21.-(1) Παν πρόσωπον όπερ αρνείται, παραλείπει ή αμελεί να υποβάλη δηλώσεις ή να παράσχη στοιχεία ή να εκτελέση οιονδήποτε καθήκον επιβαλλόμενον υπό των διατάξεων του παρόντος Νόμου, ως και παν πρόσωπον όπερ παραβαίνει καθ' οιονδήποτε έτερον τρόπον τας διατάξεις του παρόντος Νόμου είναι ένοχον αδικήματος και υπόκειται, εν περιπτώσει καταδίκης, εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας πεντακοσίας λίρας ή εις φυλάκισιν δια χρονικόν διάστημα μη υπερβαίνον τους έξ μήνας ή εις αμφοτέρας τας ποινάς της φυλακίσεως και της χρηματικής τοιαύτης.
(2) Το Δικαστήριον δύναται επί πλέον να διατάξη το καταδικασθέν πρόσωπον όπως δώση τοιαύτην ειδοποίησιν ή στοιχεία οία δυνατόν να απητήθησαν παρ' αυτού υπό της προς τον σκοπόν τούτον αποσταλείσης αυτώ ειδοποιήσεως.
(3) Παν πρόσωπον όπερ αδικαιολογήτως παραλείπει να δηλώση οιανδήποτε ακίνητον ιδιοκτησίαν, είναι ένοχον αδικήματος και υπόκειται, εν περιπτώσει καταδίκης, εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας πεντακοσίας λίρας·προσέτι δε -
(α) καταβάλλει το ποσόν του συνεπεία της παραλείψεως ή πράξεως αυτού απολεσθέντος φόρου· και
(β) επιβαρύνεται υπό του Δικαστηρίου δια περαιτέρω ποσού μη υπερβαίνοντος το διπλάσιον της διαφοράς μεταξύ του ορθώς επιβαλλομένου φόρου και του φόρου όστις θα επεβάλλετο εάν η φορολογία εβασίζετο επί της υπ' αυτού υποβληθείσης δηλώσεως.