6. (1) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου, αρμόδιο δικαστήριο στο οποίο παρέχεται με τον παρόντα Νόμο δικαιοδοσία να εξετάσει και αποφασίσει σε αγωγή δυνάμει των άρθρων 4 και 5 για παραβίαση του δικαιώματος σε διάγνωση αστικών δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων σε εύλογο χρόνο σε υποθέσεις που περατώθηκαν με έκδοση τελεσίδικης δικαστικής απόφασης είναι -
(α) Σε σχέση με υποθέσεις επαρχιακού δικαστηρίου, ο διοικητικός Πρόεδρος οποιουδήποτε επαρχιακού δικαστηρίου ο οποίος ενόσω εκκρεμούσε η υπόθεση στην οποία σύμφωνα με την αγωγή παραβιάστηκε το δικαίωμα του ενάγοντα σε διάγνωση αστικών του δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων σε εύλογο χρόνο δεν ασκούσε τα καθήκοντά του στο δικαστήριο στο οποίο εκκρεμούσε η υπόθεση και δεν είχε συμμετοχή σε οποιοδήποτε στάδιο στην εξέτασή της, ή σε περίπτωση που δεν υπάρχει διοικητικός Πρόεδρος που να μην ασκούσε τα καθήκοντά του στο δικαστήριο στο οποίο εκκρεμούσε η υπόθεση και να μην είχε συμμετοχή σε οποιοδήποτε στάδιο στην εξέταση της, ο αμέσως αρχαιότερος Πρόεδρος επαρχιακού δικαστηρίου ή άλλος δικαστής που ικανοποιεί τα πιο πάνω, ως ήθελε ορίσει για την περίπτωση το Ανώτατο Δικαστήριο,
(β)σε σχέση με υποθέσεις Εφετείου, Δικαστής ή Δικαστές, ως ήθελε ορίσει για την περίπτωση το Ανώτατο Δικαστήριο∙
(γ)σε σχέση με υποθέσεις Ανωτάτου Δικαστηρίου, Δικαστής ή Δικαστές, ως ήθελε ορίσει για την περίπτωση το Ανώτατο Δικαστήριο∙ και
(δ)σε σχέση με υποθέσεις Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, Δικαστής ή Δικαστές, ως ήθελε ορίσει για την περίπτωση το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο.
(2) Απόφαση του αρμόδιου, σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων (β), (γ) και (δ) του εδαφίου (1), δικαστηρίου, είναι τελεσίδικη και δεν υπόκειται σε έφεση.