) Κανονισμοί δυνάμει του εδαφίου (2) πιο πάνω δύνανται, ιδιαίτερα, να προβλέπουν—

(α) Ότι οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντα δυνάμει του παρόντος Νόμου (εξαιρουμένου του άρθρου 45) του μεταβιβάζοντος καθίστανται, σε τέτοια έκταση που μπορεί να καθορίζουν οι Κανονισμοί, υποχρεώσεις και καθήκοντα του εκδοχέα· και

(β) ότι οποιοδήποτε δικαίωμα καθενός από αυτούς σε επιστροφή ή έκπτωση σε σχέση με Φ.Π.Α. ικανοποιείται με επιστροφή του φόρου ή με παραχώρηση της έκπτωσης στον άλλο·

αλλά ουδεμία τέτοια διάταξη που αναφέρεται στην παράγραφο (α) ή (β) του παρόντος εδαφίου ισχύει σε σχέση με οποιοδήποτε μεταβιβάζοντα και εκδοχέα εκτός αν έχει υποβληθεί αίτηση από αυτούς δυνάμει των Κανονισμών.

39.—(1) Αναφορικά με συναλλαγές που αφορούν ακίνητη ιδιοκτησία ισχύουν οι διατάξεις του Όγδοου Παραρτήματος.

(2) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται με διάταγμα που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας να τροποποιεί το Όγδοο Παράρτημα.

40.—(1) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν σε σχέση με οποιαδήποτε περιγραφή παραδόσεων για τις οποίες εφαρμόζεται το παρόν άρθρο που μπορεί να καθορίζεται στους Κανονισμούς, ότι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο δικαιούται να επιλέξει, όταν πραγματοποιεί παραδόσεις εκείνης της περιγραφής, να επιβάλλεται Φ.Π.Α. επί του περιθωρίου κέρδους επί των παραδόσεων, αντί επί της αξίας τους.

(2) Το παρόν άρθρο εφαρμόζεται στις ακόλουθες παραδόσεις, δηλαδή—

(α) Παραδόσεις έργων τέχνης, αρχαιοτήτων ή αντικειμένων συλλογών

(β) παραδόσεις μηχανοκίνητων οχημάτων-

(γ) παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών· και

(δ) οποιαδήποτε παράδοση αγαθών μέσω προσώπου που ενεργεί ως αντιπρόσωπος αλλά στο δικό του όνομα, σε σχέση με την παράδοση.

(3) Επιλογή για τους σκοπούς των Κανονισμών δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορεί να ασκηθεί, και μπορεί να αποσυρθεί, με τρόπο που μπορεί να απαιτείται από τους Κανονισμούς.

(4) Τηρουμένου του εδαφίου (7) πιο κάτω, το περιθώριο κέρδους επί παράδοσης στην οποία εφαρμόζεται το παρόν άρθρο λογίζεται, για τους σκοπούς των Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος άρθρου, ότι είναι ίσο προς το ποσό (αν υπάρχει) κατά το οποίο η τιμή στην οποία παραδίδει τα εν λόγω αγαθά το πρόσωπο που πραγματοποιεί την παράδοση υπερβαίνει την τιμή στην οποία τα απέκτησε.

(5) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, η τιμή στην οποία πρόσωπο έχει αποκτήσει οποιαδήποτε αγαθά και η τιμή στην οποία τα παραδίδει, υπολογίζονται η καθεμιά σύμφωνα με διατάξεις των Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος άρθρου· και τέτοιοι Κανονισμοί μπορούν, ιδιαίτερα, να προβλέπουν την έκταση κατά την οποία οποιοσδήποτε Φ.Π.Α. που επιβάλλεται επί παράδοσης ή εισαγωγής οποιωνδήποτε αγαθών θεωρείται ότι περιλαμβάνεται στην τιμή στην οποία εκείνα τα αγαθά έχουν αποκτηθεί ή παραδίδονται.

(6) Κανονισμοί δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορούν να προβλέπουν ότι η αντιπαροχή για οποιεσδήποτε υπηρεσίες που παρασχέθηκαν σε σχέση με παράδοση αγαθών από πρόσωπο που ενεργεί ως αντιπρόσωπος, αλλά στο δικό του όνομα, αναφορικά με την παράδοση των αγαθών, θεωρείται για τους σκοπούς οποιωνδήποτε τέτοιων κανονισμών ως ποσό που λαμβάνεται υπόψη όταν υπολογίζεται το περιθώριο κέρδους επί της παράδοσης των αγαθών αντί να υπαχθεί χωριστά στο Φ.Π.Α. η αξία των υπηρεσιών που παρασχέθηκαν.

(7) Κανονισμοί δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορούν να προβλέπουν ότι το συνολικό περιθώριο κέρδους επί όλων των αγαθών συγκεκριμένης περιγραφής που παραδίδονται από ένα πρόσωπο σε οποιαδήποτε καθορισμένη φορολογική περίοδο υπολογίζεται—

(α) Αθροίζοντας όλες τις τιμές στις οποίες το πρόσωπο αυτό απέκτησε τα αγαθά της εν λόγω περιγραφής σε εκείνη την περίοδο μαζί με οποιοδήποτε ποσό που μεταφέρθηκε στην ίδια την περίοδο σύμφωνα με την παράγραφο (δ) πιο κάτω·

(β) αθροίζοντας όλες τις τιμές στις οποίες παραδίδει αγαθά εκείνης της περιγραφής σε εκείνη την περίοδο·

(γ) θεωρώντας ότι το συνολικό περιθώριο κέρδους επί αγαθών που παραδόθηκαν σε εκείνη την περίοδο είναι ίσο προς το ποσό (αν υπάρχει) κατά το οποίο το άθροισμα που υπολογίζεται σύμφωνα με την παράγραφο (β) πιο πάνω υπερβαίνει το άθροισμα που υπολογίζεται σύμφωνα με την παράγραφο (α) πιο πάνω· και

(δ) θεωρώντας ότι οποιοδήποτε ποσό κατά το οποίο, για εκείνη την περίοδο, το άθροισμα που υπολογίζεται σύμφωνα με την παράγραφο (α) πιο πάνω υπερβαίνει το άθροισμα που υπολογίζεται σύμφωνα με την παράγραφο (β) πιο πάνω ως ποσό που μεταφέρεται στην επόμενη καθορισμένη φορολογική περίοδο για να περιληφθεί, για την περίοδο στην οποία μεταφέρεται, σε οποιοδήποτε άθροισμα που υπολογίζεται σύμφωνα με την παράγραφο (α) πιο πάνω.

(8) Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορούν—

(α) Να προβλέπουν διαφορετικά για διαφορετικές περιπτώσεις· και

(β) να προβλέπουν ότι ο Έφορος μπορεί να δίνει γενικές ή ειδικές εντολές σε σχέση με οποιοδήποτε θέμα στο οποίο αφορούν οι Κανονισμοί.

41.—(1) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν διαφορετικό τρόπο απόδοσης του φόρου σε σχέση με οργανωτές τουριστικών περιηγήσεων ή σε σχέση με συναλλαγές που μπορεί να καθορίζονται από ή με βάση τους Κανονισμούς.

(2) Χωρίς επηρεασμό της γενικότητας του εδαφίου (1) πιο πάνω, Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορούν να προβλέπουν-

(α) Ότι δύο ή περισσότερες παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών από οργανωτή τουριστικών περιηγήσεων θεωρούνται ως ενιαία παροχή υπηρεσιών

(β) ότι η αξία της ενιαίας παροχής εξακριβώνεται, με τρόπο που καθορίζεται από ή με βάση τους Κανονισμούς, με αναφορά στη διαφορά μεταξύ των ποσών που πληρώθηκαν ή είναι πληρωτέα προς και των ποσών που πληρώθηκαν ή είναι πληρωτέα από τον οργανωτή τουριστικών περιηγήσεων·

(γ) ότι οποιοδήποτε νομικό πρόσωπο εξαιρείται από την εφαρμογή του άρθρου 32·

(δ) το χρόνο που θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα η παροχή.

(3) Στο παρόν άρθρο "οργανωτής τουριστικών περιηγήσεων" περιλαμβάνει πρακτορείο ταξιδιών που ενεργεί ως αντιπροσωπευόμενος και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που παρέχει προς όφελος επιβατών υπηρεσίες του είδους που συνήθως παρέχονται από οργανωτές τουριστικών περιηγήσεων και πρακτορεία ταξιδιών.

42.—(1) Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε άλλη διάταξη του παρόντος Νόμου, πρόσωπα που ασκούν επιχείρηση που αφορά μια ή περισσότερες οριζόμενες δραστηριότητες δε θεωρούνται υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα για τις πράξεις ή συναλλαγές που ενεργούν στα πλαίσια τέτοιων δραστηριοτήτων:

Νοείται ότι πρόσωπο που ασκεί οριζόμενη δραστηριότητα μπορεί να καταστεί υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, αν ζητήσει γραπτώς από τον Έφορο να εγγραφεί εθελοντικά στο Μητρώο Φ.Π.Α. σε σχέση με τέτοια δραστηριότητα.

(2) Πρόσωπα που ασκούν οριζόμενη δραστηριότητα και παραδίδουν προϊόντα παραγωγής τους από δικό τους κατάστημα, θεωρούνται ότι ασκούν δύο οικονομικές δραστηριότητες και ότι πραγματοποιούν παράδοση προϊόντων από την οριζόμενη δραστηριότητα στην εμπορική δραστηριότητα.

(3) Στο παρόν άρθρο "οριζόμενες δραστηριότητες" σημαίνει δραστηριότητες ασκούμενες από αγρότη που μπορεί να ορίζονται σε Κανονισμούς που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο.

43. Οποιαδήποτε θέματα αφορούν την είσπραξη και διαχείριση του Φ.Π.Α. καθώς επίσης την εκπλήρωση οποιωνδήποτε υποχρεώσεων που απορρέουν από τον παρόντα Νόμο ρυθμίζονται με βάση τις διατάξεις του Δέκατου Παραρτήματος.

44.—(1) Οποιοσδήποτε τόκος καταβλητέος από τον Έφορο σε πρόσωπο επί ποσού οφειλόμενου προς αυτό δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, θεωρείται ως εκπιπτόμενο ποσό δυνάμει του άρθρου 20(3).

(2) Το εδάφιο (1) πιο πάνω αγνοείται για το σκοπό καθορισμού του δικαιώματος προσώπου για τόκο ή του ποσού του τόκου που δικαιούται.

(3) Τηρουμένου του εδαφίου (1) πιο πάνω, σε περίπτωση που—

(α) Ποσό είναι οφειλόμενο από τον Έφορο σε οποιοδήποτε πρόσωπο δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, και

(β) το πρόσωπο αυτό είναι υπόχρεο να καταβάλει ποσό ως Φ.Π.Α., πρόσθετο φόρο, χρηματική επιβάρυνση ή τόκο,

τότε το ποσό που αναφέρεται στην παράγραφο (α) πιο πάνω συμψηφίζεται με το ποσό που αναφέρεται στην παράγραφο (β) πιο πάνω και οι υποχρεώσεις του Εφόρου και του ενδιαφερόμενου προσώπου εκπληρώνονται ανάλογα, κατά την έκταση του συμψηφισμού.

(4) Το εδάφιο (3) πιο πάνω δεν ισχύει σε περίπτωση που το ποσό που αναφέρεται στην παράγραφο (α) του εν λόγω εδαφίου καθίσταται οφειλόμενο στο εν λόγω πρόσωπο—

(α) Σε χρόνο που η περιουσία του περιέρχεται σε διαχειριστή πτώχευσης· ή

(β) σε χρόνο που η περιουσία του περιέρχεται σε εκκαθαριστή· ή

(γ) σε χρόνο που είχε διοριστεί παραλήπτης ή διαχειριστής της περιουσίας του· ή

(δ) σε χρόνο που είχε εγκριθεί συμβιβασμός ή σχέδιο διευθέτησης.

45.—(1) Κάθε πρόσωπο που παραλείπει να συμμορφωθεί με τις διατάξεις των παραγράφων 5, 6, ή 7 του Πρώτου Παραρτήματος υπόκειται σε χρηματική επιβάρυνση πενήντα λιρών (£50) για κάθε μήνα που διαρκεί η παράλειψη.

(2) Αν κατά την τελευταία ημέρα κατά την οποία το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο έχει υποχρέωση σύμφωνα με τους Κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος Νόμου να υποβάλει φορολογική δήλωση για καθορισμένη φορολογική περίοδο, ο Έφορος δεν έχει παραλάβει τη φορολογική δήλωση, τότε το εν λόγω πρόσωπο υπόκειται σε χρηματική επιβάρυνση τριάντα λιρών (£30).

(3) Αν

(α) Κατά την τελευταία ημέρα κατά την οποία υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο έχει υποχρέωση σύμφωνα με Κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος Νόμου να υποβάλει φορολογική δήλωση για καθορισμένη φορολογική περίοδο ο Έφορος έχει παραλάβει εκείνη τη φορολογική δήλωση αλλά δεν έχει λάβει, είτε ο ίδιος είτε εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος του, το ποσό του Φ.Π.Α. που εμφαίνεται στη φορολογική δήλωση ως καταβλητέο από αυτό το πρόσωπο σε σχέση με εκείνη τη φορολογική περίοδο· ή

(β) κατά την τελευταία ημέρα κατά την οποία υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο έχει υποχρέωση σύμφωνα με Κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος Νόμου να υποβάλει φορολογική δήλωση για καθορισμένη φορολογική περίοδο ο Έφορος ούτε έχει παραλάβει εκείνη τη φορολογική δήλωση ούτε έχει λάβει, είτε ο ίδιος είτε εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος του, το ποσό του οφειλόμενου Φ.Π.Α., αλλά αποδέχεται φορολογική δήλωση που υποβάλλεται ύστερα από την προαναφερθείσα ημέρα και στην οποία εμφαίνεται ποσό Φ.Π.Α. ως καταβλητέο από αυτό το πρόσωπο σε σχέση με εκείνη τη φορολογική περίοδο· ή

(γ) ο Έφορος βεβαιώνει ποσό Φ.Π.Α. ως οφειλόμενο από οποιοδήποτε πρόσωπο,

τότε το πρόσωπο αυτό υπόκειται σε πρόσθετο φόρο ίσο προς δέκα τοις εκατόν (10%) του οφειλόμενου Φ.Π.Α.

(4) Κάθε πρόσωπο που υπόκειται σε πρόσθετο φόρο δυνάμει του εδαφίου (3) πιο πάνω, καταβάλει στον Έφορο τόκο προς εννέα τοις εκατόν ετησίως επί του καταβλητέου ποσού Φ.Π.Α. από την ημέρα που το εν λόγω ποσό κατέστη οφειλόμενο.

(5) Κάθε πρόσωπο που παραλείπει να συμμορφωθεί με—

(α) Τις διατάξεις των παραγράφων 11 και 12 του Πρώτου Παραρτήματος- ή

(β) οποιουσδήποτε κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 37 οι οποίοι απαιτούν από αντιπρόσωπο Φ.Π.Α., για τους σκοπούς εγγραφής, να ειδοποιήσει τον Έφορο ότι έχει αρχίσει να ισχύει ή ότι έχει παύσει να ισχύει ο διορισμός του· ή

(γ) τις παραγράφους 5(1) ή 6 του Δέκατου Παραρτήματος,

υπόκειται σε χρηματική επιβάρυνση πενήντα λιρών (£50).

(6) Κάθε πρόσωπο που παραλείπει να συμμορφωθεί με τις διατάξεις της παραγράφου 5(3) του Δέκατου Παραρτήματος υπόκειται σε χρηματική επιβάρυνση διακόσιων λιρών (£200).

(7) Οποιοδήποτε πρόσωπο εκδίδει ένα ή περισσότερα τιμολόγια που δείχνουν ποσό ότι είναι Φ.Π.Α. ή ότι περιλαμβάνει ποσό αποδοτέο ως Φ.Π.Α. χωρίς να είναι—

(α) Πρόσωπο εγγεγραμμένο δυνάμει του παρόντος Νόμου· ή

(β) νομικό πρόσωπο που θεωρείται για τους σκοπούς του άρθρου 32 ως μέλος συγκροτήματος· ή

(γ) πρόσωπο που θεωρείται υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο δυνάμει Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 35(3)·

(δ) πρόσωπο εξουσιοδοτημένο να εκδώσει τιμολόγιο δυνάμει Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει της παραγράφου 1(8) του Δέκατου Παραρτήματος· ή

(ε) πρόσωπο που ενεργεί εκ μέρους της Δημοκρατίας,

υπόκειται σε χρηματική επιβάρυνση πενήντα λιρών (£50).

(8) Οι πρόσθετοι φόροι και οι χρηματικές επιβαρύνσεις που προβλέπουν οι διατάξεις του παρόντος Νόμου ή των Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος Νόμου επιβάλλονται από τον Έφορο χωρίς να εξετάζεται η ύπαρξη δόλου, απερισκεψίας ή αμέλειας του προσώπου του υπόχρεου στο φόρο και εισπράττονται ωσάν να ήταν Φ.Π.Α.

46.—(1) Οποιοδήποτε πρόσωπο ενέχεται σε δόλια αποφυγή καταβολής Φ.Π.Α. ή προβαίνει σε ενέργειες με σκοπό τη δόλια αποφυγή καταβολής Φ.Π.Α., είτε από το ίδιο είτε από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πενήντα χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι τρία έτη ή και στις δύο αυτές ποινές.

(2) Οποιαδήποτε αναφορά του εδαφίου (1) πιο πάνω ή του εδαφίου (6) πιο κάτω σε αποφυγή καταβολής Φ.Π.Α. περιλαμβάνει αναφορά στην εξασφάλιση—

(α) Πληρωμής πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α.· ή

(β) επιστροφής φόρου δυνάμει του άρθρου 27 του παρόντος Νόμου ή του άρθρου 31 του Νόμου του 1990· ή

(γ) επιστροφής φόρου δυνάμει του άρθρου 30, και οποιαδήποτε αναφορά των εν λόγω εδαφίων στο ποσό του Φ.Π.Α. ερμηνεύεται—

(i) σε σχέση με τον ίδιο το Φ.Π.Α. ή με πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α., ως αναφορά στο άθροισμα του ποσού (αν υπάρχει) που διεκδικείται αναληθώς με έκπτωση φόρου εισροών και του ποσού (αν υπάρχει) κατά το οποίο αναληθώς δηλώθηκε λιγότερος φόρος εκροών, και

(ii) σε σχέση με επιστροφή φόρου που εμπίπτει στις παραγράφους (β) ή (γ) πιο πάνω, ως αναφορά στο ποσό που αναληθώς διεκδικείται με επιστροφή φόρου.

(3) Οποιοδήποτε πρόσωπο—

(α) Με πρόθεση εξαπάτησης, προσάγει, παραδίδει ή αποστέλλει για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ή κατ' άλλον τρόπο χρησιμοποιεί για εκείνους τους σκοπούς οποιοδήποτε έγγραφο που είναι αναληθές σε ουσιώδες στοιχείο· ή

(β) κατά την παροχή οποιωνδήποτε πληροφοριών για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου προβαίνει σε οποιαδήποτε δήλωση που γνωρίζει ότι είναι αναληθής σε ουσιώδες στοιχείο ή απερίσκεπτα προβαίνει σε δήλωση που είναι αναληθής σε ουσιώδες στοιχείο,

είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πενήντα χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι τρία έτη ή και στις δύο αυτές ποινές.

(4) Η αναφορά του εδαφίου 3 (α) πιο πάνω σε προσαγωγή, παράδοση, αποστολή ή κατ' άλλο τρόπο χρησιμοποίηση εγγράφου που είναι αναληθές σε ουσιώδες στοιχείο, με πρόθεση εξαπάτησης, περιλαμβάνει αναφορά σε παράδοση, αποστολή ή χρησιμοποίηση κατ' άλλο τρόπο τέτοιου εγγράφου, με πρόθεση εξασφάλισης ότι μια συσκευή θα ανταποκριθεί στο έγγραφο ωσάν να ήταν αληθινό έγγραφο.

(5) Η αναφορά στα εδάφια (3)(α) και (4) πιο πάνω σε προσαγωγή, παράδοση ή αποστολή εγγράφου περιλαμβάνει και αναφορά σε οποιαδήποτε πράξη που έχει ως αποτέλεσμα έγγραφο να προσαχθεί, παραδοθεί ή αποσταλεί.

(6) Όταν η συμπεριφορά προσώπου κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε συγκεκριμένης χρονικής περιόδου συνεπάγεται και τη διάπραξη από αυτό ενός ή περισσότερων αδικημάτων δυνάμει των προηγούμενων διατάξεων του παρόντος άρθρου, τότε, ανεξάρτητα από το αν τα στοιχεία του αδικήματος ή των αδικημάτων είναι γνωστά ή όχι, είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πενήντα χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι τρία έτη ή και στις δύο αυτές ποινές.

(7) Οποιοδήποτε πρόσωπο αποκτά κατοχή οποιωνδήποτε αγαθών ή εμπορεύεται οποιαδήποτε αγαθά, ή αποδέχεται την παροχή οποιωνδήποτε υπηρεσιών, έχοντας λόγους να πιστεύει ότι η καταβολή του Φ.Π.Α. του επιβλητέου επί της παράδοσης των αγαθών ή της παροχής των υπηρεσιών ή της εισαγωγής των αγαθών στη Δημοκρατία έχει ή πρόκειται να αποφευχθεί, είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι δώδεκα μήνες ή και στις δύο αυτές ποινές.

(8) Οποιοδήποτε πρόσωπο παραδίδει αγαθά ή παρέχει υπηρεσίες κατά παράβαση όρου που επιβάλλεται με βάση την παράγραφο 3(2) του Δέκατου Παραρτήματος, είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι δώδεκα μήνες ή και στις δύο αυτές ποινές.

(9) Οποιοδήποτε πρόσωπο παραλείπει να καταβάλει το Φ.Π.Α. που εμφαίνεται σε φορολογική δήλωσή του ως καταβλητέος σε σχέση με οποιαδήποτε περίοδο μέσα στην προθεσμία που προβλέπουν Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 20(1), είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι δώδεκα μήνες ή και στις δύο αυτές ποινές.

(10) Οποιοδήποτε πρόσωπο παραλείπει να υποβάλει φορολογική δήλωση για καθορισμένη φορολογική περίοδο μέσα στην προθεσμία που προβλέπουν Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 20(1), είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι δώδεκα μήνες ή και στις δύο αυτές ποινές.

(11) Κάθε πρόσωπο που παραλείπει να καταβάλει στον Έφορο, εντός δεκατεσσάρων ημερών από τη λήψη της σχετικής ειδοποιήσεως, οποιοδήποτε ποσό Φ.Π.Α. που βεβαιώθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 49, είναι ένοχο αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι δώδεκα μήνες ή και στις δύο αυτές ποινές.

(12) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου, το ποινικό δικαστήριο που κηρύσσει οποιοδήποτε πρόσωπο ένοχο για παράλειψη καταβολής στον Έφορο οποιουδήποτε ποσού που οφείλει με βάση τις διατάξεις του παρόντος Νόμου, περιλαμβανομένων χρηματικών επιβαρύνσεων και τόκου, έχει εξουσία εκτός από την επιβολή ποινής, να εκδώσει διάταγμα με το οποίο να διατάσσει τον καταδικασθέντα να καταβάλει στον Έφορο το εν λόγω ποσό.

(13) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου, το διάταγμα που εκδίδεται με βάση το εδάφιο (12), θεωρείται ότι αποτελεί απόφαση πολιτικού δικαστηρίου και μπορεί να συντάσσεται, υπογράφεται και εκτελείται ως απόφαση σε αγωγή σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου.

(14) Τα Άρθρα 176 μέχρι 178 του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου (τελωνειακή δίωξη, απόδειξη ορισμένων ζητημάτων και εξουσία προς συμβιβασμό αδικημάτων) εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, σε σχέση με ποινικά αδικήματα που προβλέπονται στον παρόντα Νόμο όπως εφαρμόζονται σε σχέση με αδικήματα εκείνου του Νόμου· και ανάλογα οποιαδήποτε αναφορά εκείνων των άρθρων σε δασμό ή φόρο ερμηνεύεται ως αναφορά σε Φ.Π.Α. και οποιαδήποτε αναφορά στο Διευθυντή ερμηνεύεται ως αναφορά στον Έφορο.

47.—(1) Όποιος, για να πετύχει είσοδο σε οποιαδήποτε οικία ή τόπο ή για να πετύχει ή να προκαλέσει τη διενέργεια οποιασδήποτε πράξης, χωρίς να έχει τέτοιο δικαίωμα, ή για οποιοδήποτε άλλο παράνομο σκοπό αντιποιείται το όνομα, χαρακτηρισμό ή ιδιότητα του Εφόρου, λειτουργού της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. ή άλλου εξουσιοδοτημένου προσώπου, είναι ένοχος ποινικού αδικήματος και υπόκειται, επιπρόσθετα από οποιαδήποτε άλλη ποινική ευθύνη που μπορεί να υπέχει, σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι δύο έτη ή και στις δύο αυτές ποινές.

(2) Όποιος, έχοντας εντολή ή άλλη έγγραφη εξουσιοδότηση του Εφόρου, καλείται από τον Έφορο να την επιστρέψει ή να παράσχει ικανοποιητικές εξηγήσεις για την εν λόγω εντολή ή εξουσιοδότηση και παραλείπει να το πράξει μέσα στην προθεσμία που θέτει ο Έφορος, διαπράττει ποινικό αδίκημα και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι εκατό λίρες· αν δε η παράλειψη εξακολουθήσει και μετά την καταδίκη του, είναι ένοχος κατ' εξακολούθηση διαπραττόμενου ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι δέκα λίρες για κάθε ημέρα που εξακολουθεί η παράλειψη.

(3) Αν ο Έφορος, λειτουργός της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. ή άλλο εξουσιοδοτημένο πρόσωπο—

(α) Αμέσως ή εμμέσως ζητήσει ή λάβει, σχετικά με οποιοδήποτε από τα καθήκοντά του, πληρωμή ή άλλη αμοιβή κάθε φύσεως, χρηματική ή μη, ή οποιαδήποτε υπόσχεση ή εξασφάλιση τέτοιας πληρωμής ή αμοιβής, την οποία δε δύναται κατά νόμο να απαιτήσει ή να λάβει· ή

(β) συνάψει ή συναινέσει στη σύναψη συμφωνίας, να πράξει κάτι ή να παραλείψει να πράξει, επιτρέψει, συγκαλύψει ή ανεχθεί πράξη που αφορά την εφαρμογή του παρόντος Νόμου και που επάγεται καταδολίευση της Δημοκρατίας ή που είναι άλλως πως παράνομη,

είναι ένοχος ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι τρία έτη ή και στις δύο ποινές.

(4) Όποιος—

(α) Αμέσως ή εμμέσως προσφέρει ή παρέχει στον Έφορο, λειτουργό της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. ή άλλο εξουσιοδοτημένο πρόσωπο οποιαδήποτε πληρωμή ή άλλη αμοιβή οποιασδήποτε φύσεως, χρηματική ή μη, ή οποιαδήποτε υπόσχεση ή εξασφάλιση τέτοιας πληρωμής ή αμοιβής· ή

(β) προτείνει ή συνάπτει συμφωνία με τον Έφορο, λειτουργό της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. ή άλλο εξουσιοδοτημένο πρόσωπο,

για να τον πείσει να πράξει ή να απόσχει από τη διενέργεια οποιασδήποτε πράξης, να επιτρέψει, συγκαλύψει ή ανεχθεί οποιαδήποτε πράξη, που αφορά την εφαρμογή του παρόντος Νόμου και που επάγεται καταδολίευση της Δημοκρατίας ή που είναι άλλως πως παράνομη ή άλλως πως να πράξει κάτι κατά παρέκκλιση των καθηκόντων του, είναι ένοχος ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι τρία έτη ή και στις δύο αυτές ποινές.

(5) Όποιος—

(α) Παρακωλύει, παρεμποδίζει, παρενοχλεί ή παράνομα επιτίθεται εναντίον προσώπου που ασχολείται προσηκόντως με την ενάσκηση οποιουδήποτε καθήκοντος ή εξουσίας που του ανατίθεται δυνάμει νομοθετικής διάταξης που αφορά την εφαρμογή του παρόντος Νόμου ή εναντίον προσώπου που προστρέχει σε βοήθειά του· ή

(β) πράττει οτιδήποτε, το οποίο παρακωλύει ή αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της παραλαβής αρχείων και εγγράφων, της διεξαγωγής επιθεώρησης για εξεύρεση αγαθών υποκείμενων σε δήμευση ή της διεξαγωγής έρευνας για ανεύρεση στοιχείων αποδεικτικών διάπραξης αδικήματος, ή την παρεμπόδιση κατακράτησης, κατάσχεσης ή μεταφοράς των εν λόγω αρχείων, εγγράφων, αγαθών ή αποδεικτικών στοιχείων από τον Έφορο, λειτουργό της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. ή άλλο εξουσιοδοτημένο πρόσωπο· ή

(γ) αποσπά, επάγει ζημία ή καταστρέφει οποιαδήποτε τέτοια αρχεία, έγγραφα, αγαθά ή αποδεικτικά στοιχεία, ή πράττει κάτι που αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της προσαγωγής πειστηρίων ή μαρτυρικής κατάθεσης για το νόμιμο ή μη τέτοιας παραλαβής, επιθεώρησης, έρευνας ή κατάσχεσης· ή

(δ) παρεμποδίζει την κράτηση οποιουδήποτε προσώπου από πρόσωπο που ενεργεί προσηκόντως ως ανωτέρω ή απελευθερώνει πρόσωπο που κρατείται προσηκόντως,

ή όποιος αποπειράται να πράξει οτιδήποτε εκ των ανωτέρω, είναι ένοχος ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι τρία έτη ή και στις δύο αυτές ποινές.

(6) Όποιος, χωρίς εύλογη αιτία, αρνείται να προσέλθει προς εξέταση όπως απαιτείται από την υποπαράγραφο (6) της παραγράφου 9 του Δέκατου Παραρτήματος, είναι ένοχος ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε χρηματική ποινή μέχρι χίλιες λίρες ή σε φυλάκιση μέχρι έξι μήνες ή και στις δύο αυτές ποινές.

48.—(1) Όταν διαπράττεται ποινικό αδίκημα που αναφέρεται στον παρόντα Νόμο από νομικό πρόσωπο, οι σύμβουλοι ή οι διευθύνοντες αξιωματούχοι του νομικού προσώπου θεωρούνται ότι συμμετέχουν στη διάπραξη του αδικήματος και ότι είναι ένοχοι γι' αυτό αν είχαν ή έχουν συμμετοχή στη λήψη της σχετικής απόφασης.

(2) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου "διευθύνων αξιωματούχος", σε σχέση με νομικό πρόσωπο, σημαίνει οποιοδήποτε διευθυντή, γραμματέα ή άλλο παρόμοιο αξιωματούχο του νομικού προσώπου ή οποιοδήποτε πρόσωπο που φέρεται ότι ενεργεί σε σχέση με οποιαδήποτε τέτοια ιδιότητα ή ως σύμβουλος.

49.—(1) Όταν οποιοδήποτε πρόσωπο παραλείψει να υποβάλει οποιεσδήποτε φορολογικές δηλώσεις που απαιτούνται δυνάμει του παρόντος Νόμου (ή δυνάμει οποιασδήποτε διάταξης που καταργήθηκε με τον παρόντα Νόμο) ή να τηρήσει οποιαδήποτε έγγραφα και να παράσχει τις διευκολύνσεις τις απαραίτητες για να επαληθευτούν τέτοιες δηλώσεις ή όταν ο Έφορος κρίνει ότι τέτοιες δηλώσεις είναι ελλιπείς ή ανακριβείς, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει κατά την καλύτερη κρίση του το ποσό του Φ.Π.Α. που είναι οφειλόμενο από αυτό το πρόσωπο και να γνωστοποιήσει το ποσό στο πρόσωπο αυτό.

(2) Σε οποιαδήποτε περίπτωση που, για οποιαδήποτε καθορισμένη φορολογική περίοδο, έχει καταβληθεί ή πιστωθεί σε οποιοδήποτε πρόσωπο—

(α) Ως επιστροφή Φ.Π.Α,, ή

(β) ως πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α., οφειλόμενο προς αυτό, οποιοδήποτε ποσό που δεν έπρεπε να καταβληθεί ή πιστωθεί, ή που δε θα έπρεπε να καταβληθεί ή πιστωθεί αν τα γεγονότα ήταν γνωστά ή αν ήταν όπως παρουσιάζονται εκ των υστέρων να είναι, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει το ποσό αυτό ως Φ.Π.Α. οφειλόμενο από το πρόσωπο για εκείνη την περίοδο και να γνωστοποιήσει το ποσό σε αυτό το πρόσωπο.

(3) Ποσό το οποίο—

(α) Είχε καταβληθεί σε οποιοδήποτε πρόσωπο ως οφειλόμενο σε αυτό ως πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α., και

(β) λόγω της ακύρωσης της εγγραφής του εν λόγω προσώπου δυνάμει της παραγράφου 13(2) και (3) του Πρώτου Παραρτήματος, δεν έπρεπε να του είχε καταβληθεί,

μπορεί να βεβαιωθεί δυνάμει του εδαφίου (2) πιο πάνω, ανεξάρτητα από το γεγονός της ακύρωσης.

(4) Όταν βεβαιώνεται Φ.Π.Α. δυνάμει των εδαφίων (1) και (2) πιο πάνω σε σχέση με την ίδια καθορισμένη φορολογική περίοδο, οι βεβαιώσεις μπορεί να συνδυαστούν και να γνωστοποιηθούν προς το πρόσωπο στο οποίο αφορούν ως μία βεβαίωση.

(5) Όταν από πρόσωπο που παραλείπει να υποβάλει φορολογική δήλωση, ή που υποβάλλει φορολογική δήλωση την οποία ο Έφορος κρίνει ελλιπή ή ανακριβή, απαιτείτο να υποβάλει τη φορολογική δήλωση ως προσωπικός αντιπρόσωπος, διαχειριστής πτώχευσης, παραλήπτης, διαχειριστής, εκκαθαριστής ή πρόσωπο που ενεργεί διαφορετικά υπό αντιπροσωπευτική ιδιότητα σε σχέση με άλλο πρόσωπο, τότε το εδάφιο (1) πιο πάνω εφαρμόζεται ως εάν η αναφορά στο Φ.Π.Α. τον οφειλόμενο από αυτό το πρόσωπο να περιελάμβανε αναφορά στο Φ.Π.Α. τον οφειλόμενο από το άλλο πρόσωπο.

(6) Όταν υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, στα πλαίσια ή για προώθηση επιχείρησης που ασκεί—

(α) Έχει αποκτήσει οποιαδήποτε αγαθά που του παραδόθηκαν ή έχει αποκτήσει διαφορετικά την κατοχή ή τον έλεγχο οποιωνδήποτε αγαθών, ή

(β) έχει εισαγάγει οποιαδήποτε αγαθά στη Δημοκρατία,

τότε ο Έφορος μπορεί να αξιώσει από αυτό το πρόσωπο όπως από καιρό σε καιρό δίδει λογαριασμό για τα αγαθά· και αν αποτύχει να αποδείξει ότι τα αγαθά έχουν παραδοθεί ή είναι διαθέσιμα να παραδοθούν ή ότι έχουν εξαχθεί από τη Δημοκρατία ή ότι έχουν απωλεσθεί ή καταστραφεί, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει κατά την καλύτερη κρίση του και να γνωστοποιήσει σε αυτό το πρόσωπο το ποσό του Φ.Π.Α. που θα ήταν επιβλητέο σε σχέση με την παράδοση των αγαθών αν είχαν παραδοθεί από αυτό.

(7) Σε οποιαδήποτε περίπτωση που—

(α) Ως αποτέλεσμα της παράλειψης προσώπου να υποβάλει φορολογική δήλωση για καθορισμένη φορολογική περίοδο, ο Έφορος έχει εκδώσει βεβαίωση δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω για εκείνη την περίοδο,

(β) ο Φ.Π.Α. που βεβαιώθηκε έχει καταβληθεί αλλά δεν έχει υποβληθεί κανονική φορολογική δήλωση για την περίοδο την οποία αφορούσε η βεβαίωση, και

(γ) ως αποτέλεσμα της παράλειψης να υποβληθεί φορολογική δήλωση για μεταγενέστερη καθορισμένη φορολογική περίοδο, η οποία είναι παράλειψη από πρόσωπο που αναφέρεται στην παράγραφο (α) πιο πάνω ή πρόσωπο που ενεργεί υπό αντιπροσωπευτική ιδιότητα σε σχέση με αυτό, όπως αναφέρεται στο εδάφιο (5) πιο πάνω, ο Έφορος κρίνει αναγκαίο να εκδώσει άλλη βεβαίωση δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω,

τότε, αν ο Έφορος το κρίνει σκόπιμο, έχοντας υπόψη την παράλειψη που αναφέρεται στην παράγραφο (α) πιο πάνω, δύναται να καθορίσει στη βεβαίωση που αναφέρεται στην παράγραφο (γ) πιο πάνω ποσό Φ.Π.Α. μεγαλύτερο από εκείνο που διαφορετικά θα θεωρούσε να είναι κατάλληλο.

(8) Όταν οποιοδήποτε ποσό έχει βεβαιωθεί και γνωστοποιηθεί σε οποιοδήποτε πρόσωπο δυνάμει των εδαφίων (1), (2), (3) ή (6) πιο πάνω, τότε αυτό θεωρείται, τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Νόμου για ενστάσεις, ως ποσό Φ.Π.Α. οφειλόμενο από αυτό το πρόσωπο και μπορεί να ανακτηθεί ανάλογα, εκτός αν, και κατά την έκταση που, η βεβαίωση έχει εκ των υστέρων ανακληθεί ή τροποποιηθεί με μείωση του ποσού.

(9) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου οποιαδήποτε γνωστοποίηση σε προσωπικό αντιπρόσωπο, διαχειριστή πτώχευσης, παραλήπτη, διαχειριστή, εκκαθαριστή ή πρόσωπο που ενεργεί διαφορετικά όπως αναφέρεται πιο πάνω, θεωρείται ως γνωστοποίηση στο πρόσωπο σε σχέση με το οποίο ενεργεί τοιουτοτρόπως.

50.—(1) Τηρουμένων των επόμενων διατάξεων του παρόντος άρθρου, βεβαίωση δυνάμει του άρθρου 49 δεν εκδίδεται μετά την πάροδο έξι ετών από το τέλος της καθορισμένης φορολογικής περιόδου την οποία αφορά.

(2) Τηρουμένου του εδαφίου (3) πιο κάτω, αν έχει απωλεσθεί Φ.Π.Α. ως αποτέλεσμα δόλου ή εσκεμμένης παράλειψης του προσώπου του υπόχρεου στο φόρο, τότε μπορεί να εκδοθεί βεβαίωση ως εάν η αναφορά σε έξι έτη στο εδάφιο (1) ήταν αναφορά σε δώδεκα έτη.

(3)Αν ο Έφορος κρίνει ότι το ποσό που έπρεπε να βεβαιωθεί δυνάμει του άρθρου 49 υπερβαίνει το ποσό που βεβαιώθηκε, τότε, την ή πριν την τελευταία ημέρα κατά την οποία η βεβαίωση θα μπορούσε να εκδοθεί, ο Έφορος δύναται να εκδώσει συμπληρωματική βεβαίωση για το επιπλέον ποσό και να γνωστοποιήσει το ποσό στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

(4)Ανεξάρτητα από τις διατάξεις των ανωτέρω εδαφίων του παρόντος άρθρου, αν—

(α) Βεβαίωση φόρου που εκδόθηκε δυνάμει του άρθρου 49· ή

(β) απόφαση του Υπουργού Οικονομικών η οποία αφορά ένσταση για βεβαίωση φόρου που εκδόθηκε δυνάμει του άρθρου 49,

κηρυχθεί εν όλω ή εν μέρει άκυρη από το Ανώτατο Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος και παρίσταται ανάγκη επανεξέτασης, ο Έφορος δύναται να εκδώσει νέα βεβαίωση μέσα σε έξι μήνες από την ημερομηνία που εκδόθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου.

51.—(1) Εάν οποιοδήποτε πρόσωπο έχει (είτε πριν είτε μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος Νόμου) καταβάλει ποσό στον Έφορο ως Φ.Π.Α. το οποίο δεν ήταν Φ.Π.Α. οφειλόμενος, τότε ο Έφορος είναι υπόχρεος να επιστρέψει στο πρόσωπο αυτό το εν λόγω ποσό.

(2) Ο Έφορος είναι υπόχρεος να επιστρέψει ποσό δυνάμει του παρόντος άρθρου μόνο αν υποβληθεί σχετική απαίτηση.

(3) Ο Έφορος δύναται να αρνηθεί να ικανοποιήσει απαίτηση δυνάμει του παρόντος άρθρου αν η επιστροφή οποιουδήποτε ποσού θα πλούτιζε αδικαιολόγητα το πρόσωπο που υποβάλλει την απαίτηση.

(4) Κανένα ποσό δεν μπορεί να απαιτηθεί δυνάμει του παρόντος άρθρου ύστερα από την πάροδο τριών ετών από την ημερομηνία κατά την οποία καταβλήθηκε, εκτός στις περιπτώσεις που εφαρμόζεται το εδάφιο (5) πιο κάτω.

(5) Όταν ποσό έχει καταβληθεί στον Έφορο λόγω λάθους, η απαίτηση για την επιστροφή του ποσού δυνάμει του παρόντος άρθρου μπορεί να υποβληθεί σε οποιοδήποτε χρόνο πριν την πάροδο τριών ετών από την ημερομηνία κατά την οποία το πρόσωπο που υποβάλλει την απαίτηση ανακάλυψε το λάθος ή θα μπορούσε με λογική επιμέλεια να το ανακαλύψει.

(6) Οποιαδήποτε απαίτηση δυνάμει του παρόντος άρθρου, υποβάλλεται στον τύπο και με τον τρόπο που καθορίζει το Υπουργικό Συμβούλιο με Κανονισμούς και υποστηρίζεται με έγγραφες αποδείξεις· Κανονισμοί δυνάμει του παρόντος εδαφίου μπορούν να προβλέπουν διαφορετικά για διαφορετικές περιπτώσεις.

(7) Εκτός όπως προβλέπεται στο παρόν άρθρο, ο Έφορος δεν είναι υπόχρεος να επιστρέψει ποσό που καταβλήθηκε σε αυτόν ως Φ.Π.Α. εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν ήταν Φ.Π.Α. οφειλόμενος σε αυτόν.

52. Τηρουμένου του άρθρου 53, μπορεί να υποβληθεί ένσταση στον Υπουργό Οικονομικών σε σχέση με οποιοδήποτε από τα ακόλουθα θέματα—

(α) Την εγγραφή ή ακύρωση της εγγραφής οποιουδήποτε προσώπου δυνάμει του παρόντος Νόμου·

(β) το Φ.Π.Α. τον επιβλητέο επί της παράδοσης οποιωνδήποτε αγαθών ή της παροχής οποιωνδήποτε υπηρεσιών ή της εισαγωγής αγαθών στη Δημοκρατία·

(γ) το ποσό οποιουδήποτε φόρου εισροών που μπορεί να εκπέσει οποιοδήποτε πρόσωπο·

(δ) την αναλογία φόρου εισροών που είναι επιτρεπόμενη δυνάμει του άρθρου 21·

(ε) απαίτηση από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο δυνάμει του άρθρου 22·

(στ) απαίτηση επιστροφής φόρου δυνάμει του άρθρου 27 του παρόντος Νόμου ή του άρθρου 31 του Νόμου του 1990

(ζ) οποιαδήποτε απόρριψη αίτησης δυνάμει του άρθρου 32·

(η) την απαίτηση κατάθεσης εγγύησης δυνάμει του άρθρου 37(7) ή της παραγράφου 3(2) του Δέκατου Παραρτήματος·

(θ) οποιαδήποτε επιβολή πρόσθετου φόρου, χρηματικής επιβάρυνσης ή τόκου δυνάμει του άρθρου 45·

(ια) βεβαίωση Φ.Π.Α. δυνάμει του άρθρου 49·

(ιβ) την έκδοση βεβαίωσης φόρου με βάση το άρθρο 50(2)·

(ιγ) απαίτηση για την επιστροφή ποσού δυνάμει του άρθρου 51 ·

(ιδ) οποιαδήποτε οδηγία ή συμπληρωματική οδηγία που εκδίδεται δυνάμει της παραγράφου 2 του Πρώτου Παραρτήματος·

(ιε) οποιαδήποτε απόφαση που λαμβάνεται δυνάμει της παραγράφου 1 του Τέταρτου Παραρτήματος του παρόντος Νόμου ή του άρθρου 23(6) του Νόμου του 1990

(ιστ) τον καθορισμό της αξίας συναλλαγών με μέθοδο που περιγράφεται σε γνωστοποίηση που δημοσιεύεται σύμφωνα με την παράγραφο 1(3) του Δέκατου Παραρτήματος·

(ιζ) οποιαδήποτε άρνηση εξουσιοδότησης ή τερματισμό εξουσιοδότησης σε σχέση με σχέδιο που θεσπίζεται με βάση Κανονισμούς που εκδίδονται σύμφωνα με την παράγραφο 1(4) του Δέκατου Παραρτήματος·

(ιη) οποιεσδήποτε απαιτήσεις που επιβάλλονται από τον Έφορο σε συγκεκριμένη περίπτωση δυνάμει της παραγράφου 2(2)(β) του Δέκατου Παραρτήματος.

53.—(1) Ένσταση με βάση το άρθρο 52 υποβάλλεται μέσα σε εξήντα ημέρες από την ημερομηνία κοινοποίησης της σχετικής απόφασης ή πράξης του Εφόρου στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

(2) Η ένσταση δεν εξετάζεται εκτός αν ο ενιστάμενος έχει υποβάλει όλες τις φορολογικές δηλώσεις που απαιτείται να υποβάλει δυνάμει της παραγράφου 1(1) του Δέκατου Παραρτήματος και, εκτός στην περίπτωση ένστασης εναντίον απόφασης σε σχέση με θέμα που αναφέρεται στο άρθρο 52(η), έχει καταβάλει τα ποσά που εμφαίνονται σε εκείνες τις δηλώσεις ως καταβλητέα από αυτόν.

(3) Όταν η ένσταση είναι εναντίον απόφασης σε σχέση με θέμα που αναφέρεται στο άρθρο 52(β), (θ) ή (ια) δεν εξετάζεται εκτός αν το ποσό που έχει καθορίσει ο Έφορος ότι είναι καταβλητέο ως Φ.Π.Α. έχει καταβληθεί σε αυτόν ή έχει παρασχεθεί ανάλογη εγγύηση σε αυτόν.

(4) Κατά το χειρισμό ένστασης ο Υπουργός Οικονομικών εξετάζει τη νομιμότητα και τη σκοπιμότητα της απόφασης ή πράξης του Εφόρου εναντίον της οποίας υποβλήθηκε η ένσταση και αποφασίζει το αργότερο μέσα σε 60 ημέρες από την υποβολή της κατά πόσο την αποδέχεται ή την απορρίπτει εξ ολοκλήρου ή μερικώς.

(5) Όταν ο Υπουργός Οικονομικών εξετάζει ένσταση σε σχέση με θέμα που αναφέρεται στο άρθρο 52(ια) και διαπιστώνει ότι το ποσό που καθορίζεται στη βεβαίωση Φ.Π.Α. είναι λιγότερο από ότι έπρεπε να ήταν, δύναται να εκδώσει απόφαση καθορίζοντας το ορθό ποσό.

(6) Όταν, ύστερα από εξέταση ένστασης, ο Υπουργός Οικονομικών αποφασίζει—

(α) Ότι ολόκληρο ή μέρος του ποσού που καταβλήθηκε δυνάμει του εδαφίου (3) πιο πάνω δεν είναι οφειλόμενο· ή

(β) ότι ολόκληρο ή μέρος οποιουδήποτε πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. οφειλόμενου στον ενιστάμενο δεν έχει καταβληθεί από τον Έφορο,

τότε το μέρος εκείνου του ποσού που αποφασίζεται ότι δεν είναι οφειλόμενο ή ότι δεν είχε καταβληθεί, επιστρέφεται (ή, ανάλογα με την περίπτωση, καταβάλλεται) μαζί με τόκο προς 9% ετησίως.

(7) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο δύνανται να προβλέπουν για την καλύτερη εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου και ειδικότερα για τον καθορισμό της διαδικασίας υποβολής και εξέτασης της ένστασης.

54. Εάν ως αποτέλεσμα ακυρωτικής απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος ο Έφορος οφείλει να καταβάλει ή να επιστρέψει σε κάποιο πρόσωπο συγκεκριμένο ποσό χρημάτων, περιλαμβανομένου και του ποσού που εισέπραξε με βάση το άρθρο 53(3), τότε επιστρέφει ή καταβάλλει το εν λόγω ποσό με τόκο προς εννέα τοις εκατόν (9%) ετησίως.

55.—(1) Το παρόν άρθρο εφαρμόζεται όταν υπάρχει αλλαγή στο συντελεστή Φ.Π.Α. που ισχύει δυνάμει των άρθρων 17 ή 18 ή στην περιγραφή εξαιρούμενων ή υποκείμενων στο μηδενικό συντελεστή συναλλαγών.

(2) Όταν—

(α) Συναλλαγή που επηρεάζεται από την αλλαγή θα θεωρείτο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το άρθρο 9(4), (5), (6) ή (8), δυνάμει του άρθρου 9(2) ή (3) ότι πραγματοποιείται πλήρως ή μερικώς σε κάποιο χρόνο που δε θα επηρεαζόταν από την αλλαγή· ή

(β) συναλλαγή που δεν επηρεάζεται από την αλλαγή θα θεωρείτο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το άρθρο 9(4), (5), (6) ή (8), δυνάμει του άρθρου 9(2) ή (3) ότι πραγματοποιείται πλήρως ή μερικώς σε κάποιο χρόνο που θα επηρεαζόταν τοιουτοτρόπως,

ο συντελεστής με βάση τον οποίο επιβάλλεται Φ.Π.Α. επί της συναλλαγής, ή οποιοδήποτε ζήτημα κατά πόσο η συναλλαγή είναι εξαιρούμενη ή υποκείμενη στο μηδενικό συντελεστή, καθορίζεται, αν το πρόσωπο που την πραγματοποιεί το επιλέξει, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το άρθρο 9(4), (5), (6) ή (8).

(3) Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος Νόμου σε σχέση με το χρόνο που μια συναλλαγή θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα μπορούν να προβλέπουν ότι το παρόν άρθρο εφαρμόζεται ωσάν οι αναφορές του εδαφίου (2) πιο πάνω στο άρθρο 9(4), (5), (6) ή (8) να περιλαμβάνουν αναφορές σε καθορισμένες διατάξεις των Κανονισμών.

(4) Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει της παραγράφου 1 του Δέκατου Παραρτήματος μπορούν να προβλέπουν την αντικατάσταση ή διόρθωση οποιουδήποτε τιμολογίου Φ.Π.Α. το οποίο—

(α) Σχετίζεται με συναλλαγή σε σχέση με την οποία γίνεται επιλογή δυνάμει του παρόντος άρθρου, αλλά

(β) εκδόθηκε πριν να γίνει η επιλογή.

(5) Δεν μπορεί να γίνει επιλογή δυνάμει του παρόντος άρθρου σε σχέση με συναλλαγή για την οποία εφαρμόζεται το άρθρο 9(7) ή η παράγραφος 5 του Δεύτερου Παραρτήματος.

56.—(1) Όταν, ύστερα από τη σύναψη σύμβασης για τήν παράδοση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών και πριν να παραδοθούν τα αγαθά ή να παρασχεθούν οι υπηρεσίες, υπάρχει αλλαγή στο Φ.Π.Α. που επιβάλλεται επί της συναλλαγής, τότε, εκτός αν η σύμβαση προβλέπει διαφορετικά, προστίθεται στην αντιπαροχή ή αφαιρείται από αυτή ποσό ίσο προς την αλλαγή.

(2) Αναφορές του παρόντος άρθρου σε αλλαγή στο Φ.Π.Α. που επιβάλλεται επί συναλλαγής περιλαμβάνουν αναφορές σε αλλαγή που συνεπάγεται επιβολή ή μη επιβολή Φ.Π.Α. επί της συναλλαγής.

57. Οποιαδήποτε γνωστοποίηση, απαίτηση, απόφαση, οδηγία ή άλλη πράξη που πρέπει να επιδοθεί σε οποιοδήποτε πρόσωπο για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου μπορεί να κοινοποιηθεί με επιστολή που απευθύνεται στο εν λόγω πρόσωπο ή στον αντιπρόσωπο του για σκοπούς Φ.Π.Α. και η οποία αποστέλλεται με συστημένη επιστολή ταχυδρομικώς στην τελευταία δηλωθείσα ή συνηθισμένη διαμονή ή έδρα της επιχείρησης του προσώπου αυτού ή του αντιπροσώπου του ή παραδίδεται προσωπικώς στο πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται ή τον αντιπρόσωπο του.

58. Οποιοιδήποτε Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο με βάση τον παρόντα Νόμο μπορούν να περιέχουν διατάξεις για την επιβολή χρηματικής επιβάρυνσης 50 λιρών στα πρόσωπα που παραβαίνουν τις διατάξεις των Κανονισμών αυτών.

59.—(1) Ο περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμος του 1990 ή οποιαδήποτε άρθρα αυτού καταργούνται με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, η οποία δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.

(2) Η συνέχεια της νομοθεσίας που σχετίζεται με το Φ.Π.Α., δεν επηρεάζεται από την αντικατάσταση του καταργηθέντος Νόμου από τον παρόντα Νόμο.

(3) Οποιοδήποτε πρόσωπο που αμέσως πριν από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος Νόμου, ήταν ή θεωρείται ότι ήταν, υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, εξακολουθεί να διατηρεί την ιδιότητά του αυτή και μετά την εν λόγω ημερομηνία και θεωρείται ως εγγεγραμμένο στο Μητρώο Φ.Π.Α. με βάση τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.

(4) Εάν η φορολογική περίοδος οποιουδήποτε υποκειμένου στο φόρο προσώπου, άρχισε πριν και θα συμπληρωθεί μετά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου, τότε οποιοδήποτε ζήτημα που αφορά την εν λόγω φορολογική περίοδο, ρυθμίζεται με βάση τις διατάξεις του καταργηθέντος Νόμου καθόσον αφορά το μέρος της φορολογικής περιόδου που προηγήθηκε της εν λόγω ημερομηνίας.

60.—(1) Ο παρών Νόμος ή οποιαδήποτε άρθρα του τίθενται σε εφαρμογή σε ημερομηνία που θα καθοριστεί με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ή οποία δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.

(2) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του εδαφίου (1), οι διατάξεις του παρόντος Νόμου οι οποίες προβλέπουν την έκδοση Κανονισμών, ισχύουν από την ημερομηνία δημοσίευσης του παρόντος Νόμου στην επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, μόνο για σκοπούς έκδοσης των σχετικών Κανονισμών.