22. (1) Αγωγή για ακύρωση γάμου δυνάμει του εδαφίου (1) του άρθρου 21 δύναται να εγερθεί μόνο από τα πιο κάτω πρόσωπα:
(α) Από τον σύζυγο ο οποίος ήταν ανίκανος για σύναψη γάμου κατά τον χρόνο τέλεσής του σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου (α) του εδαφίου (2) του άρθρου 14 ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο με άμεσο έννομο συμφέρον∙
(β) από σύζυγο που πλανήθηκε σε σχέση με την ταυτότητα του άλλου συζύγου, ή που εξαναγκάστηκε στη σύναψη γάμου, αλλά όχι από τους κληρονόμους τους, σε περίπτωση γάμου που είναι ακυρώσιμος κατά τα διαλαμβανόμενα είτε στην παράγραφο (β) είτε στην παράγραφο (γ) του εδαφίου (2) του άρθρου 14.
(2) Αγωγή για να κηρυχθεί γάμος άκυρος δυνάμει του εδαφίου (2) του άρθρου 21, δύναται να εγερθεί μόνο από εκάτερον των συζύγων ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο με άμεσο έννομο συμφέρον, σε κάθε περίπτωση γάμου που είναι άκυρος κατά τα διαλαμβανόμενα στο εδάφιο (2) του άρθρου 17, όπως επίσης και από την Κυπριακή Δημοκρατία σε περίπτωση γάμου που είναι άκυρος κατά τα διαλαμβανόμενα στις παραγράφους (α) και (ε) του εν λόγω εδαφίου.
(3) Αγωγή για να δύναται να εγερθεί μόνο από εκάτερον των συζύγων, ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο με άμεσο έννομο συμφέρον ή από την Κυπριακή Δημοκρατία.
(4) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, άμεσο έννομο συμφέρον έχουν οι γονείς, ο επίτροπος ή κηδεμόνας ανηλίκου για σκοπούς συναίνεσης, ο διαχειριστής περιουσίας ανίκανου προς συναίνεση προσώπου, και κάθε πρόσωπο που έχει τη φροντίδα και επιμέλεια του προσώπου και της περιουσίας του, ο σύζυγος ή η σύζυγος προγενέστερου νόμιμου και μη λυθέντος γάμου στις περιπτώσεις διγαμίας, και επίσης τα νόμιμα τέκνα από τέτοιο γάμο και κάθε πρόσωπο του οποίου επηρεάζεται το κληρονομικό δικαίωμα από το γάμο.