8.(1) Πας εφεσείων δικαιούται να είναι παρών κατά την ακρόασιν της εφέσεως.
(2) Κατά την ακρόασιν της εφέσεως ο εφεσείων ή ο δικηγόρος αυτού ακούεται πρώτος προς υποστήριξην της εφέσεως και ύστερον ο εφεσίβλητος ή ο δικηγόρος αυτού, εάν είναι παρών, ακούεται εναντίον αυτής· ο εφεσείων ή ο δικηγόρος αυτού δύναται να απαντήση.
(3) Εάν ο εφεσείων ή ο δικηγόρος αυτού δεν εμφανισθή προς υποστήριξιν της εφέσεως αυτού, το Δικαστήριον εξετάζει την έφεσιν και δύναται να εκδώση τοιούτο διάταγμα επ' αυτής ως ήθελε θεωρήσει σκόπιμον.
(4) Εάν, κατά την ακρόασιν εφέσεως, ο εφεσίβλητος ή ο δικηγόρος αυτού δεν είναι παρών, το Δικαστήριον δεν εκδίδει διάταγμα επηρεάζον αυτόν δυσμενώς, εκτός εάν είναι ικανοποιημένον ότι ούτος είχεν ειδοποιηθή περί της ορισθείσης ημερομηνίας ακροάσεως.