20. (1) Τα προϊόντα που καθορίζονται στα Μέρη VIII, IX και Χ που έχουν τεθεί σε ανάλωση στη Δημοκρατία δύνανται να αποτελέσουν, μετά από αίτηση επιτηδευματία στα πλαίσια της άσκησης του επιτηδεύματος του, αντικείμενο επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης από το Διευθυντή, εφόσον τα προϊόντα αυτά δεν πρόκειται να καταναλωθούν στη Δημοκρατία.
(2) Το Υπουργικό Συμβούλιο με Κανονισμούς που δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας καθορίζει:
(α) τις περιπτώσεις που είναι δυνατό να αποτελέσουν αντικείμενο επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης σύμφωνα με το εδάφιο (1),
(β) τους όρους και τις προϋποθέσεις επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης καθώς και τις διαδικασίες και τις μεθόδους ελέγχου που εφαρμόζονται κατά την επιστροφή του.
21. (1) Αν οποιοδήποτε πρόσωπο έχει καταβάλει στο Διευθυντή οποιοδήποτε ποσό φόρου κατανάλωσης το οποίο δεν ήταν οφειλόμενο, ολόκληρο ή μέρος αυτού, τότε ο Διευθυντής είναι υπόχρεος να επιστρέψει στο πρόσωπο αυτό ολόκληρο το ποσό ή τη διαφορά αυτού.
(2) Ο αχρεωστήτως καταβληθείς στο Διευθυντή φόρος κατανάλωσης επιστρέφεται στο δικαιούχο αν εντός τριών ετών από την ημερομηνία καταβολής αυτού υποβληθεί στο Τελωνείο σχετική αίτηση συνοδευόμενη με τα απαιτούμενα δικαιολογητικά έγγραφα.
(3) Η μη εμπρόθεσμη υποβολή της αίτησης επιστροφής που αναφέρεται στο εδάφιο (2) συνεπάγεται την παραγραφή του δικαιώματος του δικαιούχου.
(4) Οποιαδήποτε ποσά από φόρους κατανάλωσης μέχρι ΛΚ2,00 που καταβλήθηκαν αχρεώστητα σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου δεν επιστρέφονται. Το ποσό αυτό δύναται να τροποποιείται με απόφαση του Υπουργού.