Ο περί Ρύθμισης της Ενεργειακής Απόδοσης των Κτιρίων Νόμος του 2006 (142(I)/2006)

Παράρτημα ΙV

Κοινό γενικό πλαίσιο για τον υπολογισμό της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων

[άρθρο 2(1) και 14(1)]

Α. 1. Η ενεργειακή απόδοση ενός κτιρίου προσδιορίζεται βάσει της υπολογιζόμενης ή της πραγματικής χρήσης ενέργειας και αντικατοπτρίζει τη συνήθη ενέργεια που καταναλώνει το κτίριο για θέρμανση χώρου, ψύξη χώρου, ζεστό νερό για οικιακή χρήση, εξαερισμό, ενσωματωμένη εγκατάσταση φωτισμού και άλλα τεχνικά συστήματα του κτιρίου.

Η ενεργειακή απόδοση κτιρίου εκφράζεται με αριθμητικό δείκτη χρήσης πρωτογενούς ενέργειας σε kWh/(m².y), με σκοπό τόσο την πιστοποίηση της ενεργειακής απόδοσης όσο και τη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις ελάχιστης ενεργειακής απόδοσης, η δε μεθοδολογία που εφαρμόζεται για τον προσδιορισμό της ενεργειακής απόδοσης κτιρίου είναι διαφανής και ανοικτή στην καινοτομία.

Η αρμόδια αρχή περιγράφει τη μεθοδολογία υπολογισμού ενεργειακής απόδοσης κτιρίου σύμφωνα με τα εθνικά παραρτήματα των γενικών προτύπων, ήτοι ISO 52000-1, 52003-1, 52010-1, 52016-1, και 52018-1, που έχουν εκπονηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τυποποίησης (CEN), στο πλαίσιο  της  εντολής  M/480, η  δε  παρούσα  διάταξη  δεν  συνιστά  νομική κωδικοποίηση των εν λόγω προτύπων.

2. Οι ενεργειακές ανάγκες για θέρμανση χώρου, ψύξη χώρου, ζεστό νερό οικιακής χρήσης, φωτισμό, εξαερισμό και άλλα τεχνικά συστήματα του κτιρίου υπολογίζονται με τρόπο, ώστε να διασφαλίζονται τα βέλτιστα επίπεδα υγιεινής, ποιότητας του αέρα εσωτερικού χώρου και άνεσης.

Ο υπολογισμός της πρωτογενούς ενέργειας βασίζεται σε συντελεστές πρωτογενούς ενέργειας ή συντελεστές στάθμισης ανά φορέα ενέργειας, οιοποίοι μπορούν να βασίζονται στους εθνικούς, περιφερειακούς ή τοπικούς ετήσιους, και πιθανόν επίσης  εποχιακούς ή μηνιαίους, σταθμισμένους μέσους όρους ή σε πιο συγκεκριμένες πληροφορίες που διατίθενται για μεμονωμένα αστικά συστήματα.

Οι συντελεστές πρωτογενούς ενέργειας ή οι συντελεστές στάθμισης καθορίζονται από την αρμόδια αρχή και, κατά την εφαρμογή αυτών για τον υπολογισμό της ενεργειακής απόδοσης, πρέπει να διασφαλίζεται ότι χρησιμοποιείται η βέλτιστη ενεργειακή απόδοση του κελύφους του κτιρίου.

Κατά τον καθορισμό των συντελεστών πρωτογενούς ενέργειας με σκοπό τον υπολογισμό της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων, δύναται να συνυπολογίζεται η ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές που προσφέρει ο φορέας ενέργειας και την ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές που παράγεται και χρησιμοποιείται επί τόπου, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό εφαρμόζεται αδιακρίτως.

3. Η μεθοδολογία καθορίζεται λαμβανομένων υπόψη τουλάχιστον των ακόλουθων παραγόντων:

(α) τα ακόλουθα πραγματικά θερμικά χαρακτηριστικά του κτιρίου (συμπεριλαμβανομένων των εσωτερικών χωρισμάτων του):

(i) θερμοχωρητικότητα·

(ii) μόνωση·

(iii) παθητική θέρμανση·

(iv) στοιχεία ψύξης· και

(v) θερμικές γέφυρες·

(β) εγκατάσταση θέρμανσης και παροχή ζεστού νερού, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών των μονώσεών τους·

(γ) εγκαταστάσεις κλιματισμού·

(δ) φυσικό και μηχανικό αερισμό , που μπορεί να περιλαμβάνει και την αεροστεγανότητα·

(ε) ενσωματωμένη εγκατάσταση φωτισμού (κυρίως στον τομέα που δεν αφορά την κατοικία)·

(στ) σχεδιασμό, θέση και προσανατολισμό του κτιρίου, περιλαμβανομένων των εξωτερικών κλιματικών συνθηκών·

(ζ) παθητικά ηλιακά συστήματα και ηλιακή προστασία·

(η) κλιματικές συνθήκες εσωτερικού χώρου στις οποίες περιλαμβάνονται οι επιδιωκόμενες συνθήκες εσωτερικού κλίματος.

(θ) εσωτερικά φορτία.

4.  Λαμβάνεται υπόψη η θετική επίδραση των κατωτέρω:

(α) τοπικές συνθήκες έκθεσης στον ήλιο, ενεργητικά ηλιακά συστήματα και άλλα συστήματα θέρμανσης και ηλεκτρισμού βασιζόμενα σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας·

(β) ηλεκτρική ενέργεια παραγόμενη με συμπαραγωγή·

(γ) συστήματα τηλεθέρμανσης και τηλεψύξης σε κλίμακα περιοχής ή οικοδομικού τετραγώνου·

(δ) φυσικός φωτισμός.

5. Για τον σκοπό αυτού του υπολογισμού, τα κτίρια κατατάσσονται στις ακόλουθες κατηγορίες:

(α) μονοκατοικίες διαφόρων τύπων·

(β) συγκροτήματα διαμερισμάτων·

(γ) γραφεία·

(δ) εκπαιδευτικά κτίρια·

(ε) νοσοκομεία·

(στ) ξενοδοχεία και εστιατόρια·

(ζ) αθλητικές εγκαταστάσεις·

(η) κτίρια υπηρεσιών χονδρικού και λιανικού εμπορίου·

(θ) άλλα είδη κτιρίων που καταναλώνουν ενέργεια.

(6) Η ενεργειακή απόδοση ενός κτιρίου δύναται να εκφράζεται με τον καθορισμό πρόσθετων αριθμητικών δεικτών συνολικής χρήσης πρωτογενούς ενέργειας και εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου που παράγονται σε kgCO₂ eq/(m².y).

Β. Οι λεπτομέρειες εφαρμογής του πλαισίου συγκριτικής μεθοδολογίας για τον καθορισμό των βέλτιστων από πλευράς κόστους, επιπέδων των απαιτήσεων ενεργειακής απόδοσης όσον αφορά τα κτίρια και τα στοιχεία κτιρίων, καθορίζεται στο Παράρτημα Ι του Κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 244/2012.