25. Κατά τον υπολογισμόν της αξίας της περιουσίας αποθανόντος προσώπου, τηρουμένων των εν τοις εφεξής διατάξεων, θα χορηγήται έκπτωσις λογικού τινός ποσού διά τας δαπάνας κηδείας, ως και έκπτωσις διά χρέη και εμπραγμάτου ασφαλείας συνομολογηθείσας ή δημιουργηθείσας υπό του αποβιώσαντος ή αίτινες εβάρυνον οιονδήποτε περιουσιακόν στοιχείον συνιστούν μέρος της περιουσίας πριν τούτο περιέλθη εις την κυριότητα του αποθανόντος είτε διά κληρονομικής διαδοχής, δωρεάς, μεταβιβάσεως, αγοράς είτε άλλως, και αίτινες εσυνέχισαν βαρύνουσαι το στοιχείον τούτο κατά την ημερομηνίαν του θανάτου. Ουδεμία, όμως, έκπτωσις θα χορηγήται-
(α) διά χρέη συναφθέντα υπό του αποθανόντος, ή εμπραγμάτους ασφαλείας δημιουργηθείσας υπ’ αυτού, εκτός εάν τα τοιαύτα χρέη ή εμπράγματοι ασφάλειαι συνήφθησαν ή εδημιουργήθησαν καλοπίστως αντί πλήρους χρηματικής ή ετέρας εχούσης χρηματικήν αξίαν αντιπαροχής, καθ’ ολοκληρίαν προς χρήσιν και όφελος του αποθανόντος. ή
(β) διά χρέη οφειλόμενα εις τινα συγγενή του αποθανόντος και βαρύνοντα το συμφέρον του αποθανόντος εκτός εάν προσκομισθώσιν αποδεικτικά στοιχεία αποδεικνύοντα ότι το χρέος συνήφθη ή συνωμολογήθη καλοπίστως υπό του αποθανόντος αντί πλήρους χρηματικής ή εχούσης χρηματικήν αξίαν αντιπαροχής, καθ’ ολοκληρίαν προς χρήσιν και όφελος του αποθανόντος. Διά τους σκοπούς της παρούσης παραγράφου, ο όρος «συγγενής» σημαίνει τον σύζυγον ή την σύζυγον, τους ανιόντας, τους κατ’ ευθείαν γραμμήν κατιόντας, τους αδελφούς και τας αδελφάς. ή
(γ) διά χρέη αναφορικώς προς τα οποία υφίσταται δικαίωμα πληρωμής εξ οιασδήποτε ετέρας περιουσίας ή ετέρου προσώπου, εκτός εάν η τοιαύτη πληρωμή δεν δύναται να επιτευχθή. ή
(δ) πλέον της μιας φοράς διά το αυτό χρέος ή εμπράγματον ασφάλειαν βαρύνουσαν διάφορα τμήματα της περιουσίας,
και τα χρέη ή εμπράγματοι ασφάλειαι δι’ άς χορηγείται έκπτωσις θα αφαιρώνται εκ της αξίας του διά τούτων βαρυνομένου περιουσιακού στοιχείου:
Νοείται ότι δεν θα χορηγήται έκπτωσις διά δαπάνας κηδείας γενομένας εκτός της Δημοκρατίας ή διά χρέη οφειλόμενα υπό του αποθανόντος εις πρόσωπα μη διαμένοντα εν τη Δημοκρατία (εκτός εάν συνεφωνήθη η εν τη Δημοκρατία πληρωμή αυτών ή εάν ταύτα βαρύνωσι περιουσιακόν στοιχείον κείμενον εν τη Δημοκρατία), παρά μόνον εκ της αξίας περιουσίας κειμένης εκτός της Δημοκρατίας, επί της οποίας επιβάλλεται φόρος κληρονομίας:
Νοείται, περαιτέρω, ότι, εάν αποδειχθή, ικανοποιητικώς διά τον Έφορον, ότι το ποσόν των ειρημένων δαπανών κηδείας υπερβαίνει την αξίαν του περιουσιακού στοιχείου του αποθανόντος του κειμένου εκτός της Δημοκρατίας, το τοιούτον υπέρ την ρηθείσαν αξίαν ποσόν δύναται να αφαιρήται εκ της αξίας της περιουσίας.