Αδικήματα και ποινές

6.—(1) Τηρουμένων των διατάξεων οποιουδήποτε άλλου νόμου αναφορικά με θέματα ποινικής ευθύνης προσώπων που κατέχουν ή ασκούν οποιοδήποτε αξίωμα, κάθε πρόσωπο το οποίο αρνείται, παραλείπει ή αμελεί να καταβάλει έκτακτη εισφορά, την οποία υποχρεούται να καταβάλει δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, είναι ένοχο αδικήματος και υπόκειται σε περίπτωση καταδίκης, σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις πεντακόσιες λίρες, σε περίπτωση δε δεύτερης ή κατ' επανάληψη καταδίκης αυτού για το ίδιο αδίκημα, σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις εξακόσιες λίρες ή σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες ή και στις δύο αυτές ποινές.

(2) Σε περίπτωση καταδίκης οποιουδήποτε προσώπου για το ότι αρνήθηκε ή παρέλειψε ή αμέλησε να καταβάλει έκτακτη εισφορά, αυτό, επιπρόσθετα από οποιαδήποτε άλλη ποινή στην οποία υπόκειται, υποχρεούται όπως καταβάλει ποσό ίσο προς το ποσό το οποίο αρνήθηκε ή παρέλειψε ή αμέλησε να καταβάλει, καθώς και επί πλέον ποσό που δεν υπερβαίνει το πενήντα τοις εκατόν του εν λόγω ποσού, σε περίπτωση δε δεύτερης ή κατ' επανάληψη καταδίκης αυτού, ποσό που δεν υπερβαίνει το εκατόν τοις εκατόν του ποσού αυτού, όπως το Δικαστήριο ήθελε διατάξει.

(3) Οποιοδήποτε πρόσωπο παραβαίνει ή παραλείπει να συμμορφωθεί προς οποιαδήποτε διάταξη του παρόντος Νόμου και για τέτοια παράβαση ή παράλειψη συμμόρφωσης δεν προνοείται άλλη ποινή, υπόκειται για κάθε αδίκημα που διαπράχθηκε έτσι σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις πεντακόσιες λίρες.

(4) Όταν αποδεικνύεται ότι αδίκημα που διαπράχθηκε από νομικό πρόσωπο, κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος Νόμου και των Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει αυτού, διαπράχθηκε με τη συναίνεση ή συνενοχή ή αμέλεια διευθυντή, συμβούλου, γραμματέα ή άλλου αξιωματούχου του νομικού προσώπου ή οποιουδήποτε προσώπου το οποίο ενεργεί με τέτοια ιδιότητα, τόσο αυτός όσο και το νομικό πρόσωπο είναι ένοχοι του αδικήματος αυτού και υπόκεινται, σε περίπτωση καταδίκης του στις ποινές που προβλέπονται σε κάθε περίπτωση.

(5) Τίποτε από όσα διαλαμβάνονται στο παρόν άρθρο δε δύναται να ερμηνευθεί ότι παρεμποδίζει τη Δημοκρατία να διεκδικεί, με πολιτική αγωγή οποιοδήποτε ποσό οφείλεται σ' αυτή.