Εκουσία πρόκλησις ανικανότητος

38.-(1) Στρατιωτικός, όστις εκ προθέσεως καθιστά εαυτόν, μόνος ή δι’ άλλου, καθόλου ή εν μέρει, διαρκώς ή προσκαίρως, ανίκανον προς εκπλήρωσιν των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται-

(α) με ισόβια φυλάκιση εάν η πράξις ετελέσθη ενώπιον του εχθρού~

(β) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη εάν η πράξις ετελέσθη, εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως~

(γ) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη εις πάσαν άλλην περίπτωσιν~

(2) Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός τιμωρείται και με έκπτωσιν εάν η επιβληθείσα ποινή δεν συνεπάγεται καθαίρεσιν.

(3) Με τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και ο συνεργός εάν δε είναι αξιωματικός και με έκπτωσιν.