1. Στο πλαίσιο της διαμορφώσεως και εκτελέσεως της πολιτικής αεροπορικών μεταφορών, και των οικονομικών, τουριστικών, περιβαλλοντολογικών και άλλων πολιτικών συσχετίσεων και επιπτώσεών της, καθώς και στο πλαίσιο των διεθνών δεσμεύσεων και επιδιώξεων της Δημοκρατίας, ο Υπουργός, και κατ’εξουσιοδότησή του η αρμόδια αρχή, ασκεί κρατική εποπτεία επί των αεροδρομίων, ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς.
2. Η ανωτέρω παράγραφος δεν θίγει την ισχύ των άρθρων 8 (κρατική ρύθμιση και εποπτεία) και 34 (ρήτρα δημόσιου συμφέροντος).
3. Ο Υπουργός, αφού ακούσει την γνώμη των εκμεταλλευομένων θιγόμενο δημόσιο ή ιδιωτικό αεροδρόμιο, μπορεί να απευθύνει σ’αυτούς γενικές ή ειδικές οδηγίες για να προβούν σε ορισμένες πράξεις ή παραλείψεις προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας ή των διεθνών σχέσεων ή δεσμεύσεων της Δημοκρατίας. Αν για λόγους δημόσιου συμφέροντος, κατά την κρίση του Υπουργού, οι οδηγίες αυτές δεν πρέπει να γίνουν δημόσια γνωστές, χαρακτηρίζονται ως εμπιστευτικές και απαγορεύεται η κοινοποίησή τους σε τρίτους.