39.-(1)(α) Για σκοπούς εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος Νόμου, ένας παροχέας ψηφιακών υπηρεσιών θεωρείται ότι υπόκειται στη δικαιοδοσία της Δημοκρατίας, όταν έχει σε αυτή την κύρια εγκατάστασή του.
(β) Ένας παροχέας ψηφιακών υπηρεσιών θεωρείται ότι έχει την κύρια εγκατάστασή του στη Δημοκρατία, όταν έχει την έδρα του στη Δημοκρατία.
(2)(α) Ένας παροχέας ψηφιακών υπηρεσιών που δεν είναι εγκατεστημένος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά προσφέρει ψηφιακές υπηρεσίες, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου και της Οδηγίας 2016/1148/ΕΕ, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορίζει αντιπρόσωπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
(β) Σε περίπτωση κατά την οποία εφαρμόζεται η παράγραφος (α), ο αντιπρόσωπος θεωρείται ότι είναι εγκατεστημένος στη Δημοκρατία, εάν έχει την έδρα του σε αυτήν.
(γ) Ο παροχέας ψηφιακών υπηρεσιών θεωρείται ότι υπόκειται στη δικαιοδοσία της Δημοκρατίας, εάν σε αυτήν είναι εγκατεστημένος ο αντιπρόσωπος.
(3) Ο ορισμός ενός αντιπροσώπου από τον παροχέα ψηφιακών υπηρεσιών δεν θίγει τις νομικές ενέργειες οι οποίες μπορεί να αναληφθούν κατά του ίδιου του παροχέα ψηφιακών υπηρεσιών.