39.-(1) Όταν, σύμφωνα με τη σύμβαση πώλησης, ο πωλητής είναι εξουσιοδοτημένος ή έχει υποχρέωση να αποστείλει τα αγαθά στον αγοραστή, τότε παράδοση των αγαθών σε μεταφορέα είτε αυτός κατονομάστηκε από τον αγοραστή είτε όχι, για το σκοπό διαβίβασης τους στον αγοραστή ή παράδοση τους στον υπεύθυνο αποβάθρας για ασφαλή φύλαξη, θεωρείται εκ πρώτης όψεως παράδοση των αγαθών προς τον αγοραστή.
(2) Εκτός αν εξουσιοδοτηθεί διαφορετικά από τον αγοραστή, ο πωλητής οφείλει να συνάψει με το μεταφορέα ή τον υπεύθυνο αποβάθρας για λογαριασμό του αγοραστή οποιαδήποτε εύλογη σύμβαση, έχοντας υπόψη τη φύση των αγαθών και τις άλλες περιστάσεις της υπόθεσης. Αν ο πωλητής παραλείψει να ενεργήσει με αυτό τον τρόπο και τα αγαθά απωλεσθούν ή υποστούν βλάβη κατά τη μεταφορά ή την φύλαξη τους από τον υπεύθυνο αποβάθρας, ο αγοραστής δύναται να αρνηθεί να θεωρήσει την παράδοση των αγαθών στο μεταφορέα ή τον υπεύθυνο αποβάθρας παράδοση στον ίδιο ή δύναται να καταστήσει τον πωλητή υπεύθυνο για αποζημίωση.
(3) Εκτός αν συμφωνήθηκε διαφορετικά, όταν αγαθά αποστέλλονται από τον πωλητή στον αγοραστή με δρομολόγιο που συνεπάγεται θαλάσσια μεταφορά, κάτω από περιστάσεις που καθιστούν συνηθισμένη την ασφάλιση τους, τότε ο πωλητής οφείλει να δώσει τέτοια ειδοποίηση στον αγοραστή, ώστε να δυνηθεί αυτός να τα ασφαλίσει κατά τη διάρκεια της θαλάσσιας μεταφοράς τους και, αν ο πωλητής παραλείψει να δώσει τέτοια ειδοποίηση, τότε ο κίνδυνος των μεταφερόμενων αγαθών βαρύνει τον πωλητή κατά τη διάρκεια της θαλάσσιας αυτής μεταφοράς.