1. Ο Υπουργός, αφού ακούσει στον διαθέσιμο χρόνο την γνώμη του εκμεταλλευομένου το θιγόμενο αεροδρόμιο, μπορεί με απόφαση να απαγορεύει ή να περιορίζει την χρήση ενός αεροδρομίου ή μέρους αυτού, αν κρίνει τούτο αναγκαίο για την ασφαλή άφιξη, στάθμευση ή αναχώρηση αεροσκάφους.
2. Ο Υπουργός, αφού ακούσει την γνώμη του εκμεταλλευομένου το θιγόμενο αεροδρόμιο, των θιγομένων αερομεταφορέων και των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως της κατά το άρθρο 37 (κυριότητα επί αεροδρομίου) παράγραφος 3 περιοχής του αεροδρομίου, μπορεί με απόφαση να αυξομειώνει τον χρόνο του ημερονυκτίου στον οποίο επιτρέπονται κινήσεις αεροσκαφών ή/και τον συνολικό αριθμό τους ανά εικοσιτετράωρο ή άλλη χρονική περίοδο σε ένα συγκεκριμένο αεροδρόμιο. Λαμβάνει υπ’όψη και σταθμίζει ιδίως τους εξής παράγοντες:
(α) τις διεθνείς υποχρεώσεις της Δημοκρατίας και την κατάσταση των εξωτερικών σχέσεων, σύμφωνα με ενημέρωση του Υπουργού από τον Υπουργό των Εξωτερικών,
(β) την υγιή εξέλιξη της πολιτικής αεροπορίας σε όλη τη χώρα,
(γ) την ικανοποίηση των εύλογων συμφερόντων των χρηστών των αεροπορικών υπηρεσιών,
(δ) την προστασία της υγείας των περιοίκων του αεροδρομίου και την προστασία του περιβάλλοντος,
(ε) την ορθολογική χρήση του διαθέσιμου χρόνου στον διάδρομο προσγειώσεως του συγκεκριμένου αεροδρομίου.