5. (1) Ύστερα από αίτηση οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον, το Δικαστήριο μπορεί να άρει την κατάσταση της αφάνειας. Η αίτηση κατονομάζει ως καθ΄ ους η αίτηση τον οποιοδήποτε έχει έννομο συμφέρον και, εν πάση περιπτώσει, το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας. Η επίδοση της κλήσεως γίνεται με τον ίδιο τρόπο που καθορίζουν οι Θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας για την επίδοση κλητηρίων ενταλμάτων.
(2) Η κατά το εδάφιο (1) αίτηση επιτυγχάνει αν αποδειχθεί ότι ο αγνοούμενος ζει ή ότι έχει αποθάνει. Αν αποδειχθεί θάνατος, θεωρείται ότι:
(α) Οι διορισθέντες δυνάμει του παρόντος Νόμου διαχειριστές έχουν διορισθεί από της αποδοχής της αιτήσεως άρσεως της αφάνειας δυνάμει του περί Διαχειρίσεως Κληρονομιών Νόμου.
(β) Κάθε τι, το οποίο έγινε δυνάμει και σύμφωνα με τον παρόντα Νόμο, περιλαμβανομένης και διανομής περιουσίας, θεωρείται νόμιμα γενόμενο.
(γ) Αν κατά τη χρονική στιγμή της άρσης της αφάνειας οι διορισθέντες δυνάμει του παρόντος Νόμου διαχειριστές έχουν απαλλαγεί, λόγω αποπερατώσεως του έργου τους, δε διορίζονται νέοι διαχειριστές, εκτός όπου σε περίπτωση διαχειριστών περιουσίας που έχουν απαλλαγεί δυνάμει του περί Διαχειρίσεως Κληρονομιών Νόμου θα μπορούσε να αναβιώσει η διαχείριση.
(δ) Το δικαίωμα, που έχει δυνάμει του παρόντος Νόμου, η μνηστή, διατηρείται.