27.—(1) Δεν επιτρέπεται η επέκταση των εργασιών μιας αλλοδαπής ασφαλιστικής επιχείρησης που κατέχει ήδη άδεια ασκήσεως ασφαλιστικών εργασιών, εκτός κατόπιν σχετικής άδειας του Εφόρου, που χορηγείται κατά τα οριζόμενα στο άρθρο αυτό.
(2) Υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του εδαφίου (1) του άρθρου 19, που ισχύει και στην περίπτωση των αλλοδαπών ασφαλιστικών επιχειρήσεων και του άρθρου 28 του παρόντος Νόμου, αλλοδαπή ασφαλιστική επιχείρηση που ήδη κατέχει άδεια ασκήσεως ασφαλιστικών εργασιών στη Δημοκρατία και επιζητεί την επέκταση των εργασιών της σε άλλο ή άλλους ασφαλιστικούς κλάδους, οφείλει να υποβάλει αίτηση στον Έφορο, κατά τον καθορισμένο τύπο και να καταβάλει το καθορισμένο τέλος. Με την αίτηση συνυποβάλλονται και τα καθορισμένα με Κανονισμούς έγγραφα.
(3) Ο Έφορος χορηγεί την άδεια επεκτάσεως των ασφαλιστικών εργασιών μόνο εφόσον ικανοποιηθεί ότι η αλλοδαπή ασφαλιστική επιχείρηση—
(α) Είναι εξουσιοδοτημένη στην έδρα της να ασκεί εργασίες στον κλάδο ή τους κλάδους που αφορά η αίτηση επεκτάσεως εργασιών
(β) κατέχει το απαιτούμενο περιθώριο φερεγγυότητας, όπως αυτό καθορίζεται στο άρθρο 73 του παρόντος Νόμου·
(γ) έχει καταβάλει την τυχόν υφιστάμενη διαφορά μεταξύ του ελάχιστου ορίου εγγυητικού κεφαλαίου, που απαιτείται δυνάμει της παραγράφου (ε) του εδαφίου (1) του άρθρου 26 του παρόντος Νόμου για την άσκηση του συγκεκριμένου κλάδου ή κλάδων, σε περίπτωση που το όριο αυτό είναι μεγαλύτερο από αυτό που ήδη κατέχει.
(4) Εφόσον ο Έφορος ικανοποιηθεί ότι συντρέχουν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις προβαίνει σε τροποποίηση της άδειας ασκήσεως ασφαλιστικών εργασιών που είχε προηγουμένως χορηγηθεί και εκδίδει νέο έντυπο άδειας, κατά τον καθορισμένο τύπο.