14.-(1) Οι έμποροι που είναι εγκατεστημένοι στη Δημοκρατία οφείλουν να ενημερώνουν τους καταναλωτές για το φορέα ή τους φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών από τους οποίους καλύπτονται οι εν λόγω έμποροι, όταν οι έμποροι αυτοί αναλαμβάνουν τη δέσμευση ή είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών για την επίλυση διαφορών με καταναλωτές. στις πληροφορίες αυτές περιλαμβάνεται η διεύθυνση του ιστότοπου του αρμόδιου φορέα ή φορέων εναλλακτικής επίλυσης διαφορών.
(2) Οι πληροφορίες που αναφέρονται στις διατάξεις του εδαφίου (1) αναγράφονται με σαφή, ευνόητο και εύκολα προσβάσιμο τρόπο στον ιστότοπο του εμπόρου, αν υπάρχει, και, αν συντρέχει περίπτωση, στους γενικούς όρους και προϋποθέσεις των συμβάσεων πώλησης ή παροχής υπηρεσιών μεταξύ του εμπόρου και του καταναλωτή.
(3)(α) Όταν η διαφορά μεταξύ καταναλωτή και εμπόρου εγκατεστημένου στη Δημοκρατία δεν μπορεί να διευθετηθεί με την άμεση υποβολή παραπόνου από τον καταναλωτή προς τον έμπορο, ο έμπορος παρέχει στον καταναλωτή τις πληροφορίες που αναφέρονται στις διατάξεις του εδαφίου (1), διευκρινίζοντας εάν θα κάνει χρήση των σχετικών φορέων εναλλακτικών επίλυσης διαφορών για να επιλύσει τη διαφορά.
(β) Οι πληροφορίες που αναφέρονται στις διατάξεις της παραγράφου (α) παρέχονται επί χάρτου ή επί άλλου σταθερού μέσου.
(4) Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται επιπροσθέτως των διατάξεων για την ενημέρωση των καταναλωτών από τους εμπόρους του άρθρου 14 του Κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 524/2013.
15. Όσον αφορά διαφορές που ανακύπτουν από διασυνοριακές συμβάσεις πώλησης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών, οι καταναλωτές λαμβάνουν βοήθεια για την πρόσβασή τους στο φορέα εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που λειτουργεί σε άλλο κράτος μέλος και είναι αρμόδιος να εξετάσει τη διασυνοριακή διαφορά τους-
(α) Από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Καταναλωτή Κύπρου, ή
(β) από οποιοδήποτε άλλο φορέα που καθορίζεται με γνωστοποίηση του Υπουργού που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
16.-(1) Οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Καταναλωτή Κύπρου και, κατά περίπτωση, οι φορείς που ορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 15, δημοσιοποιούν στους ιστότοπούς τους, παρέχοντας σύνδεσμο προς τον ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, στο μέτρο που είναι δυνατό, επί σταθερού μέσου στις εγκαταστάσεις τους, τον κατάλογο φορέων εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που αναφέρονται στις διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 20 της Οδηγίας 2013/11/ΕΕ.
(2) Κάθε αρμόδια αρχή διασφαλίζει την κατάλληλη διάδοση των πληροφοριών για το πως οι καταναλωτές μπορούν να καταφύγουν σε διαδικασίες εναλλακτικής επίλυσης διαφορών για να επιλύσουν τις διαφορές που καλύπτονται από τον παρόντα Νόμο και ενθαρρύνει τις οργανώσεις καταναλωτών και τις ενώσεις εμπόρων και επαγγελματιών-
(α) Να δημοσιοποιούν στους ιστότοπούς τους και σε κάθε άλλο μέσο που κρίνουν πρόσφορο τον κατάλογο φορέων εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που αναφέρεται στις διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 20 της Οδηγίας 2013/11/ΕΕ·
(β) να προβάλλουν τους φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών και τις διαδικασίες τους και να προωθούν τη χρήση της εναλλακτικής επίλυσης διαφορών από επαγγελματίες και καταναλωτές·
(γ)να παρέχουν στους καταναλωτές πληροφορίες σχετικές με τους αρμόδιους φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών όταν δέχονται παράπονα από τους καταναλωτές.
17.-(1) Οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών συνεργάζονται για την επίλυση διασυνοριακών διαφορών και προβαίνουν σε τακτικές ανταλλαγές ορθών πρακτικών, όσον αφορά την επίλυση τόσο διασυνοριακών όσο και εγχώριων διαφορών.
(2) Αν σε κάποιον ειδικό τομέα υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση δίκτυο φορέων εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που διευκολύνει την επίλυση διασυνοριακών διαφορών, οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, οι οποίοι επιλαμβάνονται διαφορών που ανακύπτουν στον εν λόγω τομέα, ενθαρρύνονται να γίνουν μέλη αυτού του δικτύου.
18.-(1) Οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών συνεργάζονται με τους αρμόδιους φορείς του δημοσίου τομέα που είναι επιφορτισμένοι με την επιβολή των νομοθετικών πράξεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί προστασίας των καταναλωτών στη Δημοκρατία.
(2) Η συνεργασία που αναφέρεται στις διατάξεις του εδαφίου (1) περιλαμβάνει-
(α) Την αμοιβαία ανταλλαγή πληροφοριών για πρακτικές σε συγκεκριμένους επιχειρηματικούς τομείς για τις οποίες οι καταναλωτές έχουν επανειλημμένα υποβάλει παράπονα, και
(β) την παροχή τεχνικών αξιολογήσεων και πληροφοριών από τους εν λόγω αρμόδιους φορείς του δημόσιου τομέα στους φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, όταν αυτές οι αξιολογήσεις ή πληροφορίες είναι αναγκαίες για το χειρισμό των επιμέρους διαφορών και είναι ήδη διαθέσιμες.
(3) Η συνεργασία και οι αμοιβαίες ανταλλαγές πληροφοριών που αναφέρονται στις διατάξεις των εδαφίων (1) και (2) πραγματοποιούνται με την επιφύλαξη των διατάξεων του περί Επεξεργασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (Προστασία του Ατόμου) Νόμου.
(4)(α) Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται με την επιφύλαξη των διατάξεων περί επαγγελματικού και εμπορικού απορρήτου στις οποίες υπόκεινται οι αρμόδιοι φορείς του δημόσιου τομέα που είναι υπεύθυνοι για την επιβολή των νομοθετικών πράξεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί προστασίας των καταναλωτών.
(β) Οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών υπόκεινται στους κανόνες επαγγελματικού απόρρητου ή σε άλλες ισοδύναμες υποχρεώσεις εμπιστευτικότητας που καθορίζονται δυνάμει νόμου.
19.-(1) Οι φορείς του δημόσιου τομέα που, σύμφωνα με τη νομοθεσία που τους διέπει ή στο πλαίσιο των καθηκόντων τους, παρέχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο υπηρεσίες επίλυσης διαφορών, μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων, έχουν την υποχρέωση να συμμορφώνονται με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου και με τις απαιτήσεις ποιότητας που πρέπει να πληρούν οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, όπως αυτές προβλέπονται στις διατάξεις του Μέρους ΙΙ.
(2) Οι φορείς που αναφέρονται στις διατάξεις του εδαφίου (1) λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αναγνωρισθούν ως φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών από την αρμόδια αρχή.