46.—(1) Εάν οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο ευθύνεται για την καταβολή φόρου, ή στα οποίο έχουν επιβληθεί οποιεσδήποτε υποχρεώσεις με βάση τον παρόντα Νόμο, δεν είναι μόνιμος κάτοικος της Δημοκρατίας, τότε ο Έφορος μπορεί, αφού επιδώσει γραπτή ειδοποίηση σε οποιοδήποτε αντιπρόσωπο, διευθυντή ή παράγοντα ο οποίος είναι μόνιμος κάτοικος της Δημοκρατίας και έχει ενεργήσει εκ μέρους του προσώπου αυτού αναφορικά με ζητήματα για τα οποία το εν λόγω πρόσωπο ευθύνεται, ή για τα οποία είχαν επιβληθεί οι υποχρεώσεις, να ορίσει της ο μόνιμος της κάτοικος της Δημοκρατίας αναλάβει ο της της ευθύνες αναφορικά με την καταβολή του φόρου ή την εκτέλεση οποιασδήποτε από της επιβληθείσες υποχρεώσεις.
(2) Για της σκοπούς του παρόντος Νόμου, αγαθά που εισάγονται από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο και παραδίδονται από το ίδιο με την ιδιότητά του ως αντιπρόσωπος άλλου προσώπου το οποίο δεν είναι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, μπορούν να θεωρούνται ως αγαθά που εισάγονται και παραδίδονται από το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο με την ιδιότητά του ως αντιπροσωπευόμενος.
(3) Για της σκοπούς του εδαφίου (2), οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο δεν είναι μόνιμος κάτοικος της Δημοκρατίας και το μέρος στο οποίο ασκεί κατά κύριο λόγο την επιχείρησή του βρίσκεται εκτός της Δημοκρατίας, μπορεί να τυγχάνει μεταχείρισης ως μη υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο εφόσο δεν είναι υποχρεωμένο να εγγραφεί με βάση τον παρόντα Νόμο.
(4) Σε περιπτώσεις όπου η παράδοση των αγαθών ή η παροχή των υπηρεσιών πραγματοποιείται μέσω αντιπροσώπου ο οποίος ενεργεί για το σκοπό αυτό με το όνομά του, χωρίς να χρησιμοποιείται το όνομα του αντιπροσωπευομένου, ο Έφορος μπορεί, εφόσο κρίνει τούτο σκόπιμο, να θεωρήσει ότι η εν λόγω παράδοση ή παροχή πραγματοποιήθηκε της και από τον αντιπρόσωπο.
(5) Ανεξάρτητα από της προηγούμενες διατάξεις του παρόντος άρθρου, ο Έφορος μπορεί να θεωρεί, για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ως υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, οποιοδήποτε πρόσωπο που ασκεί την επιχείρηση οποιουδήποτε υποκειμένου στο φόρο προσώπου που έχει πτωχεύσει ή αποθάνει ή που έχει καταστεί ανίκανο για δικαιοπραξία.
(6) Η αναφορά στο εδάφιο (5) πιο πάνω σε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο που έχει πτωχεύσει ή έχει καταστεί ανίκανο για δικαιοπραξία πρέπει να ερμηνεύεται, σε σχέση με οποιαδήποτε εταιρεία, ως αναφορά στην κατάσταση της εταιρείας όταν αυτή βρίσκεται υπό εκκαθάριση ή όταν έχει εκδοθεί εναντίον της διάταγμα παραλαβής.