4.—(1) Το Δικαστήριο δύναται, είτε ύστερα από αίτηση οποιουδήποτε των μερών σε ποινική διαδικασία είτε αυτεπάγγελτα, να διατάξει όπως μάρτυρας θεωρηθεί ως μάρτυρας που χρήζει βοηθείας δυνάμει του παρόντος Νόμου.
(2) Όταν το Δικαστήριο διατάξει όπως μάρτυρας θεωρηθεί ότι χρήζει βοηθείας, το Δικαστήριο καθορίζει τα μέτρα τα οποία, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, θα βελτιώσουν την ποιότητα της μαρτυρίας που θα δοθεί από το μάρτυρα και διατάσσει, δυνάμει του παρόντος άρθρου, τα μέτρα τα οποία θα εφαρμοστούν αναφορικά με τη μαρτυρία που θα δοθεί από το μάρτυρα.
(3) Όταν εκδίδεται από το Δικαστήριο διάταγμα δυνάμει του εδαφίου (2), τα ειδικά μέτρα θα ισχύουν από της εκδόσεως του διατάγματος μέχρι περατώσεως της διαδικασίας για τους σκοπούς της οποίας εκδόθηκε, ή της διαφοροποίησης ή ακύρωσης του διατάγματος από το Δικαστήριο, αν τούτο κρίνει ότι αυτό απαιτεί το συμφέρον της δικαιοσύνης.