5.-(1) Το Ανώτατον Δικαστήριον δύναται να εκδίδη διαδικαστικόν κανονισμόν και να δίδη τοιαύτας οδηγίας, οίας ήθελε θεωρήσει καταλλήλους, προς τον σκοπόν εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος Νόμου.
(2) Άνευ επηρεασμού της γενικότητος της προειρημένης εξουσίας, ο τοιούτος διαδικαστικός κανονισμός δύναται να καθορίση ή προβλέψη-
(α) παν ό,τι απαιτείται όπως καθορισθή διά του παρόντος Νόμου·
(β) την τακτικήν και διαδικασίαν του Δικαστηρίου·
(γ) τα δικαιώματα τα οποία είναι πληρωτέα εν σχέσει προς παν ζήτημα ή πράγμα τελούμενον δυνάμει του παρόντος Νόμου·
(δ) δι’ έφεσιν εντός τακτής προθεσμίας εξ οιασδήποτε αποφάσεως του Δικαστηρίου.
(3) Οιονδήποτε πρόσωπον το οποίον διαφωνεί με οιανδήποτε απόφασιν ληφθείσαν υπό του Δικαστηρίου δύναται, εντός δεκατεσσάρων ημερών από της τοιαύτης αποφάσεως, όπως υποβάλη έφεσιν εις το Ανώτατον Δικαστήριον.