17.-(1) Ελλείψει συμφωνίας των μερών περί του αντιθέτου, το διαιτητικό δικαστήριο δύναται, κατόπιν αίτησης ενός εκ των μερών, να διατάξει τη λήψη μέτρων προσωρινής προστασίας.
(2) Για τους σκοπούς του παρόντος Μέρους “μέτρο προσωρινής προστασίας” σημαίνει κάθε προσωρινό μέτρο είτε υπό μορφή διαιτητικής απόφασης είτε υπό άλλη μορφή, με το οποίο κατά οποιοδήποτε χρόνο πριν από την έκδοση της τελικής διαιτητικής απόφασης, το διαιτητικό δικαστήριο διατάσσει ένα από τα μέρη να-
(α) διατηρήσει την υπάρχουσα κατάσταση (status quo) ή να επαναφέρει την προγενέστερη, κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας της διαφοράς.
(β) αναλάβει τέτοια δράση η οποία θα εμποδίσει ή θα αποτρέψει την ανάληψη δράσης η οποία ενδέχεται να δημιουργήσει άμεση ή επικείμενη ζημιά ή να επηρεάσει την ίδια τη διαιτητική διαδικασία.
(γ) εξασφαλίσει τη διατήρηση περιουσιακών στοιχείων από τα οποία δύναται να ικανοποιηθεί επακόλουθη διαιτητική απόφαση. και/ή
(δ) διαφυλάξει μαρτυρία η οποία δυνατόν να είναι σχετική και ουσιαστική για την επίλυση της διαφοράς.
(3) Οι διατάξεις του παρόντος Μέρους εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, και σε περίπτωση κατά την οποία η διαδικασία διαιτησίας, ως έχει καθοριστεί από τα μέρη, προβλέπει τον διορισμό προσωρινού διαιτητή για επίλυση επείγουσας διαφοράς.