Επίδοση διαταγμάτων και ειδοποιήσεων

91.-(1)(α) Δικαστικό διάταγμα ή οποιοδήποτε άλλο διάταγμα το οποίο εκδίδεται με βάση τις διατάξεις του παρόντος Νόμου ή των Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει αυτού επιδίδεται με παράδοσή του στο πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται και, σε περίπτωση που το πρόσωπο αυτό αρνείται να παραλάβει το διάταγμα ή δεν ανευρεθεί, το διάταγμα επικολλάται σε περίοπτο μέρος της κατοικίας, του υποστατικού ή του χώρου εργασίας του.

(β) Η ένορκη δήλωση του προσώπου το οποίο προέβη στην πιο πάνω επίδοση είναι ικανοποιητική απόδειξη της επίδοσης, όπως αυτή περιγράφεται στο κείμενο της ένορκης δήλωσης.

(2) Χωρίς επηρεασμό άλλων διατάξεων του παρόντος Νόμου σε σχέση με την επίδοση ειδοποιήσεων, ειδοποιήσεις και οποιαδήποτε άλλα έγγραφα για τα οποία απαιτείται ή εξουσιοδοτείται η επίδοση με βάση τις διατάξεις του παρόντος Νόμου, μπορεί να επιδίδονται-

(α) με παράδοση αυτών στο πρόσωπο προς το οποίο απευθύνονται ή σε πρόσωπο ευρισκόμενο εντός της κατοικίας, του υποστατικού ή του χώρου εργασίας του προσώπου προς το οποίο απευθύνονται.

(β) με επικόλληση αυτών σε περίοπτο μέρος της κατοικίας, του υποστατικού ή του χώρου εργασίας του προσώπου προς το οποίο απευθύνονται, εάν εντός των χώρων αυτών δεν υπάρχει άλλο πρόσωπο στο οποίο να μπορεί να επιδοθούν.

(γ) με αποστολή αυτών μέσω του ταχυδρομείου με απλή ή συστημένη επιστολή, ανάλογα με την περίπτωση, στην τελευταία γνωστή ταχυδρομική διεύθυνση του προσώπου προς το οποίο απευθύνονται.

(δ) με αποστολή αυτών με τηλεομοιότυπο όταν το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνονται ή οι νόμιμοι αντιπρόσωποί του γνωστοποιήσουν στο οικείο Συμβούλιο ότι αποδέχονται την επίδοση με τον τρόπο αυτό, στον αριθμό ο οποίος αναφέρεται σε επιστολόχαρτο του προσώπου αυτού ή των νόμιμων αντιπροσώπων του.

(ε) με αποστολή αυτών με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, όταν το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνονται ή οι νόμιμοι αντιπρόσωποί του γνωστοποιήσουν στο οικείο Συμβούλιο ότι αποδέχονται την επίδοση με τον τρόπο αυτό και έχουν δηλώσει τη σχετική διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

(3) Οποιαδήποτε ειδοποίηση, η οποία απαιτείται δυνάμει του παρόντος Νόμου να επιδοθεί στον έχοντα την κυριότητα ή την κατοχή οποιωνδήποτε υποστατικών, δύναται να απευθύνεται ονομαστικώς στον κύριο ή κάτοχο των υποστατικών, με την περιγραφή αυτού ως «κυρίου» ή «κατόχου» των εν λόγω υποστατικών, κατονομάζοντας τα υποστατικά αναφορικά προς τα οποία δίδεται η ειδοποίηση, χωρίς περαιτέρω όνομα ή περιγραφή.