33.—(1) Ασθενείς οι οποίοι κρατούνται σε οποιοδήποτε κέντρο σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου δικαιούνται να επικοινωνούν ελεύθερα με οποιοδήποτε πρόσωπο εκτός του κέντρου νοουμένου ότι αυτό δεν επηρε άζει δυσμενώς τη νοσηλεία τους ή την ομαλή λειτουργία του κέντρου.
(2) Οποιοδήποτε πρόσωπο συστηματικά και άνευ εύλογης αιτίας παρεμποδίζει με οποιοδήποτε τρόπο τον ασθενή να ασκήσει τα πιο πάνω δικαιώματα διαπράττει αδίκημα τιμωρούμενο με χρηματική ποινή εκατό λιρών.
34.—(1) Ο ασθενής ή ο προσωπικός αντιπρόσωπός του έχει το δικαίωμα πρόσβασης στα αρχεία κέντρου όπου του παρέχεται ή του έχει παρασχεθεί νοσηλεία, εκτός αν ο υπεύθυνος του κέντρου κρίνει ότι τέτοια πρόσβαση επιδεινώνει την ψυχική κατάσταση του ασθενούς ή επηρεάζει δυσμενώς άλλα πρόσωπα.
(2) Σε περίπτωση άρνησης του υπεύθυνου του κέντρου να ικανοποιήσει αίτημα πρόσβασης δυνάμει του εδαφίου (1), ο ασθενής ή ο προσωπικός αντι πρόσωπός του δύναται να ζητήσει αναθεώρηση της απόφασης του υπεύθυνου του κέντρου από την Επιτροπή.
35.—(1) Το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει διάταγμα έρευνας οποιουδή ποτε χώρου ή υποστατικού ευρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας του κατόπιν ένορκης πληροφορίας βάσει της οποίας υπάρχει εύλογη υποψία ότι πρόσωπο το οποίο πάσχει από ψυχική διαταραχή-
(α) Έτυχε ή τυγχάνει κακομεταχείρισης, παραμελείται ή κρατείται υπό αντικανονικές συνθήκες·
(β) είναι ανίκανο να φροντίσει τον εαυτό του και διαμένει μόνο και αβοήθητο.
(2) Στις πιο πάνω περιπτώσεις το Δικαστήριο εκδίδει διάταγμα με το οποίο εξουσιοδοτείται η αστυνομία να εισέλθει και αν παραστεί ανάγκη να χρησιμοποιεί εύλογη βία, στο χώρο ή στο υποστατικό όπου το εν λόγω πρόσωπο πιστεύεται ότι κρατείται ή διαμένει και να το μεταφέρει σε κέντρο αν αυτό κριθεί αναγκαίο για σκοπούς εκτίμησης.
(3) Το πρόσωπο το οποίο μεταφέρεται σε κέντρο δυνάμει του εδαφίου (1) κρατείται για περίοδο είκοσι τεσσάρων ωρών και ακολούθως με βάση τις ιατρικές γνωματεύσεις αν συντρέχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις του παρέχεται νοσηλεία με οποιοδήποτε τρόπο ο παρών Νόμος προνοεί. Αν δεν ενδείκνυται νοσηλεία το πρόσωπο απολύεται.
(4) Κατά την εκτέλεση του διατάγματος που εκδίδεται δυνάμει του εδαφίου (1) πρέπει να παρευρίσκεται κοινωνικός λειτουργός.
(5) Αν το όνομα του προσώπου που πιστεύεται ότι είναι ασθενής δεν είναι γνωστό, το γεγονός αυτό αναφέρεται στο διάταγμα.
36.—(1) Σε περίπτωση που περιπέσει στην αντίληψη αστυνομικού ότι πρόσωπο, λόγω της συμπεριφοράς του, διαταράσσει τη δημόσια τάξη και δημιουργεί εύλογη υποψία ότι αυτό πάσχει από ψυχική διαταραχή και ότι χρήζει άμεσης φροντίδας προσοχής και ελέγχου ο αστυνομικός δύναται για σκοπούς προστασίας του προσώπου αυτού ή άλλου προσώπου να το συλλάβει και να το μεταφέρει πάραυτα σε κέντρο ασφαλούς νοσηλείας και αν αυτό είναι ανέφικτο σε άλλο χώρο ασφαλούς νοσηλείας, όπου εξετάζεται από ψυχίατρο και ακολουθείται εντός είκοσι τεσσάρων ωρών από τη σύλληψη του η ίδια διαδικασία ως να επρόκειτο για υποχρεωτική νοσηλεία.
(2) Ο γιατρός που εξετάζει το πρόσωπο αυτό δύναται στις περιπτώσεις που αναφέρονται στις παραγράφους (α) και (β) του άρθρου 27 να παράσχει οποιαδήποτε θεραπεία κρίνεται αναγκαία.
37.—(1) Ο Υπουργός δύναται κατόπιν αίτησης του διευθυντή των φυλακών να διατάξει με έγγραφη πράξη του πρόσωπο το οποίο εκτίει ποινή φυλάκισης να μεταφερθεί σε κρατικό κέντρο ασφαλούς κράτησης με βάση ψυχιατρική γνωμάτευση, αν συντρέχουν οι λόγοι για υποχρεωτική νοσηλεία και τέτοια νοσηλεία δε δύναται να παρασχεθεί στις φυλακές.
(2) Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (3) η κράτηση σε κέντρο είναι για περίοδο μέχρι έξι μηνών.
(3) Στις περιπτώσεις όπου-
(α) Η ποινή της φυλάκισης εκπνεύσει προτού ολοκληρωθεί η νοσηλεία· ή
(β) η νοσηλεία δεν ολοκληρώθηκε εντός της περιόδου των έξι μηνών και δεν έχει εκπνεύσει η περίοδος της φυλάκισης,
η κράτηση και η νοσηλεία σε κέντρο συνεχίζεται μόνο με έγκριση του δικαστηρίου κατόπιν αίτησης του διευθυντή Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας.
(4) Στην περίπτωση όπου το δικαστήριο διατάσσει την κράτηση του ασθενούς για οποιαδήποτε περίοδο μετά την εκπνοή της περιόδου φυλάκισης ισχύουν οι ίδιες διατάξεις ως αν η περίπτωση να αφορούσε ασθενή που δεν είναι κατάδικος και ως αν να έγινε αίτηση για την κράτησή του μετά τη συμπλήρωση του πρώτου σταδίου της υποχρεωτικής νοσηλείας.
(5) Κράτηση σε κέντρο δυνάμει του παρόντος άρθρου λογίζεται έκτιση της ποινής της φυλάκισης.
(6) Σε φυλακισμένο, ο οποίος κρατείται σε κέντρο δυνάμει του παρόντος άρθρου, δεν παραχωρείται άδεια εξόδου, εκτός μόνο με τη συγκατάθεση του διευθυντή των φυλακών και στις περιπτώσεις όπου παρέχεται εξουσία στο διευθυντή των φυλακών να επιτρέψει έξοδο και παραμονή εκτός των φυλακών.
38.—(1) Τηρουμένων των εξαιρέσεων που αναφέρονται στο εδάφιο (7), όταν πρόσωπο καταδικάζεται για οποιοδήποτε αδίκημα τιμωρούμενο με φυλάκιση και πληρούνται οι προϋποθέσεις οι αναφερόμενες στο εδάφιο (3), το δικαστήριο το οποίο καταδίκασε το εν λόγω πρόσωπο δύναται με διάταγμα του (το οποίο για σκοπούς του Μέρους αυτού καλείται διάταγμα ψυχιατρικής νοσηλείας) να εξουσιοδοτήσει την εισδοχή και κράτηση του καταδικασθέντος σε κατάλληλο κέντρο για τους σκοπούς της απαιτούμενης νοσηλείας.
(2) Το δικαστήριο δύναται, όταν εκδίδει διάταγμα ψυχιατρικής νοσηλείας, να θέτει όρους και να δίδει οδηγίες που κατά τη γνώμη του είναι απαραίτητοι για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του διατάγματος και την επίτευξη των σκοπών για τους οποίους εκδίδεται.
(3) Οι αναφερόμενες στο εδάφιο (1) προϋποθέσεις είναι-
(α) Το δικαστήριο ικανοποιείται με βάση γραπτή ή προφορική ιατρική γνωμάτευση ψυχίατρου κατά εξουσιοδότηση του διευθυντή ή και άλλων ψυχίατρων που το δικαστήριο θα ακούσει ότι ο καταδικα σθείς υποφέρει από σοβαρή ψυχική διαταραχή τέτοιας μορφής και τέτοιου βαθμού, που δικαιολογούν την κράτησή του σε κατάλληλο κέντρο για παροχή της αναγκαίας θεραπευτικής αγωγής· και
(β) το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη του όλα τα περιστατικά της υπόθεσης περιλαμβανομένων της φύσης του αδικήματος, του χαρακτήρα και του ιστορικού του καταδικασθέντος όπως επίσης και άλλων τρόπων μεταχείρισης, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η έκδοση διατάγματος ψυχιατρικής νοσηλείας είναι ο καταλληλότερος τρόπος μεταχείρισης του καταδικασθέντος.
(4) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού, υπεύθυνος κατάλληλου νοσοκομείου περιλαμβάνει το γιατρό που είναι υπεύθυνος για την παρακολούθηση και θεραπεία του καταδικασθέντος και κατάλληλο νοσοκομείο ή κέντρο σημαίνει το νοσοκομείο ή το κέντρο, τα οποία έχουν κηρυχθεί ως κέντρα ψυχιατρικής καταδικασθέντων δυνάμει του παρόντος Νόμου.
(5) Διάταγμα ψυχιατρικής νοσηλείας καταδικασθέντος αποτελεί επαρκή εξουσιοδότηση-
(α) Σε αστυνομικό ή κηδεμονευτικό λειτουργό ή σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο προς το οποίο το δικαστήριο απευθύνεται, για να μετα φέρει τον καταδικασθέντα στο κέντρο το αναφερόμενο στο διάταγμα εντός της καθορισμένης σε αυτό περιόδου·
(β) στον υπεύθυνο του αναφερόμενου στο διάταγμα κέντρου να δεχθεί την εισαγωγή του καταδικασθέντος στο κέντρο εντός της προαναφερθείσας περιόδου και ακολούθως να τον κρατήσει στο εν λόγω κέντρο σύμφωνα με τις πρόνοιες του Μέρους αυτού του Νόμου και των όρων και οδηγιών που το δικαστήριο θα περιλάβει στο διάταγμα ψυχιατρικής νοσηλείας καταδικασθέντος.
(6)(α) Διάταγμα ψυχιατρικής νοσηλείας καταδικασθέντος εφαρμόζεται ως διάταγμα προσωρινής παροχής υποχρεωτικής νοσηλείας και ακολούθως μετατρέπεται σε διάταγμα με τη διατύπωση του άρθρου 10.
(β) Διάταγμα ψυχιατρικής νοσηλείας καταδικασθέντος υπόκειται στις διατάξεις του άρθρου 11.
(7) Δεν εκδίδεται διάταγμα ψυχιατρικής νοσηλείας καταδικασθένος στις πιο κάτω περιπτώσεις:
(α) Όταν το αδίκημα που διαπράχτηκε είναι φόνος εκ προμελέτης ή άλλο αδίκημα, η ποινή του οποίου καθορίζεται επιτακτικά από νόμο·
(β) όταν το δικαστήριο έχει εξουσία και προτίθεται να εκδώσει δυνάμει άλλου νόμου διάταγμα δήμευσης περιουσίας που αποκτήθηκε παρά νομα από τη διάπραξη του αδικήματος.
39.—(1) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να εκδίδει κανονισμούς για καλύτερη εφαρμογή του Νόμου.
(2) Χωρίς να επηρεάζεται η γενικότητα του εδαφίου (1), δύνανται να ρυθμίζονται με κανονισμούς τα πιο κάτω:
(α) Η διεύθυνση και η διαχείριση ψυχιατρικών κέντρων καθώς επίσης και ο καθορισμός των απαραίτητων επιπέδων για τη νοσηλεία, φροντίδα και νοσηλεία ασθενών σε τέτοια κέντρα·
(β) η ίδρυση ειδικών πτερύγων ή θαλάμων σε ασφαλή ψυχιατρικά κέντρα για ασφαλή κράτηση των ασθενών·
(γ) ο καθορισμός εντύπων προς χρήση σχετικά με οποιοδήποτε ζήτημα δυνάμει του παρόντος Νόμου·
(δ) η ρύθμιση οποιουδήποτε ζητήματος που χρήζει ρύθμισης για σκοπούς εφαρμογής των προνοιών του Νόμου· και
(ε) ο καταρτισμός κανόνων δεοντολογίας.
(3) Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος άρθρου κατατίθενται στη Βουλή των Αντιπροσώπων προς έγκριση.
40. Το Ανώτατο Δικαστήριο δύναται να εκδώσει διαδικαστικούς κανονι σμούς για οποιαδήποτε διαδικασία ενώπιον δικαστηρίου δυνάμει των προνοιών του παρόντος Νόμου. Μέχρις ότου εκδοθούν διαδικαστικοί κανο νισμοί δυνάμει του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται κατά αναλογία οι ισχύο ντες διαδικαστικοί κανονισμοί.
41. Με την έναρξη της ισχύος του παρόντος Νόμου καταργείται ο περί Διανοητικά Ασθενών Νόμος και οι περί Διανοητικά Ασθενών Κανονισμοί.
42. Πρόσωπα τα οποία κρατούνται και νοσηλεύονται σε ψυχιατρεία δυνάμει του καταργούμενου νόμου θα συνεχίσουν να κρατούνται και να νοσηλεύονται δυνάμει των προνοιών του παρόντος Νόμου ως να επρόκειτο για υποχρεωτικά νοσηλευόμενα πρόσωπα, η κράτηση των οποίων διατάχθηκε με την έναρξη της ισχύος του παρόντος Νόμου.
43. Δικαστικά διατάγματα που εκδόθηκαν δυνάμει του καταργηθέντος περί Διανοητικά Ασθενών Νόμου, Κεφ. 252, παύουν να ισχύουν από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του περί Ψυχιατρικής Νοσηλείας (Τροποποιητικού) Νόμου του 2003, νοουμένου ότι ο κηρυχθείς, διά του εν λόγω διατάγματος, διανοητικά ασθενής απολύθηκε από το ψυχιατρικό ίδρυμα δυνάμει του άρθρου 15(1) του καταργηθέντος νόμου.