62Β. Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Μέρους, επί τω θανάτω συνταξίμου διδασκάλου εις τον οποίον εφαρμόζεται το παρόν Μέρος ή συνταξιούχου (εν τοις εφεξής αναφερομένου ως “ο αποθανών”) χορηγείται διά την υπηρεσίαν αυτού-
(α) όταν καταλίπη χήραν, σύνταξις εις την χήραν (εν τοις εφεξής αναφερομένη ως “σύνταξις χήρας”)~ και
(β) όταν είχε σύζυγον καθ’ οιονδήποτε χρόνον κατόπιν της ορισθείσης ημέρας (είτε ο γάμος παρέμεινεν εν ισχύϊ μέχρι του θανάτου του είτε όχι και είτε σύνταξις χήρας χορηγείται ή δυνατόν να χορηγηθή είτε όχι), σύνταξις προς όφελος των εκ του γάμου τέκνων και εις ωρισμένας περιπτώσεις, άλλων τέκνων αυτού ή αυτής (εν τοις εφεξής αναφερομένης ως “σύνταξις τέκνων”):
Νοείται ότι, διά τους σκοπούς του παρόντος Μέρους, δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν γάμος του αποθανόντος τελεσθείς αφ’ ότου ούτος έπαυσε να είναι διδάσκαλος, πάσα δε εν τω παρόντι Μέρει αναφορά εις γάμον, σύζυγον, την χήραν ή τα τέκνα του αποθανόντος ερμηνεύεται αναλόγως:
Νοείται περαιτέρω ότι εάν ο αποθανών είχε σύζυγο κατά το χρόνο της αφυπηρέτησης του, η οποία απέθανε μετά την αφυπηρέτηση του και ακολούθως αυτός νυμφεύθηκε εκ νέου, η τελευταία σύζυγος του θεωρείται ως χήρα για τους σκοπούς του παρόντος Μέρους.