29.-(1) Θεωρείται ως λιποτάκτης εις το εσωτερικόν πας οπλίτης-
(α) απών άνευ αδείας του σώματος, ή της υπηρεσίας εις ην ανήκει ή της φυλακής, εν η κρατείται, ή του νοσοκομείου εν ω νοσηλεύεται μετά παρέλευσιν εξ ημερών από της βεβαιουμένης απουσίας του, εάν δε δεν συνεπλήρωσε δύο μηνών υπηρεσίαν, μετά παρέλευσιν δέκα ημερών·
(β) όστις, λαβών άδειαν απουσίας ή οδοιπορών μεμονωμένως από ενός σώματος εις άλλο, δεν εμφανίζεται εις το σώμα του εντός δέκα ημερών από της προσδιορισθείσης ημέρας της επιστροφής του ή της εις τον προς ον όρον μεταβιβάσεως του·
Διά τους σκοπούς των παραγράφων (α) και (β) του παρόντος εδαφίου ως άδεια θεωρείται η πέραν των δύο ημερών.
(γ) όστις, ανήκων εις σώμα ευρισκόμενον εν μετακινήσει, ευρεθή άνευ δεδικαιολογημένης αιτίας, απών εις μίαν αυτού πρόσκλησιν·
(δ) όστις, εντός του αυτού τριμήνου τιμωρηθείς πειθαρχικώς τρις επί αυθαιρέτω απουσία, διαρκεσάση πλέον των εικοσιτεσσάρων ωρών, εγκαταλείπει αύθις τας τάξεις του και απουσιάζει πλέον των δύο ημερών·
(ε) όστις, εν καιρώ πολέμου ή ενόπλου στάσεως, αποχωρησθείς του σώματος του, δεν σπεύδει να ενωθή προς το πλησιέστερον σώμα ή εν περιπτώσει αιχμαλωσίας, δεν σπεύδει ληξάσης της αιχμαλωσίας του να παρουσιασθή εις την πλησιεστέραν στρατιωτικήν αρχήν.
(2) Οπλίτης, υπαίτιος λιποταξίας εις το εσωτερικόν εν καιρώ ειρήνης, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη:
Νοείται ότι η φυλάκισις δεν δύναται να είναι κατωτέρα του ενός έτους-
(i) εάν ο λιποτάκτης συναπεκόμισε μεθ’ εαυτού μέρος ή το όλον του οπλισμού του ή των πολεμοφοδίων του ή οιονδήποτε μεταγωγικόν μέσον του στρατού·
(ii) εάν ελιποτάκτησε διατελών εν υπηρεσία τηρουμένων και των διατάξεων των άρθρων 54 και 56· και
(iii) εάν ελιποτάκτησε καθ’ υποτροπήν.
Οπλίτης, υπαίτιος λιποταξίας εις το εσωτερικόν εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκαπέντε έτη.