14. Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Νόμου ουδέν πρόσωπον καταδικασθέν δι’ οιονδήποτε εκ των ακολούθων αδικημάτων, ήτοι-
(α) ανθρωποκτονίαν~
(β) βιασμόν~
(γ) απαγωγήν~
(δ) εμπρησμόν~
(ε) εσχάτην προδοσίαν~
(στ) ληστείαν~
(ζ) οχλαγωγίαν~
(η) στάσιν~
(θ) συμμετοχήν εις παράνομον οργάνωσιν~
(ι) φόνον εκ προμελέτης ή απόπειραν φόνου~
(ια) οιονδήποτε αδίκημα δυνάμει του εδαφίου (2) του άρθρου 3, του εδαφίου (2) του άρθρου 4, ή του εδαφίου (6) του άρθρου 8 του παρόντος Νόμου, και
(ιβ) οιονδήποτε έτερον αδίκημα κηρυχθέν υπό του Υπουργικού Συμβουλίου ως αδίκημα διά τους σκοπούς του παρόντος άρθρου,
δύναται να έχη υπό την κατοχήν, φύλαξιν ή έλεγχον αυτού ή να μεταφέρη ή χρησιμοποιή οιονδήποτε πυροβόλον όπλον, του πιστοποιητικού εγγραφής και της αδείας κατοχής ακυρουμένων αυτομάτως, οιονδήποτε δε πυροβόλον όπλον ανήκον εις πρόσωπον καταδικασθέν δι’ οιονδήποτε εκ των ως άνω αδικημάτων υπόκειται εις δήμευσιν.
Νοείται ότι το πρόσωπο που καταδικάζεται για οποιοδήποτε από τα πιο πάνω αδικήματα δύναται ύστερα από παρέλευση δέκα χρόνων από την ημερομηνία καταδίκης του και επτά χρόνων από την ημερομηνία της αποφυλάκισης του, αν καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης, να υποβάλει αίτηση, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου, για την εξασφάλιση άδειας για την ανάκτηση της κατοχής, της φύλαξης ή του ελέγχου πυροβόλου όπλου ή για τη μεταφορά ή τη χρησιμοποίηση του.