21.-(1) Οι φορείς επίλυσης διαφορών που εδρεύουν στη Δημοκρατία και οι οποίοι προτίθενται να αναγνωρισθούν ως φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, υποχρεούνται να ζητήσουν την καταχώρισή τους στον κατάλογο, με την υποβολή στην αρμόδια αρχή, των ακόλουθων στοιχείων:
(α) Της ονομασίας τους, των στοιχείων επαφής τους και της διεύθυνσης του ιστότοπού τους·
(β) πληροφοριών για τη διάρθρωση και τη χρηματοδότησή τους, περιλαμβανομένης της παροχής πληροφοριών για τα φυσικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την επίλυση διαφορών, την αμοιβή, τη διάρκεια της θητείας και την ταυτότητα του εργοδότη τους·
(γ) των κανόνων διαδικασίας τους·
(δ) όπου εφαρμόζεται, των τελών που επιβάλλουν∙
(ε) της μέσης διάρκειας των διαδικασιών επίλυσης διαφορών·
(στ)της γλώσσας ή των γλωσσών στις οποίες μπορούν να υποβάλλονται τα παράπονα και να διεξάγεται η διαδικασία επίλυσης διαφορών·
(ζ) της δήλωσης με τα είδη διαφορών που καλύπτει η διαδικασία επίλυσης διαφορών·
(η) των λόγων για τους οποίους ο φορέας επίλυσης διαφορών μπορεί να αρνηθεί να επιληφθεί συγκεκριμένης διαφοράς, σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (4) του άρθρου 6·
(θ) της αιτιολογημένης δήλωσης περί του εάν ο φορέας μπορεί να θεωρηθεί φορέας εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος Νόμου και κατά πόσον πληροί τις απαιτήσεις ποιότητας που καθορίζονται στις διατάξεις του Μέρους ΙΙ.
(2) Σε περίπτωση μεταβολών στις πληροφορίες που αναφέρονται στις διατάξεις των παραγράφων (α) έως (ζ) του εδαφίου (1), οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών κοινοποιούν χωρίς αναίτια καθυστέρηση τις μεταβολές αυτές στην αρμόδια αρχή προσκομίζοντας, εάν χρειάζεται, τα κατάλληλα έγγραφα.
(3) Οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών διαβιβάζουν ανά διετία στην αρμόδια αρχή πληροφορίες σχετικά με-
(α) Τον αριθμό των διαφορών που έλαβαν και το είδος των παραπόνων που αφορούσαν οι διαφορές αυτές·
(β) το ποσοστό των διαδικασιών εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που διεκόπησαν πριν επιτευχθεί αποτέλεσμα·
(γ) το μέσο χρόνο που χρειάστηκε για την επίλυση των διαφορών που τους υπεβλήθησαν·
(δ) το ποσοστό συμμόρφωσης με τα αποτελέσματα των διαδικασιών εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, αν είναι γνωστό·
(ε) τυχόν συστηματικά ή σημαντικά προβλήματα που προκύπτουν συχνά και οδηγούν σε διαφορές μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων· οι πληροφορίες που κοινοποιούνται σχετικά μπορούν να συνοδεύονται από συστάσεις σχετικά με το πώς μπορούν να αποφεύγονται παρόμοια προβλήματα στο μέλλον ή πώς μπορούν αυτά να επιλύονται·
(στ) όπου εφαρμόζεται, αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της συνεργασίας τους με δίκτυα φορέων εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που διευκολύνουν την επίλυση διασυνοριακών διαφορών·
(ζ) όπου εφαρμόζεται, την κατάρτιση που παρέχεται σε φυσικά πρόσωπα υπεύθυνα για εναλλακτική επίλυση διαφορών σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (7) του άρθρου 7·
(η) αξιολόγηση σχετικά με την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που προσφέρει ο φορέας και πιθανούς τρόπους για να βελτιωθεί η απόδοσή του.
(4) Οι φορείς εναλλακτικής επίλυσης διαφορών παρέχουν στην αρμόδια αρχή κάθε απαραίτητη πληροφορία προκειμένου να είναι δυνατή η δημοσίευση και υποβολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή της έκθεσης σχετικά με την ανάπτυξη και λειτουργία τους, όπως προβλέπεται στις διατάξεις της παραγράφου (6) του άρθρου 20 της Οδηγίας 2013/11/ΕΕ.