10.-(1) Το Ανώτατο Δικαστήριο δύναται να εκδώσει κανονισμούς για την επίτευξη των σκοπών και την καλύτερη εφαρμογή του Νόμου.
(2) Άνευ επηρεασμού της γενικότητας του εδαφίου (1) το Ανώτατο Δικαστήριο δύναται:
(α) Να εκδίδει συμπληρωματικούς και συνεπακόλουθους κανονισμούς, όπως το Ανώτατο Δικαστήριο θα κρίνει αναγκαίο ή σκόπιμο. Το Δικαστήριο δύναται να εκδίδει κανονισμούς οι οποίοι να περιλαμβάνουν διαφορετικές πρόνοιες σχετικά με διαφορετική υπόθεση ή διαφορετικές τάξεις υποθέσεων~
(β) να καθορίζει με κανονισμούς τον τρόπο εφαρμογής οποιουδήποτε διατάγματος που αναφέρεται στο Νόμο αυτό, την επίδοση ειδοποιήσεων, την έκδοση των διαταγμάτων, την ακύρωση διαταγμάτων και οτιδήποτε άλλο πιθανόν να είναι αναγκαίο για την αποτελεσματική εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Νόμου.
(3) Μέχρις ότου εκδοθούν κανονισμοί, τα Δικαστήρια δύνανται να καταστήσουν αποτελεσματικές τις διατάξεις του Νόμου αυτού, εφαρμόζοντας, με τέτοιες τροποποιήσεις που κρίνονται αναγκαίες, τους ισχύοντες περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς και ειδικότερα τους κανονισμούς σε ό,τι αφορά:
(α) Υποβολή αιτήσεων μονομερών ή με κλήση~
(β) παροχή εγγυήσεων όπου εκδίδεται διάταγμα άνευ ειδοποιήσεως~
(γ) επίδοση δικογράφων~
(δ) υποκατάστατη επίδοση~
(ε) ενόρκους δηλώσεις~
(στ) προθεσμίες~
(ζ) ακολουθητέα ακροαματική διαδικασία~
(η) τέλη~
(θ) εκτέλεση αποφάσεων και διαταγμάτων~
(ι) και οποιοδήποτε συναφή κανονισμό που να καθιστά εφαρμόσιμες τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.