6. (1) Σε περίπτωση που χρήστης ή ουσιοεξαρτημένος κατηγορείται ενώπιον Δικαστηρίου ή έχει καταδικασθεί από Δικαστήριο για οποιοδήποτε αδίκημα, με εξαίρεση αδίκημα που συνιστά κακούργημα και το αδίκημα της κατοχής με σκοπό την προμήθεια, όπως αυτό καθορίζεται στο εδάφιο (3) του άρθρου 6 του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου, το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει διάταγμα θεραπείας με το οποίο να εξουσιοδοτεί την παραπομπή του σε Κέντρο Θεραπείας.
(2) Το Δικαστήριο, κατά την έκδοση του διατάγματος θεραπείας, δύναται να θέσει τέτοιους όρους και να δώσει τέτοιες οδηγίες που κατά την κρίση του είναι αναγκαίες για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του και για την επίτευξη των σκοπών για τους οποίους εκδίδεται.
(3) Για την εφαρμογή διατάγματος θεραπείας ο χρήστης ή ουσιοεξαρτημένος καταδικασθείς ή κατηγορούμενος οφείλει να-
(α) Παρουσιαστεί στο Κέντρο Θεραπείας το οποίο καθόρισε το Δικαστήριο εντός σαρανταοκτώ ωρών (48) ωρών από την έκδοση του διατάγματος θεραπείας,
(β) να έχει αποδεχθεί ότι θα τηρεί πιστά το περιεχόμενο του θεραπευτικού συμβολαίου,
(γ) συμμορφώνεται με τις συστάσεις του Κέντρου Θεραπείας που αφορούν τη θεραπεία του.
(4) Η θεραπεία διαρκεί κατ’ ελάχιστον τρεις (3) μήνες και δυνατό να παρατείνεται από το Δικαστήριο ανά τρίμηνο, με βάση την τριμηνιαία έκθεση, αλλά δεν υπερβαίνει συνολικά τους είκοσι τέσσερις (24) μήνες.