23.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος άρθρου, σε ποινική διαδικασία εναντίον προσώπου για αδίκημα δυνάμει οποιασδήποτε από τις διατάξεις του άρθρου 19 θα αποτελεί υπεράσπιση αν το εν λόγω πρόσωπο αποδείξει ότι έλαβε όλα τα λογικά μέτρα και κατέβαλε κάθε προσήκουσα επιμέλεια για να αποφύγει τη διάπραξη του αδικήματος.
(2) Όταν, σε οποιαδήποτε ποινική διαδικασία εναντίον προσώπου για τέτοιο αδίκημα, η υπεράσπιση που προνοείται από το εδάφιο (1) πιο πάνω περιέχει ισχυρισμό ότι η διάπραξη του αδικήματος-
(α) Οφείλεται σε πράξη ή παράλειψη άλλου προσώπου ή
(β) βασίστηκε σε πληροφορία που δόθηκε από κάποιο άλλο πρόσωπο,
το πρόσωπο αυτό δε δικαιούται χωρίς την άδεια του δικαστηρίου να επικαλεστεί αυτή την υπεράσπιση εκτός αν γνωστοποιήσει αυτή την πρόθεση του για υπεράσπιση στην κατηγορούσα αρχή τουλάχιστον επτά μέρες πριν από την ακρόαση της υπόθεσης.
(3) Η γνωστοποίηση δυνάμει του εδαφίου (2) πιο πάνω θα πρέπει να περιέχει πληροφορίες για την αναγνώριση ή που να βοηθούν στην αναγνώριση του προσώπου που έχει προβεί στην πράξη ή στην παράλειψη ή που έδωσε την πληροφορία, όπως αυτές είναι γνωστές κατά τη στιγμή της γνωστοποίησης.
(4) Ο κατηγορούμενος δε δικαιούται να κάνει χρήση της υπεράσπισης που αναφέρεται στο εδάφιο (1) πιο πάνω για το λόγο ότι βασίστηκε σε πληροφορίες που του δόθηκαν από άλλο πρόσωπο, εκτός αν αποδείξει ότι ήταν υπό τις περιστάσεις λογικό να βασιστεί στις πληροφορίες αυτές λαμβάνοντας ειδικά υπόψη-
(α) Τα μέτρα τα οποία έλαβε και εκείνα που λογικά θα μπορούσε να είχε λάβει για να επαληθεύσει την πληροφορία και
(β) το κατά πόσο είχε οποιοδήποτε λόγο να αμφισβητήσει την πληροφορία.