Κατάργηση κατηγοριών ακίνητης ιδιοκτησίας δυνάμει Οθωμανικών Νόμων

3.-(1) Οι κατηγορίες ακίνητης ιδιοκτησίας οι μέχρι τώρα γνωστές δυνάμει του περί Γαιών Οθωμανικού Κώδικα ως "Μούλκ", "Αραζί Μεμλουκέ", "Αραζί Μιριέ", "Αραζί Μετρουκέ", ή "Αραζί Μεβάτ" καταργούνται και στο εξής κάθε ακίνητη ιδιοκτησία τυγχάνει κυριότητας, κατοχής και κάρπωσης τηρουμένων των διατάξεων του Νόμου αυτού ή οποιουδήποτε άλλου νόμου που είναι εκάστοτε σε ισχύ και σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές.

(2) Κάθε ακίνητη ιδιοκτησία μέχρι τώρα γνωστή ως "Μούλκ" ή "Αραζί Μεμλουκέ" και η οποία ανήκει κατά κυριότητα σε ιδιώτη ως τέτοια κατά την ημερομηνία της έναρξης της ισχύος του Νόμου αυτού συνεχίζει να τυγχάνει κυριότητας, κατοχής και κάρπωσης ως ιδιωτική ιδιοκτησία.

(3) Κάθε ακίνητη ιδιοκτησία γνωστή ως "Αραζί Μιριέ" και η οποία κατέχεται από ιδιώτη ως τέτοια κατά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του Νόμου αυτού τυγχάνει κυριότητας, κατοχής και κάρπωσης ως ιδιωτική ιδιοκτησία.

(4) Κάθε ακίνητη ιδιοκτησία η οποία κατά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του Νόμου αυτού τυγχάνει κατοχής, διαχείρισης και κάρπωσης ως Βακουφική ιδιοκτησία σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Κυπριακού Εβκάφ (Διαχείριση Μωαμεθανικής Θρησκευτικής Ιδιοκτησίας) Διατάγματος και Νόμου του 1928 και 1934, συνεχίζει να τυγχάνει κατοχής, διαχείρισης και κάρπωσης με τον τρόπο αυτό ωσάν ο Νόμος αυτός δεν είχε θεσπιστεί τηρουμένων μόνο των διατάξεων των άρθρων 36, 37 και 38 του Νόμου αυτού.

(5) Κάθε ακίνητη ιδιοκτησία μέχρι τώρα γνωστή ως "Αραζί Μετρουκέ" η οποία τυγχάνει νόμιμης κατοχής ή κάρπωσης κοινοτικά από πόλη, χωριό ή ενορία κατά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του Νόμου αυτού συνεχίζει να τυγχάνει κατοχής ή κάρπωσης ως κοινοτική ιδιοκτησία της πόλης αυτής, χωριού ή ενορίας.

(6) Κάθε ακίνητη ιδιοκτησία μέχρι τώρα γνωστή ως "Αραζί Μεβάτ" και κάθε ακίνητη ιδιοκτησία άλλη από αυτήν που καθορίζεται στα εδάφια (2) μέχρι (5) και κάθε ελεύθερη ή μη κατειλημμένη ακίνητη ιδιοκτησία που δεν ανήκει κατά κυριότητα σε ιδιώτη ή που δεν κατέχεται νόμιμα κατά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του Νόμου αυτού τυγχάνει κυριότητας, κατοχής και κάρπωσης από τη Δημοκρατία ως ιδιοκτησία της Δημοκρατίας.