23.-(1) Το Δικαστήριο το οποίο καταδίκασε οποιοδήποτε πρόσωπο για αδίκημα δυνάμει του παρόντος Νόμου, αναφορικά με παράβαση είτε του παρόντος Νόμου είτε Διατάγματος ή Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει αυτού, δύναται, επιπρόσθετα με οποιαδήποτε άλλη ποινή την οποία τυχόν επέβαλε, να εκδίδει διάταγμα περί -
(α) της κατάσχεσης, καταστροφής ή άλλως πως διάθεσης οποιουδήποτε τροφίμου σε σχέση με το οποίο διαπράχθηκε το αδίκημα,
(β) της ακύρωσης της άδειας ή εγγραφής των υποστατικών και του κλεισίματος των υποστατικών, σε σχέση με τα οποία ή εντός των οποίων διαπράχθηκε το αδίκημα,
(γ) της απαγόρευσης, για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη, της εμπορίας από το καταδικαζόμενο πρόσωπο οποιουδήποτε τροφίμου, σε σχέση με το οποίο διαπράχθηκε το αδίκημα.
(2)(α) Ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου έχει προσαφθεί κατηγορία εναντίον προσώπου για αδίκημα βάσει του παρόντος Νόμου, δύναται σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας να εκδίδει προσωρινό διάταγμα διά του οποίου να απαγορεύει στον κατηγορούμενο την εμπορία οποιουδήποτε τροφίμου, σε σχέση με το οποίο κατ’ ισχυρισμό διαπράχθηκε το αδίκημα, μέχρι της τελικής εκδίκασης της υπόθεσης αναφορικά με την οποία έχει προσαφθεί η κατηγορία.
(β) Το αναφερόμενο στην παράγραφο (α) διάταγμα εκδίδεται κατόπιν αίτησης του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.
(γ) Οι προϋποθέσεις έκδοσης του αναφερόμενου στην παράγραφο (α) διατάγματος διέπονται τηρουμένων των αναλογιών, από το άρθρο 32 των περί Δικαστηρίων Νόμων.
(δ) Η διαδικασία έκδοσης του αναφερόμενου στην παράγραφο (α) διατάγματος διέπεται, τηρουμένων των αναλογιών, από τους περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς.
(ε) Το αναφερόμενο στην παράγραφο (α) διάταγμα δύναται να εκδοθεί και μετά από μονομερή (ex parte) αίτηση κατ’ εφαρμογή, τηρουμένων των αναλογιών, του άρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου και των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. Στην περίπτωση αυτή για σκοπούς καταχώρησης ένστασης ή για να καταδειχθεί εκ μέρους του αντιδίκου ο λόγος ώστε να παύσει το εκδοθέν διάταγμα να παραμένει σε ισχύ, η σχετική προθεσμία που δύναται να τεθεί από το οικείο Δικαστήριο καθορίζεται σε διάστημα που δε θα υπερβαίνει τις δεκατέσσερις ημέρες.
(3) Σε περίπτωση που πρόσωπο εναντίον του οποίου εκδόθηκε διάταγμα δυνάμει του εδαφίου (1) ή (2) παραλείπει ή αρνείται να συμμορφωθεί με αυτό είναι ένοχο αδικήματος και σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα δύο έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις είκοσι χιλιάδες λίρες ή και στις δύο ποινές.