ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙI
Κριτήρια αναφερόμενα στο άρθρο 2
Η σημασία οποιασδήποτε ζημιάς η οποία έχει δυσμενείς συνέπειες για την επίτευξη ή τη συντήρηση της ευνοϊκής κατάστασης διατήρησης οικοτόπων ή ειδών πρέπει να εκτιμάται σε σχέση με την κατάσταση διατήρησης κατά τη στιγμή που επήλθε η ζημιά, τις υπηρεσίες που παρέχουν και την ικανότητά τους για φυσική αναγέννηση. Οι σημαντικά δυσμενείς μεταβολές σε σχέση με την αρχική κατάσταση θα πρέπει να καθορίζονται με βάση μετρήσιμα δεδομένα, όπως:
-αριθμός ατόμων, πυκνότητά τους ή καλυπτόμενη περιοχή,
-ρόλος των συγκεκριμένων ατόμων ή της περιοχής που επηρεάστηκε σε σχέση με τη διατήρηση του είδους ή του οικότοπου και τη σπανιότητα του είδους ή του οικοτόπου (όπως εκτιμάται σε τοπικό, περιφερειακό και ανώτερο επίπεδο, περιλαμβανομένου του Κοινοτικού),
-ικανότητα πολλαπλασιασμού του είδους (σύμφωνα με τις τάσεις εξέλιξης του συγκεκριμένου είδους ή πληθυσμού), η βιωσιμότητά του ή η ικανότητα του οικότοπου για φυσική αναγέννηση (σύμφωνα με τις τάσεις εξέλιξης του χαρακτηριστικού του είδους ή των πληθυσμών του),
-ικανότητα σύντομης ανάκαμψης του είδους ή του οικότοπου μετά τη ζημιά, χωρίς άλλη παρέμβαση πέραν ενισχυμένων μέτρων προστασίας, σε κατάσταση η οποία θα οδηγήσει, αποκλειστικά λόγω της εξέλιξης του είδους ή του οικότοπου, σε κατάσταση που θεωρείται ως ισοδύναμη ή ανώτερη της αρχικής.
Ζημιά με αποδεδειγμένη επίπτωση στην ανθρώπινη υγεία πρέπει να χαρακτηρίζεται ως σημαντική.
Οι ακόλουθες ζημιές δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται ως σημαντικές:
-αρνητικές διακυμάνσεις χαμηλότερες από τις φυσικές διακυμάνσεις που θεωρούνται κανονικές για το συγκεκριμένο οικότοπο ή είδος,
-αρνητικές διακυμάνσεις οφειλόμενες σε φυσικά αίτια ή σε παρέμβαση σχετική με τη συνήθη διαχείριση των τοποθεσιών, όπως ορίζεται στα μητρώα οικοτόπων ή τα έγγραφα στόχων ή όπως διεξαγόταν προηγουμένως από τους ιδιοκτήτες ή τους φορείς εκμετάλλευσης,
-ζημιά ειδών ή οικοτόπων που είναι βέβαιο ότι θα ανακάμψουν, σύντομα και χωρίς παρέμβαση, είτε στην αρχική κατάσταση είτε σε κατάσταση η οποία θα οδηγήσει, αποκλειστικά λόγω της εξέλιξης του είδους ή του οικότοπου, σε κατάσταση που θεωρείται ως ισοδύναμη ή ανώτερη της αρχικής.