231. (1) Για τους σκοπούς του παρόντος Τμήματος, κοινοτική συνασφάλιση συντρέχει στην περίπτωση που καλύπτεται ένας ή περισσότεροι κίνδυνοι που καθορίζονται στους κλάδους 3 μέχρι 16 του Μέρους Α του Πρώτου Παραρτήματος του παρόντος Νόμου και που πληρούν τις πιο κάτω προϋποθέσεις:
(α) Ο κίνδυνος που καλύπτεται πρέπει να υπάγεται στην έννοια του μεγάλου κινδύνου·
(β) ο κίνδυνος καλύπτεται, διά κοινής συμβάσεως, με συνολικό ασφάλιστρο και για την ίδια διάρκεια από πολλές ασφαλιστικές επιχειρήσεις ως "συνασφαλιστές", χωρίς να υπάρχει αλληλέγγυα υποχρέωση μεταξύ τους, από τις οποίες μία είναι η κύρια ασφαλιστική επιχείρηση·
(γ) ο κίνδυνος αυτός ευρίσκεται στο εσωτερικό της Ένωσης·
(δ) για την εγγύηση του κινδύνου, η κύρια ασφαλιστική επιχείρηση θεωρείται ως η ασφαλιστική επιχείρηση που θα κάλυπτε ολόκληρο τον κίνδυνο·
(ε) ένας τουλάχιστον από τους συνασφαλιστές συμμετέχει στη σύμβαση από εταιρική έδρα ή υποκατάστημα που ευρίσκονται σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο της κύριας ασφαλιστικής επιχείρησης·
(στ) η κύρια ασφαλιστική επιχείρηση αναλαμβάνει πλήρως τον ρόλο που της ανατίθεται στην πρακτική της συνασφάλισης, και ιδίως προσδιορίζει τους όρους ασφάλισης και το ύψος των ασφαλίστρων.
(2) Οι διατάξεις των άρθρων 161 μέχρι 165 του παρόντος Νόμου εφαρμόζονται μόνο στην κύρια ασφαλιστική επιχείρηση εφόσον αυτή έχει την έδρα της στη Δημοκρατία.
(3) Πράξεις συνασφάλισης που δεν πληρούν τους όρους που αναφέρονται στις παραγράφους (α) έως (ε) συνεχίζουν να υπόκεινται στις ισχύουσες εθνικές νομοθεσίες των κρατών μελών, στις οποίες αφορούν, με εξαίρεση τις αντίστοιχες διατάξεις των εν λόγω νομοθεσιών με αυτές του παρόντος Τμήματος.