23.-(1) Σε περίπτωση που σύμφωνα με τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου ή με τις πρόνοιες κώδικα δεοντολογίας οποιουδήποτε επαγγελματικού συνδέσμου, ο πάροχος οφείλει να έχει ασφάλιση της επαγγελματικής του ευθύνης, θεωρείται ότι έχει συνάψει τέτοια ασφάλιση ή εγγύηση, εφόσον αυτός καλύπτεται ήδη σε άλλο κράτος μέλος στο οποίο είναι ήδη εγκατεστημένος, από εγγύηση ισοδύναμη ή κατ’ ουσία συγκρίσιμη ως προς τον σκοπό της και ως προς την κάλυψη την οποία παρέχει από πλευράς ασφαλιζομένου κινδύνου, ασφαλιζομένου ποσού ή ανώτατου ορίου της εγγύησης και ενδεχόμενων εξαιρέσεων από την κάλυψη υπό την προϋπόθεση ότι τέτοια ασφάλιση ή εγγύηση καλύπτει γεωγραφικά και τη Δημοκρατία:
Νοείται ότι εάν η ισοδυναμία εξασφαλίζεται μόνο εν μέρει, ο πάροχος ο οποίος προτίθεται να εγκατασταθεί στη Δημοκρατία οφείλει να συνάψει συμπληρωματική εγγύηση για να καλυφθούν τα στοιχεία εκείνα τα οποία δεν καλύπτονται ήδη.
(2) Για σκοπούς εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος άρθρου, αποτελούν επαρκή απόδειξη σύναψης ασφαλιστικής κάλυψης ή εγγύησης, βεβαιώσεις ασφαλιστικής κάλυψης που έχουν εκδοθεί από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ασφαλιστικές εταιρείες εγκατεστημένα σε άλλα κράτη μέλη.
(3) Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου, δεν θίγουν τα συστήματα επαγγελματικής ασφάλισης ή εγγυήσεων που προβλέπονται από άλλες κοινοτικές νομοθετικές ρυθμίσεις.
(4) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου:
"ασφάλιση επαγγελματικής ευθύνης" σημαίνει την ασφάλεια την οποία συνάπτει ένας πάροχος για ενδεχόμενη ευθύνη του έναντι των αποδεκτών και, ανάλογα με την περίπτωση, τρίτων, λόγω της παροχής της υπηρεσίας.