28.-(1) Σε περίπτωση που οποιοσδήποτε υπάλληλος καταστεί μόνιμα ανάπηρος συνεπεία τραύματος που υπέστη-
(α) Κατά την ενεργό εκτέλεση του καθήκοντος του~
(β) χωρίς δική του αμέλεια~ και
(γ) λόγω περιστάσεων που μπορούν ειδικά να αποδοθούν στη φύση του καθήκοντος του,
το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί-
(i) αν η αφυπηρέτηση του καταστεί αναγκαία ή επιταχυνθεί ουσιαστικά και αν η συνολική του υπηρεσία είναι μικρότερη των πέντε ετών, να χορηγήσει σ’ αυτόν αντί φιλοδώρημα δυνάμει του άρθρου 10 (Αφυπηρέτηση πριν από τη συμπλήρωση πενταετούς υπηρεσίας) σύνταξη και εφάπαξ ποσό δυνάμει του άρθρου 8 (Συντελεστής σύνταξης και εφάπαξ ποσό), με βάση το μήκος της υπηρεσίας του, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο όρος για συμπλήρωση υπηρεσίας πέντε ετών~
(ii) να χορηγήσει σ’ αυτόν με την αφυπηρέτηση του πρόσθετη σύνταξη, που υπολογίζεται ως ακολούθως με βάση τις συντάξιμες απολαβές του κατά την ημερομηνία της αφυπηρέτησης του:
Όταν η αναπηρία είναι-
ελαφρά - πέντε εξηκοστά (5/60) των συντάξιμων απολαβών~
σοβαρή - δέκα εξηκοστά (10/60)~
πολύ σοβαρή - δεκαπέντε εξηκοστά (15/60)~
πλήρης - είκοσι εξηκοστά (20/60).
Για τους σκοπούς της παραγράφου αυτής:
“ελαφρά αναπηρία” σημαίνει βαθμό αναπηρίας μεταξύ 10% και 30% και των δύο ποσοστών συμπεριλαμβανομένων~
“σοβαρή αναπηρία” σημαίνει βαθμό αναπηρίας πάνω από 30% μέχρι και 50% συμπεριλαμβανομένου~
“πολύ σοβαρή αναπηρία” σημαίνει βαθμό αναπηρίας πανω από 50% μέχρι και 70% συμπεριλαμβανομένου~
“πλήρης αναπηρία” σημαίνει βαθμό αναπηρίας πάνω από 70%,
όπως η αναπηρία και οι βαθμοί της καθορίζονται στους περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμους ή σε οποιοδήποτε τους τροποποιεί ή τους αντικαθιστά:
Νοείται ότι η πρόσθετη σύνταξη μπορεί να μειωθεί κατά τόσο ποσό όσο το Υπουργικό Συμβούλιο ήθελε θεωρήσει εύλογο, αν η αναπηρία δεν είναι ο λόγος ή ο μόνος λόγος της αφυπηρέτησης.
(2) Εάν ο υπάλλλος που κατέστη ανάπηρος όπως παραπάνω αναφέρεται κατά την ημερομηνία του τραύματος δεν κατείχε συντάξιμη θέση ή κατείχε συντάξιμη θέση επί δοκιμασία, το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί κατά την αφυπηρέτηση του να χορηγήσει σ’ αυτόν σύνταξη ποσού ίσου με την πρόσθετη σύνταξη που μπορούσε να χορηγηθεί σ’ αυτόν με βάση το εδάφιο (1) εάν η θέση που κατείχε ήταν συντάξιμη και ο διορισμός του είχε επικυρωθεί.
(3) Οποιαδήποτε πρόσθετη σύνταξη πληρωτέα δυνάμει της υποπαραγράφου (ii) του εδαφίου (1), μαζί με οποιαδήποτε σύνταξη πληρωτέα δυνάμει του Νόμου αυτού και μαζί με το ετήσιο ποσό του ωφελήματος που καταβάλλεται λόγω αναπηρίας ως σύνταξη δυνάμει των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων, δεν μπορούν να υπερβαίνουν τις ετήσιες συντάξιμες απολαβές του υπαλλήλου κατά την ημερομηνία της αφυπηρέτησης του.