27. (1) Γάμος δύναται να λυθεί με δικαστική απόφαση, που απαγγέλλεται:
(α) καθόσον αφορά γάμο που τελείται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, και πολιτικό γάμο μέσα στην έννοια της παραγράφου (β) του εδαφίου (1) του άρθρου 17, από Οικογενειακό Δικαστήριο σε αγωγή διαζυγίου που καταχωρείται στο εν λόγω Δικαστήριο·
(β) καθ’ όσον αφορά πολιτικό γάμο, για τη λύση του οποίου έχει δικαιοδοσία οικογενειακό δικαστήριο που καθιδρύεται δυνάμει των περί Οικογενειακών Δικαστηρίων (Θρησκευτικές Ομάδες) Νόμων του 1994 έως 1998, από το εν λόγω οικογενειακό δικαστήριο σε αγωγή διαζυγίου που εγείρεται σ’ αυτό.
(2) Οι αναφερόμενοι στο εδάφιο (1) γάμοι δύνανται να λυθούν με αγωγή διαζυγίου εκατέρου των συζύγων, όταν οι μεταξύ των συζύγων σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά για λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων, ώστε βάσιμα να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης, ή, καθ’ όσον αφορά τους ανήκοντες στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, και για οποιοδήποτε άλλο λόγο που επιτρέπεται δυνάμει της παραγράφου 2Β του Άρθρου 111 του Συντάγματος:
Νοείται ότι, καθ’ όσον αφορά γάμο που εμπίπτει στις διατάξεις της παραγράφου (β) του εδαφίου (1), αυτός δύναται να λυθεί και για οποιοδήποτε άλλο λόγο που προβλέπεται στους περί Οικογενειακών Δικαστηρίων (Θρησκευτικές Ομάδες) Νόμους του 1994 έως 1998.
(3) Για τους σκοπούς του εδαφίου (2):
(α) εκτός αν ο εναγόμενος αποδείξει το αντίθετο, τεκμαίρεται ότι οι σχέσεις μεταξύ των συζύγων έχουν κλονισθεί και ότι είναι αφόρητη για τον ενάγοντα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης για λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγόμενου όπως απαιτεί το εδάφιο, σε περίπτωση διγαμίας ή μοιχείας ή εγκατάλειψης του ενάγοντα, ή επιβουλής της ζωής του από τον εναγόμενο·
(β) ο κλονισμός των σχέσεων μεταξύ των συζύγων κατά τα διαλαμβανόμενα στο παρόν εδάφιο τεκμαίρεται αμάχητα, εφόσον οι σύζυγοι βρίσκονται σε διάσταση επί τέσσερα τουλάχιστον χρόνια, και το διαζύγιο δύναται να εκδοθεί έστω και αν ο λόγος του κλονισμού αφορά το πρόσωπο του ενάγοντα. Η συμπλήρωση του χρόνου διάστασης δεν εμποδίζεται από μικρές διακοπές που έγιναν ως προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεών των και οι οποίες δεν υπερβαίνουν τους έξι μήνες.
(4) Εκτός αν για ορισμένους γάμους προνοούνται σε άλλους νόμους άλλοι λόγοι για τη λύση τους, γάμος δύναται να λυθεί με διαζύγιο για τους πιο κάτω λόγους:
(α) αλλαγής φύλου του εναγόμενου, ή εγκατάλειψης του ενάγοντα ή επιβουλής της ζωής του από τον εναγόμενο·
(β) τεκμαίρεται αμάχητα ότι οι σχέσεις μεταξύ των συζύγων έχουν κλονισθεί και ότι είναι αφόρητη για τον ενάγοντα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης για λόγο που αφορά το πρόσωπο και των δύο συζύγων όπως απαιτεί το εδάφιο (2), εφόσον οι σύζυγοι βρίσκονται σε διάσταση επί τέσσερα τουλάχιστον χρόνια. Η συμπλήρωση του χρόνου διάστασης δεν εμποδίζεται από μικρές διακοπές που έγιναν ως προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων ανάμεσα στους συζύγους και οι οποίες στο σύνολό τους δεν υπερβαίνουν τους έξι μήνες.
(5) Ο θάνατος του ενός των συζύγων επιφέρει λύση του γάμου.