11.-(1) Κάθε συσκευασία η οποία εισάγεται, παράγεται ή διατίθεται στην αγορά φέρει την κατάλληλη σήμανση είτε επί της ίδιας της συσκευασίας είτε στην ετικέτα.
(2) Η σήμανση πρέπει να είναι ευδιάκριτη, ευανάγνωστη και δεόντως ανθεκτική και μακρόβια, ακόμα και όταν ανοιχθεί η συσκευασία.
(3) Στη σήμανση των συσκευασιών αναφέρεται-
(α) η φύση του υλικού ή των υλικών συσκευασίας, που χρησιμοποιούνται για λόγους αναγνώρισης και ταξινόμησης από την ενδιαφερόμενη βιομηχανία, με βάση την Απόφαση 97/129/ΕΚ, με σκοπό τη διευκόλυνση της συλλογής, επαναχρησιμοποίησης και ανάκτησης, περιλαμβανομένης της ανακύκλωσης,
(β) εθελοντικά η ειδική σήμανση ότι η συσκευασία υπόκειται σε σύστημα διαχείρισης, και
(γ) το τέλος εγγυοδοσίας, στις περιπτώσεις όπου επιβάλλεται.
(4) Τα διακριτικά αρίθμησης και οι συντομογραφίες πάνω στα οποία βασίζεται το σύστημα αναγνώρισης συσκευασιών και τα υλικά που υπάγονται σε αυτό περιλαμβάνονται στο Παράρτημα IV, αλλά η χρήση τους είναι προαιρετική.
(5) Ο Υπουργός με διάταγμα που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας μπορεί να-
(α) Ρυθμίζει τις λεπτομέρειες του συστήματος σήμανσης και αναγνώρισης συσκευασιών, και
(β) επιβάλει ως υποχρεωτική την εισαγωγή του συστήματος αναγνώρισης για ένα ή περισσότερα υλικά που περιλαμβάνονται στο Παράρτημα IV.