Ο Περί Ψυχιατρικής Νοσηλείας Νόμος του 1997 (77(I)/1997)

25. Οι διατάξεις του παρόντος Μέρους εφαρμόζονται στις περιπτώσεις υποχρεωτικά νοσηλευόμενων προσώπων.

26.—(1) Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται σε οποιαδήποτε μορφή παρεμβατικής θεραπείας που ο Υπουργός, κατόπιν σύστασης του διευ θυντή και της Ψυχιατρικής Εταιρείας, ορίζει με γνωστοποίηση του δημοσιευό μενη στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.

(2) Παρεμβατική θεραπεία εφαρμόζεται μόνο αφού εξασφαλιστεί η συγκα τάθεση του ασθενούς ή του προσωπικού αντιπροσώπου του.

(3) Για εξασφάλιση της συγκατάθεσης ο ψυχίατρος, εξαιρουμένων των περιπτώσεων που αναφέρονται στο άρθρο 27, υποχρεούται να επεξηγεί στον ασθενή ή στον προσωπικό αντιπρόσωπό του τη φύση και τη σκοπιμότητα της παρεμβατικής θεραπείας, όπως και τις πιθανές παρενέργειες, με τρόπο ακριβή, σαφή και κατανοητό.

(4) Εξαιρουμένων των περιπτώσεων που αναφέρονται στο άρθρο 27, η εφαρμογή παρεμβατικής θεραπείας χωρίς τη συγκατάθεση του ασθενούς ή του προσωπικού αντιπροσώπου του παρέχει σ' αυτούς το δικαίωμα προσφυγής στην Επιτροπή, η οποία υποβάλλει σχετική γνωμάτευση στον Υπουργό.

(5) Για σκοπούς του άρθρου αυτού-

"παρεμβατική θεραπεία" σημαίνει θεραπεία που παρεμβαίνει στη σωμα τική ή πνευματική ακεραιότητα του ασθενούς· και

"Ψυχιατρική Εταιρεία" είναι κλάδος του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου που έχει συσταθεί δυνάμει του περί Ιατρών (Σύλλογοι, Πειθαρχία και Ταμείον Συντάξεων) Νόμου του 1967.

27. Το άρθρο 26 δεν εφαρμόζεται σε οποιαδήποτε παρεμβατική θεραπεία η οποία-

(α) (β) Πρέπει να παρασχεθεί αμέσως, για να σωθεί η ζωή του ασθενούς· ή χρειάζεται να παρασχεθεί αμέσως για πρόληψη σοβαρής επιδείνωσης της κατάστασης του ασθενούς.