Διαχείριση σε πτώχευση περιουσίας προσώπου που πέθανε αφερέγγυο

107.-(1) Πιστωτής αποθανόντα πτωχεύσαντα του οποίου το χρέος θα ήταν επαρκές να στηρίξει αίτηση πτώχευσης εναντίον τέτοιου πτωχεύσαντα αν αυτός ζούσε, δύναται να υποβάλει στο Δικαστήριο αίτηση κατά τον καθορισμένο τύπο και να ζητά διάταγμα για τη διαχείριση της περιουσίας του αποθανόντα πτωχεύσαντα σύμφωνα με τον περί Πτώχευσης Νόμο.

(2) Με την επίδοση της καθορισμένης ειδοποίησης στον εκτελεστή του αποθανόντα πτωχεύσαντα ή, αν δεν υπάρχει εκτελεστής, στο διαχειριστή της περιουσίας του, το Δικαστήριο δύναται, κατά τον καθορισμένο τρόπο, και με την απόδειξη του χρέους που οφείλεται στον αιτητή, εκτός αν το Δικαστήριο ικανοποιείται ότι υπάρχει εύλογη πιθανότητα ότι η περιουσία θα είναι επαρκής για την πληρωμή των χρεών που οφείλονται από τον αποθανόντα, να εκδώσει διάταγμα για τη διαχείριση σε πτώχευση της περιουσίας του αποθανόντα πτωχεύσαντα, ή δύναται με την απόδειξη αιτίας γι’ αυτό να απορρίψει τέτοια αίτηση με έξοδα ή χωρίς έξοδα.

(3) Με την έκδοση διατάγματος διαχείρισης της περιουσίας του αποθανόντα πτωχεύσαντα, η περιουσία του πτωχεύσαντα θα περιέρχεται στον επίσημο παραλήπτη του Δικαστηρίου, ως διαχειριστής αυτής και ο οποίος αμέσως θα προχωρεί να εκκαθαρίζει και διανέμει την περιουσία σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου αυτού.

(4) Με τις τροποποιήσεις που αναφέρονται παρακάτω, όλες οι διατάξεις του Μέρους ΙΙΙ του Νόμου αυτού, αναφερόμενες στη διαχείριση της περιουσίας του πτωχεύσαντα, εφαρμόζονται, κατά την έκταση που δύνανται να εφαρμοστούν, στην περίπτωση διατάγματος διαχείρισης με βάση το άρθρο αυτό κατά τον ίδιο τρόπο όπως σε διάταγμα κήρυξης της πτώχευσης που εκδίδεται με βάση το Νόμο αυτό:

(5) Νοείται πάντοτε ότι καμιά διάταξη στο άρθρο αυτό δεν αλλοιώνει το διάταγμα εκκαθάρισης των χρεών αποθανόντα προσώπου βάσει των διατάξεων του περί Διαχειρίσεως των Περιουσιών Νόμου.

(6) Κατά τη διαχείριση της περιουσίας του αποθανόντα πτωχεύσαντα με βάση διάταγμα διαχείρισης, ο επίσημος παραλήπτης λαμβάνει υπόψη οποιαδήποτε αξίωση που προβάλλεται από τον εκτελεστή της περιουσίας του αποθανόντα πτωχεύσαντα, προς πληρωμή της κατάλληλης δαπάνης που υπέστηκε για την κηδεία και διαχείριση της περιουσίας του πτωχεύσαντα και τέτοιες απαιτήσεις θεωρούνται ως χρέος προτεραιότητας βάσει του διατάγματος και, ανεξάρτητα από οτιδήποτε περιλαμβάνεται στις διατάξεις του Νόμου αυτού για το αντίθετο αναφορικά με την προτεραιότητα άλλων χρεών πρέπει να πληρωθεί στο ακέραιο από την περιουσία του πτωχεύσαντα, κατά προτεραιότητα όλων των άλλων χρεών.

(7) Αν κατά τη διαχείριση της περιουσίας του πτωχεύσαντα, παραμένει οποιοδήποτε πλεόνασμα στα χέρια του επίσημου παραλήπτη μετά την πλήρη εξόφληση όλων των χρεών που οφείλονται από τον πτωχεύσαντα, μαζί με τα έξοδα της διαχείρισης και τόκους όπως προβλέπεται από το Νόμο αυτό σε περίπτωση πτώχευσης, τέτοιο πλεόνασμα πρέπει να πληρωθεί στον εκτελεστή ή διαχειριστή της περιουσίας του αποθανόντα πτωχεύσαντα, ή τύχει μεταχείρισης κατά τέτοιο άλλο τρόπο που δυνατό να καθοριστεί.

(8) Ειδοποίηση υποβολής αίτησης βάσει του άρθρου αυτού θεωρείται, στην περίπτωση διατάγματος για διαχείριση το οποίο εκδίδεται με βάση την αίτηση, ως ισοδύναμο με ειδοποίηση πράξης πτώχευσης, και οποιαδήποτε μεταβίβαση, διάθεση, επιβάρυνση, παράδοση, σύμβαση, ή πληρωμή που έγινε, η οποία αφορά ή επηρεάζει την περιουσία η οποία θα τύχει διαχείρισης βάση του διατάγματος και οποιαδήποτε εκτέλεση ή κατάσχεση εναντίον της περιουσίας που αναφέρθηκε ή μέρους αυτής, μετά την επίδοση ειδοποίησης τέτοιας αίτησης, είναι άκυρη έναντι του επίσημου παραλήπτη. Εκτός όπως αναφέρθηκε πιο πάνω καμιά διάταξη στο άρθρο αυτό δεν καθιστά άκυρη πληρωμή που έγινε ή πράξη ή πράγμα που τελέστηκε ή που έγινε υποφερτό καλή τη πίστει πριν από την έκδοση του διατάγματος διαχείρισης.