22.-(1) Εγγεγραμμένη εταιρεία, έχουσα μεταξύ των σκοπών της την διάθεσιν οιουδήποτε προϊόντος, παραγομένου ή προερχομένου εκ της εργασίας ή της απασχολήσεως των μελών της, είτε τούτο είναι προϊόν της γεωργίας, κτηνοτροφίας, δασοκομίας, αλιείας, χειροτεχνίας ή άλλως πως, δύναται να προβλέψη διά των ειδικών αυτής κανονισμών ή διά συμβάσεως μετά των μελών της, όπως:
(α) Παν μέλος αυτής, το οποίον παράγει οιονδήποτε τοιούτο προϊόν, θα διαθέτη ολόκληρον ή οιανδήποτε καθωρισμένην ποσότητα, αναλογίαν ή είδος τούτου εις την εταιρείαν ή μέσω αυτής·και
(β) παν μέλος, το οποίον ήθελεν αποδειχθή ή ευρεθή, κατά τοιούτον τρόπον ως, ήθελε καθορισθή εις τους Θεσμούς, ως ένοχον παραβάσεως των ειδικών κανονισμών ή της συμβάσεως, θα καταβάλλη εις την εταιρείαν υπό μορφήν εκκαθαρισμένων αποζημιώσεων ποσόν υπολογιζόμενον ή εξευρισκόμενον κατά τοιούτον τρόπον ως ήθελε καθορισθή εις τους Θεσμούς.
(2) Από της παραδόσεως εις την αποθήκην της εγγεγραμμένης εταιρείας οιωνδήποτε εκ των εν τω εδαφίω (1) αναφερομένων ειδών, επί τω τέλει διαθέσεως των είτε εις την εταιρείαν είτε μέσω αυτής, ουδείς πιστωτής του μέλους, το οποίον παρέδωσε τα είδη, θα έχη εξουσίαν να κατάσχη ή επιβαρύνη οιαδήποτε των τοιούτων ειδών ή το προϊόν πωλήσεως των ειδών, το οποίον παραμένει εις χείρας της εταιρείας, μέχρις ότου εξοφληθή παν χρέος του τοιούτου μέλους προς την εταιρείαν.
(3) Ουδεμία σύμβασις καταρτισθείσα δυνάμει των διατάξεων του παρόντος άρθρου θα προσβάλληται ενώπιον οιουδήποτε Δικαστηρίου διά μόνον τον λόγον ότι αποτελεί σύμβασιν περιοριστικήν του εμπορίου.