4.-(1) Ο παρών Νόμος θεσπίζει κανόνες διά των οποίων γίνεται διάκριση μεταξύ των ακόλουθων κατηγοριών παρόχων υπηρεσιών πληρωμών:
(α) Πιστωτικά ιδρύματα, όπως ορίζονται στο Άρθρο 4, παράγραφος 1, σημείο 1) του Κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013, περιλαμβανομένων των υποκαταστημάτων τους, όπως ορίζονται στο Άρθρο 4, παράγραφος 1, σημείο 17) του εν λόγω κανονισμού, όταν τα εν λόγω υποκαταστήματα βρίσκονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε η έδρα τους βρίσκεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε, σύμφωνα με το Άρθρο 47 της Οδηγίας 2013/36/ΕΕ και σύμφωνα με το άρθρο 10Ζ του περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμου, βρίσκονται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης∙
(β) ιδρύματα ηλεκτρονικού χρήματος όπως ορίζονται στο άρθρο 2 του περί Ηλεκτρονικού Χρήματος Νόμου, περιλαμβανομένων των υποκαταστημάτων των ιδρυμάτων ηλεκτρονικού χρήματος που έχουν συσταθεί σε τρίτη χώρα η οποία έχει συνάψει συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά το Άρθρο 8, παράγραφος 3 της Οδηγίας 2009/110/ΕΚ και τα οποία έχουν αδειοδοτηθεί σύμφωνα με το άρθρο 5(2)(α) του περί Ηλεκτρονικού Χρήματος Νόμου να διατηρούν υποκαταστήματα στη Δημοκρατία, και μόνο στον βαθμό που οι υπηρεσίες πληρωμών τις οποίες προσφέρουν τα εν λόγω υποκαταστήματα συνδέονται με την έκδοση ηλεκτρονικού χρήματος∙
(γ)ιδρύματα ταχυδρομικών επιταγών τα οποία εξουσιοδοτούνται να παρέχουν υπηρεσίες πληρωμών βάσει του δικαίου κράτους μέλους·
(δ) ιδρύματα πληρωμών·
(ε) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες, όταν δεν ενεργούν υπό την ιδιότητά τους ως νομισματικών ή άλλων δημόσιων αρχών·
(στ) τα κράτη μέλη ή οι περιφερειακές ή τοπικές αρχές τους, όταν δεν ενεργούν υπό την ιδιότητά τους ως δημόσιων αρχών.
(2) Ο παρών Νόμος θεσπίζει κανόνες που αφορούν-
(α) Τη διαφάνεια των όρων και τις απαιτήσεις ενημέρωσης σχετικά με τις υπηρεσίες πληρωμών∙
(β) τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που αντιστοιχούν τόσο στους χρήστες υπηρεσιών πληρωμών όσο και στους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών πληρωμών ως τακτική απασχόληση ή επιχειρηματική δραστηριότητα.