11.— (1) Όταν υπηρεσίες παρέχονται από πρόσωπο το οποίο ανήκει σε χώρα άλλη από τη Δημοκρατία υπό τις περιστάσεις που εφαρμόζονται δυνάμει της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζονται οι διατάξεις του νόμου, ως εάν, αντί να θεωρείται ότι πραγματοποιείται παροχή υπηρεσιών από εκείνο το πρόσωπο θεωρείται ότι πραγματοποιείται παροχή υπηρεσιών από το λήπτη στη Δημοκρατία, στα πλαίσια ή για προώθηση της επιχείρησης που ασκεί ο λήπτης και η συναλλαγή είναι φορολογητέα συναλλαγή.
(2) Το εδάφιο (1) εφαρμόζεται αν –
(α) ο λήπτης είναι σχετικό υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο· και
(β) ο τόπος παροχής των υπηρεσιών είναι η Δημοκρατία, και
όταν οι υπηρεσίες είναι οποιασδήποτε περιγραφής του Μέρους Ι και ΙΙ του Δέκατου Τρίτου Παραρτήματος, ο λήπτης είναι εγγεγραμμένος δυνάμει των διατάξεων του νόμου.
(3) Παροχές που δυνάμει του εδαφίου (1) πιο πάνω θεωρούνται ότι πραγματοποιούνται από το λήπτη δε λαμβάνονται υπόψη ως παροχές που πραγματοποιήθηκαν από αυτόν όταν καθορίζεται οποιαδήποτε έκπτωση φόρου εισροών στην περίπτωσή του δυνάμει του άρθρου 21(1).
(4) Κατά την εφαρμογή του εδαφίου (1) πιο πάνω, η παροχή υπηρεσιών που θεωρείται ότι πραγματοποιείται από το λήπτη λογίζεται ότι έχει πραγματοποιηθεί σε χρόνο που καθορίζεται σύμφωνα με Κανονισμούς για τον προσδιορισμό του χρόνου της παροχής σε περιπτώσεις που εμπίπτουν σε εκείνο το εδάφιο.
(5) Το εδάφιο (1) δεν εφαρμόζεται για υπηρεσίες που περιγράφονται στο Έβδομο Παράρτημα.