Ο Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας και Δικονομία του 1964 (40/1964)

29.-(1) Λιποτάκτης στο εσωτερικό θεωρείται κάθε στρατιωτικός ο οποίος-

(α) απουσιάζει χωρίς άδεια από το σώμα ή την υπηρεσία στην οποία ανήκει, ή τη φυλακή στην οποία κρατείται, ή το νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύεται, μετά παρέλευση τριών ημερών   από   τη   βεβαιωμένη απουσία του, αν πρόκειται για οπλίτη, και δύο ημερών, αν πρόκειται για αξιωματικό, ή

(β) έλαβε άδεια απουσίας ή μετακινείται μεμονωμένα από ένα σώμα σε άλλο και δεν εμφανίζεται στο σώμα του μέσα σε δύο ημέρες από την προσδιορισμένη ημέρα της εμφάνισης ή μετάθεσής του στον προορισμό του, ή

(γ) ανήκει σε σώμα που βρίσκεται σε μετακίνηση και απουσιάζει αδι-καιολόγητα από μία πρόσκληση, ή

(δ) σε πολεμική περίοδο ή ένοπλη στάση και ενώ έχει αποχωρισθεί από το σώμα του, δεν σπεύδει να ενωθεί με το πλησιέστερο σώμα ή δεν σπεύδει να παρουσιασθεί, μετά τη λήξη της αιχμαλωσίας του, στην πλησιέστερη στρατιωτική αρχή.

(2) Οπλίτης που διαπράττει λιποταξία στο εσωτερικό είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται -

(α) σε ειρηνική περίοδο, με φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα τρία έτη:

Νοείται ότι η φυλάκιση δεν δύναται να είναι μικρότερη του ενός έτους, όταν-

(i) ο λιποτάκτης συναποκόμισε οπλισμό ή πολεμοφόδια ή οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο του στρατού٠

(ii) λιποτάκτησε ενώ εκτελούσε υπηρεσία, τηρουμένων των διατάξεων των άρθρων 54 και 56٠

(iii) είναι υπότροπος,

(β) σε πολεμική περίοδο, ένοπλη στάση, κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή επιστράτευσης, με φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη.

(3) Αξιωματικός που διαπράττει λιποταξία στο εσωτερικό είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται-

(α) σε ειρηνική περίοδο, με φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη:

Νοείται ότι αν η επιβληθείσα ποινή είναι μεγαλύτερη των δυο ετών συνεπιφέρει και έκπτωση,

(β) σε πολεμική περίοδο, ένοπλη στάση, κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή επιστράτευσης, με ισόβια φυλάκιση.

32.-(1) Εάν τρεις ή πλείονες στρατιωτικοί λιποτακτήσουν μετά προηγουμένην συμφωνίαν, είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται εν καιρώ μεν πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με ισόβια φυλάκιση, εν καιρώ δε ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δέκα έτη.

(2) Εις τον Αρχηγόν της λιποτακτησάσης ομάδος επιβάλλεται εν καιρώ ειρήνης φυλάκισις μη υπερβαίνουσα τα δεκατέσσαρα έτη.

33.-(1) Στρατιωτικός, όστις διαβαίνει άνευ αδείας τα σύνορα της Δημοκρατίας ή όστις εγκαταλείπει εκτός της Δημοκρατίας το σώμα, εις ο ανήκει, καθίσταται υπαίτιος λιποταξίας εις το εξωτερικόν μετά παρέλευσιν τριών ημερών από της βεβαιωμένης απουσίας του, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως μετά παρέλευσιν μιας ημέρας.

(2) Στρατιωτικός ευρισκόμενος εν τη αλλοδαπή επ’ αδεία ή δι’ υπηρεσίαν, καθίσταται υπαίτιος λιποταξίας εις το εξωτερικόν μετά παρέλευσιν δέκα ημερών, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως μετά παρέλευσιν εξ ημερών από της λήξεως της αδείας του ή της προσδιορισθείσης ημέρας της επιστροφής του ή αφ’ ης ημέρας κοινοποιηθή αυτώ αρμοδίως η περί ανακλήσεως του διαταγή του Υπουργού Εσωτερικών.

(3) Στρατιωτικός υπαίτιος λιποταξίας εις το εξωτερικόν είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα επτά έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με ισόβια φυλάκιση.

34. Στρατιωτικός εγκαταλείπων το σώμα εις ο ανήκει ενώπιον του εχθρού είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με ισόβια φυλάκιση.

35. Στρατιωτικός, όστις άνευ εγγράφου αδείας ή εγγράφου διαταγής, του ανωτέρου του μεταβαίνει εις τον εχθρόν ή διαβαίνει τα υπό του Διοικητού ή του διοικητού του σώματος εις ο ούτος ανήκει, ορισθέντα όρια κατά μέρη, δι’ ων δύναται να επικοινωνήση μετά του εχθρού ή όστις εξέρχεται φρουρίου ή τόπου αποκεκλεισμένου υπό του εχθρού, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με ισόβια φυλάκιση.

36. Στρατιωτικός, όστις καθ’ οιονδήποτε τρόπον διευκολύνει την λιποταξίαν, ή την αυτομολίαν, προκαλεί ή διεγείρει ή οπωσδήποτε παροτρύνει προς τινα των πράξεων τούτων, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με την κατά του αυτουργού απειλουμένην, αναλόγως της συγκεκριμένης περιπτώσεως, ποινήν.

37. Πας, όστις εν γνώσει αποκρύπτει ή φυγαδεύει ή λαμβάνει εις την υπηρεσίαν του λιποτάκτην, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται εάν μεν είναι στρατιωτικός με την κατά του λιποτάκτου απειλουμένην, αναλόγως της συγκεκριμένης περιπτώσεως, ποινήν, εάν δε είναι ιδιώτης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα επτά έτη.

38.-(1) Στρατιωτικός, όστις εκ προθέσεως καθιστά εαυτόν, μόνος ή δι’ άλλου, καθόλου ή εν μέρει, διαρκώς ή προσκαίρως, ανίκανον προς εκπλήρωσιν των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται-

(α) με ισόβια φυλάκιση εάν η πράξις ετελέσθη ενώπιον του εχθρού~

(β) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη εάν η πράξις ετελέσθη, εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως~

(γ) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη εις πάσαν άλλην περίπτωσιν~

(2) Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός τιμωρείται και με έκπτωσιν εάν η επιβληθείσα ποινή δεν συνεπάγεται καθαίρεσιν.

(3) Με τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και ο συνεργός εάν δε είναι αξιωματικός και με έκπτωσιν.

39. Με τας του προηγουμένου άρθρου ποινάς τιμωρείται ο στρατιωτικός, όστις προς τον αυτόθι αναφερόμενον σκοπόν προξενεί εις άλλον, τη θελήσει αυτού, τοιαύτην ανικανότητα.

40.-(1) Στρατιωτικός, όστις επί τω σκοπώ όπως αποφύγη την εκπλήρωσιν της στρατιωτικής του υποχρεώσεως, προσποιείται νόσον ή σωματικά ελαττώματα ή μεταχειρίζεται άλλα απατηλά μέσα, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται-

(α) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη, εάν η πράξις ετελέσθη ενώπιον του εχθρού~

(β) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη, εάν η πράξις ετελέσθη εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως~

(γ) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τους εξ μήνας εις πάσαν άλλην περίπτωσιν.

(2) Εις τας εν παραγράφοις (α) και (β) του εδαφίου (1) περιπτώσεις, εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός, τιμωρείται και με έκπτωσιν, εάν η επιβληθείσα ποινή δεν συνεπάγεται καθαίρεσιν.

(3) Με τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και ο συνεργός, εάν δε είναι αξιωματικός και με έκπτωσιν.

41.-(1) Στρατιωτικός, όστις επί τω σκοπώ, όπως αποφύγη την εκτέλεσιν οιασδήποτε στρατιωτικής υπηρεσίας, καθιστά εαυτόν ανίκανον προς την υπηρεσίαν ταύτην ή δι’ απατηλών μέσων εμφανίζει εαυτόν ως τοιούτον, είναι ένοχος κακουργήματος και τηρουμένων των διατάξεων των άρθρων 49, 54 και 56, τιμωρείται-

(α) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη, εάν η πράξις ετελέσθη ενώπιον του εχθρού~

(β) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη, εάν η πράξις ετελέσθη εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως~

(γ)με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τους εξ μήνας εις πάσαν άλλην περίπτωσιν.

(2) Εις τας εν παραγράφοις (α) και (β) περιπτώσεις του εδαφίου (1) εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός, τιμωρείται και με έκπτωσιν.

(3) Με τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και ο συνεργός.